Feeds:
ប្រកាស
មតិ

Archive for ខែតុលា, 2009

 

formu

ក្រោយ​ពី​ថ្ងៃ​នោះ​មិន​បាន​ប៉ុន្មាន​ ឯក​ក៏​មក​និយាយ​​បើក​ចំហ​​ចិត្ត​ស្ងាត់​ៗ​តែ​ពីរ​នាក់ខ្ញុំ។ វា​ប្រាប់​ថា​ និវឌ្ឍន៍​បាន​និយាយ​រឿង​ថ្ងៃ​នោះ​ប្រាប់​វា​អស់​ហើយ រួច​វា​ក៏​សួរ​ខ្ញុំ​បញ្ជាក់​ថា តើ​ខ្ញុំ​ជា​ហ្គេហ៍​មែន​ឬ​អត់​?​

«ទេ… យើង​មិន​មែន​ទេ…» ខ្ញុំ​ប្រញាប់​តប​​បែប​​​​មិន​ទាន់​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន។ ខ្ញុំ​ទទួល​ស្គាល់​​ខ្លួន​​ឯង​ក៏​ពិត​មែន តែ​មិន​ដឹង​ថា​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​ គេ​ទទួល​យក​បាន​ឬអត់។ ​ផ្លូវ​ចេញ​ល្អ​​តែ​ម្យ៉ាង​នៅ​ពេល​នោះ​ គឺ​ត្រូវ​បដិសេធ។

«អឺ… បើ​មិន​មែន​ក៏​ហី​ទៅ! តែ​ឯង​ត្រូវរៀន​​ធ្វើ​ខ្លួន​ឲ្យ​ដូច​ប្រុស​បន្តិច​មើល៍ កុំ​ឲ្យ​និវឌ្ឍន៍​យល់​ច្រឡំ​​ខុស​ទៀត។»

ហើយ​ឯក​ក៏​សន្យា​នឹង​ខ្ញុំ​ថា ​នឹង​ដោះ​ស្រាយ​រឿង​នេះ​ជាមួយ​និវឌ្ឍន៍ តែ​មិន​ឃើញ​មាន​អ្វី​ល្អ​ឡើង​​វិញ​សោះ និវឌ្ឍន៍​នៅ​តែ​មិន​និយាយ​រក​ខ្ញុំ​ដូច​ដើម។ អាក្រក់​ជាង​នេះ​ទៅទៀត​ វា​ថែម​ទាំង​និយាយ​ចាក់​ដោត​ដៀល​ត្មិះ​​ឲ្យ​ខ្ញុំ រហូត​ពេល​ខ្លះ​ខ្ញុំ​ទ្រាំ​មិន​បាន​ក៏​ដល់​ថ្នាក់​វ៉ៃ​តប់​គ្នា​ក៏​មាន។ ខ្ញុំ​យល់​ដល់​ចិត្ត​ឯកយ៉ាង​ខ្លាំង​​​​ដែល​ធ្វើ​ខ្លួន​​ឲ្យ​នៅ​កណ្តាលជានិច្ច មិន​កាន់​ជើង​ម្ខាងៗមិន​ចូល​ខាង​ណា​ ហើយ​នៅ​បែង​ពេល​វេលា​សម្រាប់​​នៅ​ជាមួយ​ខ្ញុំ​និង​និវឌ្ឍន៍​ទៀត។ ពេល​ញ៉ាំ​បាយ​ជាមួយ​គ្នា​ វា​តែង​ព្យាយាម​រក​​រឿង​ល្អៗ​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​និង​​និវឌ្ឍន៍​និយាយរក​គ្នា តែ​អានិវឌ្ឍន៍​វា​មិន​ខ្ចី​និយាយ​រក​ខ្ញុំ​ទេ។ ខ្ញុំ​ចង់​តែ​ព្យួរ​ឈ្មោះ​ចោល​​​ឲ្យ​​ដឹង​ក្បាល​ដឹង​កន្ទុយ​ទេ តែ​ក៏​នឹក​អាណិត​ម៉ែ​បើ​​ដឹង​ថា​កូន​ប្រុស​លា​ឈប់​ពី​មហាវិទ្យាល័យ ​ព្រោះ​មាន​វិបត្តិស្នេហ៍ គាត់​​ពិត​ជា​ខូច​ចិត្ត​ស្លាប់​ហើយ ទើប​ខ្ញុំ​ក៏​ចេះ​តែ​ស៊ូ​ទ្រាំ​រៀនៗ​ទៅ។

លុះ​មក​ដល់​​ថ្ងៃ​មួយ​ទេវតា​ក៏​ចូលដៃ​ខាង​ខ្ញុំ… ថ្ងៃ​នោះ​ខ្ញុំ​និង​ឯក​ទៅ​លេង​ក្លិប​រាត្រី​ជាមួយ​គ្នា ឯ​និវឌ្ឍន៍​ក៏​ទៅដែរ​តែ​ទៅ​កន្លែង​ទីទៃ​ពី​គ្នា។ លុះ​​ពេល​រៀប​នឹង​ត្រឡប់​មក​វិញ ឯក​ក៏​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា​និវឌ្ឍន៍​តេ​ឲ្យ​ទៅ​ទទួល​វា។ ខ្ញុំ​និង​ឯក​ក៏​​ទៅ​ទទួល​និវឌ្ឍន៍​នៅ​ក្នុង​សភាព​ដែល​វា«ស្រវឹង​ដូច​ឆ្កែ»។ ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​គិត​ផែន​ការ​អាក្រក់​នៅ​ក្នុង​ក្បាល បញ្ឆោត​ឲ្យ​ឯក​នាំ​អានិវឌ្ឍន៍​​ចូល​មក​ក្អួត​ក្នុង​បន្ទប់​ខ្ញុំ​សិន។ បន្ទប់​ខ្ញុំ​នៅ​ជាន់​ផ្ទាល់​ដី​ ចំណែក​បន្ទប់​របស់​ពួក​វា​ទាំង​ពីរ​នៅ​ជាន់​ទី៤ បើ​ស្រវឹង​ខ្លាំង​បែប​នេះ​ រក​កន្លែង​ក្អួតជិតៗ​បាន​​​​ក៏​ល្អ​មែន​ទេ?​ (ហ៎ាស! ហ៎ាស! ហ៎ា!)

និវឌ្ឍន៍​ក្អួត​ហើយ​ក៏​ខ្ពុរ​មាត់ ​រួច​ដេក​ផ្ងារ​បះ​ដៃ​បះ​ជើង ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន​សោះ​ថាដេក​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​របស់​ខ្ញុំ(បើ​ដឹង​ប្រហែល​ជា​វារត់​ចេញ​ហើយ!)។ ឯក​ឃើញ​វា​ស្រវឹង​ខ្លាំង​យ៉ាង​នេះ​ក៏​បណ្តោយ​​ឲ្យ​ដេក​​ក្នុង​បន្ទប់​ខ្ញុំ ព្រោះ​ស្ថិត​ក្នុង​សភាព​បែប​នេះ បើ​អូស​វា​ឡើង​ទៅ​បន្ទប់​ខាង​​លើ ពិត​ជា​ត្រូវ​ធ្លាក់​ជណ្តើរ​ស្លាប់​​ជា​មិន​ខាន។

«អាក្រឹត! យើង​ផ្ញើ​មើល​វា​ផង​ណា… យើង​ដឹង​ថា​ឯង​ទាំង​ពីរ​មិន​ត្រូវ​គ្នា តែ​យល់​ដល់​យើង​ទៅចុះ ​ផ្ញើ​តែ​​យប់នេះ​ទេ!!»

«អូឃេៗ!! ឯង​មិន​បាច់​បារម្ភ​ទេ ចាត់​ទុក​ថា​យើង​ឲ្យ​កន្លែង​ដេក ​ដល់​ឆ្កែ​ខ្ចាត់​ព្រាត់​មួយ​ក្បាល​ទៅ​​ចុះ!!» ខ្ញុំ​តប​​ទាំង​គំរោះ​គំរើយ​​ធ្វើ​ដូច​ជា​មិន​ពេញ​ចិត្ត​សោះ តែ​ធាតុ​ពិត​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​កំពុង​លោត​កញ្ឆេង​​​អរ​ស្ទើរ​ហោះ​ទៅ​ហើយ ឱកាសល្អ​បែប​​នេះ​អាច​នឹង​​មិន​មាន​ទៀត​ទេ។

ក្រោយ​ពី​ឯក​បិទ​ទ្វារ​ចេញ​ទៅ​ ខ្ញុំ​ក៏​ប្រញាប់​រត់ទៅ​ដាក់​គន្លឹះ ហើយ​ចូល​បន្ទប់​ទឹក​​​ដើម្បី​ងូត​​ទឹក​ឲ្យ​ស្រស់​​ថ្លា​​ត្រជាក់​ចិត្តសិន​​។ បន្ទាប់​ពី​ងូត​ទឹក​រួច​រាល់​ហើយ ​​ខ្ញុំ​ក៏​ដើរ​ចេញ​មក​ ដោយ​ស្លៀក​តែ​​កន្សែង​ពោះ​គោជាប់​ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំ​បិទ​ភ្លើង ​រួច​ត្រឡប់​មក​ឈរ​សម្លឹង​មើល ​កំលោះ​កំពូល​សង្ហាដែល​​ដេក​បាត់​ស្មារតី​នៅ​លើ​គ្រែ ​តាំ​ង​ពីក្បាល​រហូត​ដល់​ចុង​ជើង។​​ ខ្ញុំ​​លូក​ដៃ​​អង្អែល​សក់​គេ​តិចៗ ហើយ​រំកិល​ចង្អុល​ដៃ​ថ្នមៗ​​ចុះ​មក​លើ​មុខ​គេ។​ ម្រាម​ដៃ​ខ្ញុំ​​មក​ឈប់​ត្រឹម​បបូរ​មាត់​ស្តើង​ក្រហម​ព្រឿងៗ​ ហើយ​​អង្អែល​លើ​ក្រោម​តិចៗ… បបូរ​មាត់​នេះ​ស៊ិចស៊ី​ណាស់ ឃើញ​ហើយ​ចង់​តែ​បឺត​ជញ្ជក់។ ភ្នែក​ខ្ញុំ​ព្រិល​ស្រវាំង​អស់​ហើយ ខ្លួន​ប្រាណ​ក៏​​ញ័រ​រញ្ជួយ​ទប់​លែង​ឈ្នះ។ ខ្ញុំ​ឱន​មុខ​យក​បបូរ​មាត់​ ទៅ​ចំពិត​លើ​បបូរ​មាត់​ត្របក​ឈូក​របស់​គេ​យ៉ាង​មាន​ឱជារស។ និវឌ្ឍន៍​កម្រើក​តិចៗប្រតិកម្ម​តប​ត​នឹង​មន្ត​សណ្តំ​របស់​ខ្ញុំ គេ​គង់​នឹង​ស្រៀវ​ជា​មិន​ខាន។ ដៃ​ខ្ញុំ​ម្ខាង​ប្រឡេះឡេវ​អាវ​គេ​ចេញ​ម្តង​មួយៗ ហើយ​ច្រមុះ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ថើប​ត្រដុស​តិច​ៗ​តាម​កញ្ចឹង​ក។ ករបស់​គេ​បាញ់​ទឹក​អប់​ក្លិន​ក្រអូបប្រហើរ ផ្សំ​ជាមួយ​នឹង​ក្លិន​ខ្លួន​កំលោះ ជួយ​ដាស់​អារម្មណ៍​ខ្ញុំ​ឲ្យ​កាន់​តែ​ពុះ​កញ្ជ្រោល​ឡើង។ ច្រមុះ​ខ្ញុំ​ថើប មាត់​ខ្ញុំ​ជញ្ជក់ញេញ​ច្បិច​តិចៗ ​តាម​បរិវេណ​ក​ ហើយ​បង្ខិត​ឡើង​លើ​តាម​គុម្ព​ត្រចៀក។ នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​មក​ដល់​បបូរ​មាត់ ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​របស់​គេ​ម្តង​ទៀត​ ខ្ញុំ​ក៏​លូក​អណ្តាត​ចូល​ទៅ​​បឺត​ជញ្ជក់​​ ក្លិន​ក្លែបស្នេហា​យ៉ាង​រោល​រាល។ តែ​ភ្លាម​នោះ​និវឌ្ឍន៍​ក៏​បើក​ភ្នែក​ដឹង​ខ្លួន​ឡើង…

«អាក្រិត! ធ្វើ​អីឯងហក៍?!!» សំឡេង​បញ្ជាក់​ពីភាពភ្ញាក់​ស្លន់ស្លោ។

«វឌ្ឍន៍… យើង​ស្រឡាញ់​ឯង​ណ៎ា យប់​នេះ​ព្រម​ធ្វើ​ជា​របស់​យើង​ទៅ!!» ខ្ញុំ​មុខ​ក្រាស់ប្រឹង​និយាយ​​យក​​តែ​ខ្លួន​ឯង។

«អាខ្មោច​ក្រិត​ឡប់​!!!… ឯង…» ខ្ញុំ​មិន​បណ្តោយ​ឲ្យ​វា​និយាយ​ចប់​ទេ ​នាំ​តែ​រឿង​វែង​ឆ្ងាយ មក​ដល់​ថ្នាក់​នេះ​ហើយ​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​ឲ្យចប់​ចុង​ចប់​ដើម។ ខ្ញុំ​ប្រើ​ដៃ​ទាំង​ពីរ​ត្រកង​ក្បាល​គេ​ឡើង ​ឲ្យសម្លឹង​មុខ​ខ្ញុំ​បែប​​ភាំងៗ​ មុខ​យើង​នៅជិត​គ្នា​យ៉ាង​​ប្រកៀករហូត​ច្រមុះ​ទល់​គ្នា​ ហើយ​កែវ​ភ្នែក​ទាំង​គូ​ក៏​ប្រទាក់ខ្សែ​​គ្នា​បង្ហាញ​ដល់​មនោសញេ្ចតនា​ក្នុង​ជម្រៅ​ចិត្ត។ ខ្ញុំ​ធ្វើ​ភ្នែក​​នឹង​ថ្កល់​បែប​ភ្លឹកៗ​ដាក់​វា… មាន​គេ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា​​ភ្នែក​​ខ្ញុំ​ពេល​នៅ​ស្ងៀម​ មើល​ទៅ​​​ឃើញ​ស្ងប់​​ស្ងាត់​ និង​លន្លង់​លន្លោច​ខ្លាំង​ណាស់។ ខ្ញុំ​ប្រាប់​វា​ថា​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​វា​តាម​រយៈ​ខ្សែ​ភ្នែក ចំណែក​ភ្នែក​វា​បង្ហាញ​ពី​ភាព​ភ្ញាក់​ភ័យ​​ លាយ​ឡំ​នឹង​អារម្មណ៍​ជ្រួល​​ច្របល់​​​ថា គួរ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ល្អ​? ខ្ញុំមិន​បង្អង់​យូរចាប់​ប្រកៀក​ក្បាល​គេ​ជាប់ ​មាត់​នឹង​មាត់​បឺត​ជញ្ជក់​យ៉ាង​ក្រពល់​មុខ។ ដំបូង​ៗ​និវឌ្ឍន៍​ក៏រើបម្រះ តែ​ខ្ញុំ​ប្រឹង​សង្កត់​ដៃ​គេ​ជាប់​យ៉ាង​ណែន ហើយ​បាន​បន្តិច​មកវា​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​មាន​អារម្មណ៍​ជាមួយ​ខ្ញុំ ហើយ​បើក​ភ្លើង​ខៀវ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស៊ក​អណ្តាត​ចូល​ក្នុង​មាត់​វាបាន។ វា​មិន​មាត់​មិន​ក​ថា​ម៉េច​ទាំង​អស់ តែ​ត្រឡប់​ជា​បឺត​ជញ្ជក់​តប​ស្នង​មក​ខ្ញុំ​វិញយក​ស្លាប់​យក​រស់។ យប់​នេះ​ខ្ញុំ​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ដែល​មានសំណាង​បំផុត ដែល​មាន​ឱកាស​បាន​ភក្សរស​ជាតិរាង​កាយ​កំពូលស៊ិចស៊ី របស់​និវឌ្ឍន៍។ ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​អូស​អណ្តាត​មក​តាម​ដើម​ក ឆ្អឹង​ដង​កាំបិតហើយ​ចុះ​មក​រឿយៗ ​រហូត​ដល់ដើម​ទ្រូង​ដ៏​ហាប់​ណែន ខ្ញុំក៏​​បៀម​ជញ្ជក់​ក្បាល​ដោះ​វា​យ៉ាងស្រៀវ​ស្រើប ហើយ​​ដៃ​ទាំង​ពីរ​របស់​និវឌ្ឍន៍​ក៏​ឱប​ខ្ញុំ​ជាប់​ជានិច្ច និង​យូរ​ៗ​ម្តងពេល​វា​ស្រើប​ស្រាល ​វា​​ក៏​លូក​អង្អែល​តាម​ចង្អូរ​ខ្នង​និង​ត្រគាក​ខ្ញុំយ៉ាង​រវាម។ ថើប​ក្បាល​ដោះ​វា​អស់​ចិត្ត​​​ ខ្ញុំ​ក៏​រំកិល​ច្រមុះ​និង​មាត់​មក​ថើប​លិទ្ធ​តិចៗ​តាម​ប្រឡោះ​ក្លៀក និវឌ្ឍន៍​ក៏​ភ្ញាក់​កន្ត្រាក់​ខ្លួន​ឡើង ខ្ញុំ​ប្រញាប់​ងើប​មុខ​មើល​ស្មាន​ថា​ ខ្ញុំ​ញេញ​ខាំ​វា​ជ្រុល​រហូត​ដាច់​សាច់ទៅ​ហើយ តែ​វា​ត្រឡប់​ជា​ញញឹម​ដាក់​ខ្ញុំ​ហើ​យ​ប្រាប់​ថា​ «រសើប​ស្រួល​ណាស់!»។​ នេះ​ជាស្នាម​ញញឹម​លើក​ទី​មួយ​ដែល​វា​ញញឹម​ដាក់​ខ្ញុំតាំង​ពី​ស្គាល់​គ្នា​មក។ ខ្ញុំ​ញញឹម​តប​វា​វិញ​ ហើយ​ប្រើ​អណ្តាត​រុក​ឈ្មុល​ចុះ​ទៅ​រក​រន្ធ​ផ្ចិត រហូត​ធ្វើ​ឲ្យ​និវឌ្ឍន៍​ថ្ងូរ​រហ៊ឹះ​ចេញ​មក។

កំពូល​បុរស​ដង្ហក់​ដង្ហើម​ស៊ីតសតៗ… ខ្ញុំ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ប្រឡេះ​ខ្សែ​ក្រវាត់​ ហើយ​ទាញ​ខោ​របស់​វា​ចេញ​មក​ឲ្យ​​សល់​តែ​លីអូ​ពណ៌​ខ្មៅ ​ដែល​ស៊ីពណ៌​​គ្នា​នឹងសាច់​ស្បែកសៗ​របស់​និវឌ្ឍន៍​ ហើយ​ផ្សំ​នឹង​ពន្លឺ​​ភ្លើង​បើក​ព្រឹមៗទៀត​នោះ ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​កើត​អារម្មណ៍​ខ្លាំង​ណាស់ តែ​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ទាន់​ស្រាត​ចេញ​ឲ្យ​អស់​ដែរ សុំ​ប្រលែង​លេង​ជាមួយ​វាសិន។ ​ចូលចិត្ត​ចំហាយ​ក្លិន​ភាព​ជា​បុរស ដែល​កប់​នៅ​ក្នុង​​លីអូដែល​វា​ស្លៀក​មក​​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃផ្សំ​នឹង​ក្លិន​ញើស​តិចៗ ស៊ិចស៊ីណាស់… ខ្ញុំ​ឈ្មុល​ច្រមុះ​ស្រង់​ក្លិន​ច្របល់​ពេញ​ចំណុច​សំខាន់​​នោះ រហូត​អាអូន​តូច​របស់​និវឌ្ឍន៍​ទល់​ឡើង បាន​បន្តិចអណ្តាត​ខ្ញុំ​​ក៏បាន​ទៅ​ប៉ះ​នឹង​​​ទឹក​រំអិល​​ដែល​ជ្រាប​ចេញ​មក​តិចៗ​តាមសាច់​​លីអូ។ និវឌ្ឍន៍​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថាវា​កំពុង​ចង់​ខ្លាំង​ណាស់​ហើយ ទើប​ទឹក​រំអិល​ច្រាលឡើង​រហូត​​​ជ្រាប​ចេញ​មក​មុន​បែប​នេះ។ មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​វាខក​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​សម្រាត​លីអូ​ចេញ​យឺតៗ និវឌ្ឍន៍​ផ្ទាល់​ក៏​ជួយ​បង្ហើប​ជើង​​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្រាត​ចេញ​បាន​យ៉ាង​ស្រួល។ នាគរាជ​ដែល​កំពុង​ដំឡើង​ឫទ្ធិនោះ​ក៏​វាត់​ក្បាល​ឆ្កឹង​ឡើង​ត្រង់ចំ​មុខ​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ក៏​នឹក​អៀន​តិចៗ​ណ៎ា!… ព្រោះ​តាំង​ពី​កើត​មក​មិន​ធ្លាប់​ធ្វើ​បែប​នេះ​ឲ្យ​នរណា​ផង។ មនុស្ស​ដំបូង​របស់​ខ្ញុំ​គឺ​និវឌ្ឍន៍​បុរស​កំពូល​សង្ហា ​ដែល​ខ្ញុំ​លួច​ស្រឡាញ់​តាំង​ពី​យូរ​នេះ​​ហើយ។ ខ្ញុំ​ប្រើ​អណ្តាត​លិទ្ធ​ប៉ះតិចៗ​ត្រង់​ក្បាល​នាគ​របស់​វា ហើយ​ដៃ​លូកស្ទាប​​អង្អែល​ត្រង់​សាវម៉ាវ​ទាំង​ពីរ​ផ្លែ រហូត​ធ្វើ​ឲ្យ​និវឌ្ឍន៍​ស្រៀវ​បិទភ្នែកមីរព្រឹមៗហៅ​ឈ្មោះ​ខ្ញុំ។

«អាឫទ្ធិ… អាឫទ្ធិ… ឫទ្ធិ… អះ…!!»

មិន​ដឹង​ជា​ហៅ​ធ្វើ​អី​ យើង​កំពុង​បៀម​ជញ្ជក់​ឲ្យ​ឯង​ហើយ​តើ! ខ្ញុំ​ព្យាយាម​មិន​ឲ្យ​ដំបង​យក្ស​របស់​​និវឌ្ឍន៍​ប៉ះ​ត្រូវ​នឹង​ធ្មេញ​របស់​ខ្ញុំ រហូត​ពេល​ខ្ញុំ​បៀម​ប្រដាប់​វា​ចូល​ដល់​គល់ វា​ក៏​លេប​ទឹក​មាត់ខ្លួន​ឯង​​​​ ស្រែក​​ថ្ងូរបង្អូស​វែងៗ ឯដៃ​វា​ដែល​ឱប​រឹត​ខ្ញុំ​ជាប់​នោះ​ក៏​ឱប​ខ្ញុំ​ខ្លាំង​ឡើងៗ​ ហាក់ដូច​ជា​មាត់​ខ្ញុំ​នេះ​ជា​វត្ថុ​តែ​មួយ​ដែល​ផ្តល់​សេចក្តី​សុខ​ដល់​ជីវិត​របស់​វា។ បៀម​រូត​ចុះ​រូត​ឡើង​បា​ន​មួយ​សន្ទុះ ខ្ញុំ​ក៏​ងើយ​មុខ​សួរ​វា​ថា ចង់​​ធ្វើ​ជា​ប្តី​យើង​ហើ​យ​ឬនៅ? វា​បាត់​មាត់​នៅ​ស្ងៀម​។ ខ្ញុំ​ក៏​យល់​ដូច​គ្នា​ មក​ឲ្យ​មនុស្ស​ប្រុស​ពិត​ៗ​មក​ប្រាប់​ថា​ចង់​យក​គូទ​​អ្នក​ដទៃ​នោះ ក៏​​ប្រហែល​ជា​មិន​ហ៊ាន​និយាយទេ តែ​ខ្ញុំ​ដឹង​ណា ថា​វា​ក៏​ចង់​(សាក)​​ដូច​​គ្នា។ ខ្ញុំ​ងើប​ទៅ​បើក​ថត​តុ​រាវ​រក​មើល​ស្រោម​អនាម័យ​ ចាំ​បាន​ថា​ធ្លាប់​ទិញ​លេងៗ​មក​ឲ្យ​អា​ឯករៀន​ប្រើ​(ចូលចិត្ត​បញ្ឆោតកូន​ក្មេង​​​) តែ​វា​បែរ​ជា​មុខ​ក្រហម​ធ្វើ​អ្វី​មិន​កើត​ ហើយ​គ្រវែង​ស្រោម​ដាក់​មុខ​ខ្ញុំ រត់​គេច​ចេញ​ទៅ(ហ៎ាស! ហ៎ាស! ហ៎ា!) ខ្ញុំ​ស្តាយ​ក៏​រើស​ទុកក្នុង​ថត​តុ​ចោល។ ពេល​រក​ស្រោម​អនាម័យ​ឃើញ​​ហើយ​ ខ្ញុំ​ក៏​យក​ឡេមក​ជាមួយ​ផង​គឺ​ឡេ​លាប​ខ្លួននេះ​ឯង​ ទោះ​បី​ជា​ប្រើ​ខុស​ក្បួន​របស់​អ្នក​ផលិត​ តែ​ក៏​ប្រហែល​ជា​គ្មាន​បញ្ហាអ្វី​ដែរ។ ខ្ញុំ​ចាប់​លុញ​នាគ​រាជ​របស់​និវឌ្ឍន៍​មួយ​ខ្វោកពីរ​ មុន​នឹង​ពាក់​ស្រោម​ឲ្យ​វា។ មើល​ទៅ​វា​ចុះ គ្រាន់​តែ​ខ្ញុំ​ចាប់​ច្បូត​ប៉ុណ្ណឹង​ក៏​បិទ​ភ្នែក​ដង្ហក់​ខ្យល់ស៊ីតសត​ដែរ។ ពាក់​ស្រោម​ឲ្យ​វា​រួច​រាល់​ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​លាកន្សែង​ពោះ​គោ​ខ្លួន​ឯង​ចេញ ហើយ​លាប​ឡេពេញ​បរិវេណ​នោះដេក​ផ្ងារ​ឡើងរួច​ប្រាប់​ទៅ​និវឌ្ឍន៍​​ថា ​«ស៊ក​ដំបូង​គ្រញូង​របស់​ឯង​​ចូល​មក! យើង​លាង​របស់​យើងស្អាត​អស់​ហើយ។» វា​ប្រាប់​ថា​ វា​មិន​ចេះ​ធ្វើ​ទេ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​ប្រាប់​ថា​ធ្វើ​ដូច​ជាមួយ​មនុស្ស​ស្រី​អ៊ីចឹង​ទៅ​។​ វា​ក៏​តប​មក​វិញ​ថា​វា​នៅ​មិន​ធ្លាប់​ជាមួយ​នរណា​ទេ… ខ្ញុំ​ញញឹម​បិទ​មាត់​លែង​ជិត​តែ​ម្តង ក្រៅ​ពី​ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​ដំបូង​របស់​វា វា​ក៏​ជា​មនុស្ស​​ដំបូង​របស់​ខ្ញុំ​ទៀត។ ខ្ញុំ​ក៏​ពន្យល់​វា​ថា​ពេល​ដាក់​ចូលបាន​​ហើយ​ ធម្មជាតិ​នឹង​បង្រៀន​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ថា​ត្រូវ​ធ្វើ​យ៉ាង​ម៉េច។ បន្ទាប់​ពី​នោះ​និវឌ្ឍន៍​ក៏​ក្លាយ​ជា​អ្នក​រុក​ទន្រ្ទាន​ខ្ញុំ ដោយ​ការ​បឺត​មាត់​ផ្លាស់​ប្តូរ​   អណ្តាត​គ្នា។ មាត់​របស់​និវឌ្ឍន៍​​ទន់​ផ្អែម​មាន​រស​ជាតិណាស់ ជា​ពិសេស​ពេល​អណ្តាត​វា​គ្រវាស​ចូល​ក្នុង​មាត់​ខ្ញុំ វា​បឺត​ជញ្ជក់យ៉ាង​ប៉ិន​ប្រសប់​ហួស​នឹង​បរិយាយ។ បន្ត​មក​ទៀត​វា​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ថើប​តាម​ប្រលោះ​ក​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ថែម​ទាំង​ប្រើ​អណ្តាត​លិទ្ធជញ្ជក់​តិចៗ​ផង។ លុះ​មក​ដល់​ត្រង់​ដើម​ទ្រូង​របស់​ខ្ញុំ​វា​ក៏​ប្រើ​មាត់​បឺត​ក្បាល​ដោះ​របស់​ខ្ញុំ ព្រម​ទាំង​ប្រើ​ធ្មេញ​មក​ខាំ​ញេញ​តិចៗ​ទៀត​។ ខ្ញុំ​ស្រៀវ​ខ្លាំង​ណាស់រហូត​ក្បាល​​ដោះ​ឡើង​រឹង​​កញ្ជ្រឹះ​អស់​ទៅ​ហើយ មិន​ដឹង​ថា​និវឌ្ឍន៍​ទៅរៀន​មក​ពី​ណា ម៉េច​ក៏​វា​ពូកែ​ដាស់​អារម្មណ៍​​យ៉ាង​នេះ។ នៅ​ពេល​ឃើញ​ខ្ញុំ​ស្រៀវ​រមួល​ខ្លួន​ពេញ​ទី​ហើយ វា​​ក៏​រៀប​ចំ​​ខ្លួន​​ឲ្យ​បាន​ស្រួល​​ដើម្បី​ត្រៀម​ស៊ក​អាវុធ​របស់​វា​ចូល​មក​ក្នុង​ខ្លួន​ខ្ញុំ។ យើង​​កំពុង​ក្លាយ​ជា​ប្តី​ប្រពន្ធ​នឹង​គ្នា​ហើយ! ពេ​ល​វា​រុញ​ក្បាល​នាគ​របស់​ខ្លួន​​ចូល​មក​ក្នុង​ខ្លួន​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ឈឺ​ខ្លាំង​ណាស់​គឺ​ឈឺ​បែប​ឆៀបៗ​តែ​ម្តង​ តែ​ក៏​ស៊ូទ្រាំ​អត់​ធន់​ព្រោះ​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​វា។ ដូច​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ៊ីចឹង​ ពេល​នេះ​វា​សាប់​ពូកែ​សឹង​អី​មិន​ចាំ​បាច់​នរណា​ប្រាប់​សោះ ចាប់​ផ្តើម​ពី​ញន​មួយ​ៗ​យឺត​ៗ ហើយសន្សឹមៗ​ខ្លាំង​ទៅៗ។ ខ្ញុំ​ប្រឆឹក​អាច្រមក់​របស់​ខ្លួន​ទៅ​ព្រមៗ​នឹង​វា​ដែរ ហើយ​ក៏​ចាប់​ផ្តើមស្រៀវ​ទៅៗ​រហូត​បាត់​អស់​ការឈឺ​ចាប់។ និវឌ្ឍន៍​វាយ​លុក​បណ្តើរ​ ទ្រោប​ខ្លួន​​មក​ថើប​ជញ្ជក់​មាត់​​និង​កញ្ចឹង​ក​ខ្ញុំ​បណ្តើរ​ ឯ​ខ្ញុំ​ក៏​ឱប​ខ្នង​វា​ជាប់​យ៉ាង​ណែ​ន ​រហូត​ប៉ះ​ដឹង​នូវ​ចំហាយ​ក្តៅ​ និង​ដំណក់​ញើស​​ពី​ខ្លួន​របស់​វា​។ បុរស​រូប​រាង​​ស៊ិចស៊ី​ ស្បែក​ស​ស្អាត​ម្នាក់​នេះ​ហើយ ដែល​ខ្ញុំ​រង់​ចាំ​​ជា​យូរ​មក​ហើយ។

សំឡេង​ដង្ហក់​ខ្យល់​ដោយ​ភាព​នឿយ​ហត់​ របស់​និវឌ្ឍន៍​ពេល​កំពុង​វាយ​លុក​ខ្ញុំ ស្តាប់​ហើយ​រ៉ូមែន​ទិក​ខ្លាំង​ណាស់ ព្រម​ជាមួយ​ពន្លឺ​ចន្ទ​ព្រាលៗ​ជាសាក្សី​ដល់​ស្នេហា​យើង។ ​តែ​ចាំ​ហើយ​ចាំ​ទៀត​ទាំង​ខ្ញុំ​ទាំង​និវឌ្ឍន៍​​ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ដល់​គោល​ដៅ​សោះ។ និវឌ្ឍន៍​ក៏​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា យើង​​ហត់​ណាស់! ឯង​មក​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ម្តង​ល្អ​ជាង។ ខ្ញុំ​ដាស់​តឿន​វា​មុន​ថា ឈឺ​ណាស់​វ៉ើយ! ឯង​ហ៊ាន​សាក​ឬអត់? វា​ប្រាប់មក​វិញ​ថា​វា​​ចង់​បាន​ភាព​ស្មើ​ភាព​គ្នា ខ្ញុំ​ឲ្យ​​វា​ញាត់​បាន វា​ក៏​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ញាត់​បាន​ដូច​គ្នា។ និយាយ​ហើយ​វា​ក៏​ក្រោក​ឡើង​ទៅ​លាង​សម្អាត​ខ្លួន​នៅក្នុង​បន្ទប់​ទឹក។ អ៊ីចឹង​ក៏​ល្អ​ណ៎ា! ខ្ញុំ​ក៏​ចង់​សាក​ដូច​គ្នា^^ ។

ខ្ញុំ​ហែក​ស្រោម​អនាម័យ​​​ មក​ពាក់​លើដំបង​ទិព្វ​របស់​ខ្លួន ហើយ​លាប​ឡេ​លើ​រន្ធ​គូទ​របស់​និវឌ្ឍន៍។ ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​លាប​ និវឌ្ឍន៍ស្រៀវ​កម្រើក​រន្ធ​គូទ​ជីប​អូចៗខាំ​ដៃ​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ចាប់​ដំបង​សាច់​ដែល​រឹង​ដូច​ដុំ​ដែក​ចូល​សន្សឹមៗ​ទៅ​ក្នុងខ្លួន​របស់​និវឌ្ឍន៍ ព្រោះ​ខ្លាច​វា​ឈឺ​តែ​វា​នៅ​តែ​ឈឺ​ដដែល។ មើល​មុខ​វា​ពេល​​កំពុង​ឈឺ​បាន​អារម្មណ៍​​ខ្លាំង​ណាស់ គឺ​ដូច​ខ្ញុំ​កំពុង​ចាប់​រំលោភ​វា​អ៊ីចឹង។ លុះ​​ខ្ញុំ​ដាក់​ចូល​ដល់​គល់​ហើយ​ ខ្ញុំ​ក៏​ប្រាប់​ថា​​កុំ​បាច់​ខ្លាច​ បន្តិច​ទៀត​នឹង​ស្រួល​ឯង។ ពេល​ខ្ញុំ​កំពុងរុញ​ចុះ​រុញ​ឡើង​ ខ្ញុំ​ទទួល​ដឹង​ដល់​ភាព​កក់​​​ក្តៅ​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​របស់​វា តាម​រយៈ​ដំបង​ដែក​ដែល​កប់​នៅ​ក្នុង​នោះ។​ ពេល​នេះ​និវឌ្ឍន៍​ចាប់​ផ្តើម​ស្រែក​ថ្ងូរ​យ៉ាង​ស្រៀវ​ស្រើប​ ហើយតំណក់​​ញើស​ក៏​ហូរចេញ​មក​​ស្រោច​ខ្លួន។ ខ្ញុំ​សាប់​ញាប់​ខ្លាំង​ឡើង​​រឿយៗ ប្រឹង​ចាប់​អុក​ទង្គិច​​រហូត​ខ្លួនវាញ័រញាក់​ទទ្រើក ទៅ​តាម​កម្លាំង​​រុញ​​ត្បុល​របស់​នាគរាជ​របស់​​ខ្ញុំ​ រហូត​គ្រែ​លាន់​ឮ​សំឡេង​ងីតងតៗ​។​ លុះខ្ញុំ​ទទួល​អារម្មណ៍​ថា​ ទឹក​អម្រឹត​ជិត​ព្រួស​ចេញ​មក​ហើយ ខ្ញុំ​ក៏​​ដក​ដំបង​គ្រញូង​ចេញ​ពី​ល្អាង​ទឹក​កក​​របស់​និវឌ្ឍន៍ ហើយ​ប្រាប់​ឲ្យ​វា​ក្រោក​ឡើង​អង្គុយ​បែរ​មុខ​រក​គ្នា យក​ជើង​គង​ខ្វែង​លើ​គ្នា ​ហើយ​យក​នាគ​រាជមក​ប្រជល់​គ្នា ប្រឆឹក​ឲ្យ​ចេញ​ទឹក​ព្រម​ៗ​គ្នា។ និវឌ្ឍន៍​ប្រាប់​ថា​ វា​ជា​អ្នក​ប្រឆឹក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ល្អ​ជាង ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បទ​ពិសោធន៍​ថ្មី​មួយ​នេះ​ទៀត(​តែ​សោក​ស្តាយ​ដែល​វា​មិន​បាន​បៀម​ឲ្យ​ខ្ញុំ)។​ ពេល​ទឹក​​ជិត​ព្រួស​ចេញ​មក​យើង​ក៏​បឺត​មាត់​គ្នា​ ដៃ​ស្តាំ​បន្ថែម​ល្បឿន​ប្រឆឹក​ឲ្យ​គ្នា ឯ​ដៃ​ម្ខាង​ទៀត​ក៏​ស្រវា​ឱប​គ្នា​យ៉ាង​ណែន។

«​ទ្រាំ​លែង​បាន​ទៀត​ហើយ​អាឫទ្ធិ… អះហា៎!! អ្ហ៎ា…»

«​យើង​… ស្រឡាញ់​ឯង​ អាវឌ្ឍន៍ន៍ន៍!!!…»

រំពេច​នោះ​ទឹក​​អម្រឹត​សខាប់​ថ្លា​ក៏​​បូម​ចេញ​ពី​ខ្លួន​នាគ​រាជ​ ហើយ​ព្រួស​ចេញ​មក​យ៉ាង​ច្រើន​សន្ធឹក​ព្រោះ​​​មិន​ដែល​បាន​ប្រើ​ការ​អ្វី។ ទឹក​អម្រឹត​របស់​ខ្ញុំ​បាញ់​ដាក់​ពេញ​ដើម​ទ្រូង​​ធំ​មាំ​របស់​និវឌ្ឍន៍ ចំណែក​ទឹក​អម្រឹត​របស់​និវឌ្ឍន៍​​តំណក់​ដំបូង​​​បាញ់​​ព្រួស​ខ្លាំង​ណាស់​ រហូត​ខ្ទាត​មក​ជាប់​បបូរ​មាត់​ខ្ញុំ​ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​សាក​ល្បង​ភ្លក្ស​មើល​… ឆ្ងាញ់​ណាស់! ផ្អែម​ប្រៃៗ​តែ​ឆ្អាប​តិចៗ ត្រូវ​មាត់​ខ្ញុំ​តែ​ម្តង​ សុំ​ស៊ី​ទាំង​នាគ​រាជ​ទាំង​ពិស​នាគ​ហើយ​ពេល​នេះ!!​​ បន្ទាប់​មក​ខ្ញុំ​ក៏​ងូត​ទឹកឲ្យ​វា កក់​សក់​ឲ្យ​វា ហើយ​រក​ខោអាវ​​ដេក​យប់​ឲ្យ​វា​ស្លៀក​។ ទម្រាំ​តែ​បាន​ដេក​​ប្រហែល​ជា​ម៉ោង​៣ឯនោះ​ យើង​ដេក​ឱប​គ្នា​រហូត​លក់​ទាំង​ពីរ​នាក់​ដោយ​​មិន​ដឹង​​ខ្លួន។ ពេល​ព្រឹក​ភ្ញាក់​ឡើង​និវឌ្ឍន៍​មិន​បាន​នៅ​​ក្នុង​បន្ទប់​ខ្ញុំ​ទៀត​ទេ វា​ចេញ​ទៅ​បាត់​តាំង​​ពី​ពេល​ណា​ក៏​មិន​ដឹង​។​ វា​ទុក​ខោ​អាវ​ដំណេក​ពី​យប់​មិញ​នៅ​លើ​ពូក​ ហើយ​​យក​ខោអាវ​វា​ទៅ​​តែ​ភ្លេច​លី​អូ​នៅ​​កៀន​គ្រែ​។ ក្លិន​អា​ពន្លក​របស់​វា​នៅ​ដិត​ជាប់​នឹង​លី​អូ​នោះ​ឡើង​ឈ្ងប់ ហេតុ​នេះ​ហើយ​ទើប​យប់​នោះ​ខ្ញុំ​បាន​សម្រេច​បំណង​​ម្តង​ទៀត​ ដោយ​ប្រើ​លី​អូ​របស់​វា​ធ្វើ​ជា​នុយ​ទាក់​អារម្មណ៍។ ខ្ញុំ​យក​លី​អូ​វា​មក​ហិត​ហើយ​ក៏​ស្លៀក​​ប្រឆឹក​លេង​ដាស់​អារម្មណ៍​បាន​ស្រួល​ណាស់។

មានត…

Read Full Post »

ធ្លាប់​តែ​សរសេរ​រឿង​ក្តៅ​សាច់​ ពេល​នេះ​ត្រឡប់​មក​សរសេរ​រឿង​សោក​សៅ​វិញ​ម្តង។ ពី​មុន​មាន​គេ​បន្ទោស​និង​រិះ​គន់ច្រើន​ ​ព្រោះ​សរសេរ​តែ​រឿង​អាស​អាភាស។​ ពេល​នេះ​ចាប់​​ផ្តើម​សរសេរ​រឿង​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​វិញ​ហើយ សង្ឃឹម​ថា​នឹង​គ្មាន​អ្នក​ស្តី​បន្ទោស​ ព្រោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​អាន​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​ទេ​ណា? (អួត​ជ្រុល​lolz..)​​

រឿង​នេះ​ខ្ញុំ​សរសេរ​ឡើង​ដើម្បី​រំឭក​ដល់​អនុស្សាវរីយ៍ ​កាល​​ខ្ញុំ​ទៅ​រស់​នៅ​ប្រទេស​អង់គ្លេស​បាន​២​ឆ្នាំ។ ធ្លាប់​មាន​អនុស្សាវរីយ៍​ល្អៗ​នៅ​ទី​នោះ តែ​ក៏​មាន​រឿង​ទឹក​ភ្នែក​ត្រូវ​គេច​ពី​ទី​នោះ​ ដើម្បី​បំភ្លេច​រឿង​អតីតកាល​ចោល​ដែរ។ តែ​សូម​បញ្ជាក់​ថា​រឿង​នេះ​មិន​មែន​ជា​រឿង​ពិត​របស់​ខ្ញុំ​ទេ…

lanyu2

អ្នក​ធ្លាប់​សង្ស័យ​ឬទេថា..     ហេតុ​អ្វី​​មនុស្ស​ជាទី​ស្រឡាញ់​របស់​អ្នក ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វីៗ​គ្រប់​បែប​យ៉ាង​     ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​មាន​សេចក្តី​សុខ ហើយ​បើ​អ្នក​ដឹង​ថា​មិន​យូរ​ទៀត អ្នក​នឹង​ត្រូវ​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​គេ​ទៅ ​ដោយ​គ្មាន​ថ្ងៃ​ត្រឡប់…      អ្នក… នឹង​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា… ដើម្បី​គេ​មុន​ដំបូងបំផុត?

បើ​ជីវិត​ខ្ញុំ​​ត្រូវ​បាត់​​បង់​ឯង​ទៅ តើ​ខ្ញុំ​នឹង​ក្លាយ​ជា​យ៉ាង​ណា? ជីវិត​គង់​នឹង​គ្មាន​ន័យ និង​ដូច​ជា​គ្មាន​ថាម​ពល។ រាង​កាយ​ដែល​ធ្លាប់​អត់​ធន់ ក៏​គង់​នឹង​គ្មាន​កំលាំង​ គ្មាន​​សង្ឃឹមដែលនឹង​​មាន​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​​អាច​​កំសាន្ត​ចិត្តខ្ញុំ​បាន។

បើ​ថ្ងៃ​ស្អែក​នេះ​ក្រោក​ឡើង​មិន​ឃើញ​ឯង… គ្រាន់​តែ​គិត​​សោះ ​ក៏​​ខ្ញុំ​រសាប់​រសល់​ និង​ញាប់​ញ័រ​នៅ​មិន​ស្ងៀម​ទៅ​ហើយ។ បើ​យើង​ត្រូវឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​គ្នា ​មិន​ថា​ដោយ​ហេតុ​ផល​អ្វី ប្រហែល​ជា​ដឹង​ហើយ​មែន​ទេ​ ថា​ខ្ញុំ​នឹង​ខូច​ចិត្ត ខូចចិត្ត​រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ស្លាប់…

កុំ​ភ្លេច​រង់​ចាំ​អាន​ណ៎ា^^

Read Full Post »

40944-pic-27

វគ្គទី១. «កំលោះ​អូឡាក់ហ្ស៊ីន»

          រឿង​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​នឹង​​និយាយ​ត​ទៅ​នេះ ជា​រឿង​ដែល​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​ សៀវភៅ​​កំណត់​ហេតុ​ប្រចាំ​​ថ្ងៃ​ផ្ទាល់​ខ្លួនរបស់​​ខ្ញុំ​​។ ក្នុង​រយៈ​ចុង​ក្រោយ​នេះ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ថា​ មាន​បង​ប្អូន​យើង​ជា​ច្រើន​​បាន​សរសេរ​​​រឿង​រ៉ាវ​អំពី​អនុស្សាវរីយ៍​ល្អៗ​ ដែល​ខ្លះ​ក៏​ជា​រឿង​ពិត​ ឯខ្លះ​ទៀត​ក៏​ជា​រឿង​ប្រឌិត​ឡើង​ ហើយ​មាន​រឿង​ខ្លះ​ដែល​ខ្ញុំ​អាន​ហើយ​ ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង​ក៏​មាន។ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​ក៏​មាន​គំនិត​មួយ​ចង់​នាំ​យក​រឿង​ផ្ទាល់​របស់​ខ្លួន​ មក​ចែក​ចាយ​ឲ្យ​បង​ប្អូន​បាន​អាន​ខ្លះ ហើយ​វា​ក៏​ជា​រឿង​រ៉ាវ​ដែល​ទាក់​ទង​​នឹង​មិត្ត​ភក្តិ​​​របស់​ខ្ញុំ​ខ្លួន​ឯងផង។

          ខ្ញុំ​ឈ្មោះ​ឫទ្ធិសាល។ មិត្ត​ខ្លះ​ហៅ​ខ្ញុំ​ថាឫទ្ធិ ឯ​ខ្លះ​ទៀត​ក៏​ហៅ​ថា​សាល។ បើ​មិត្ត​ដែល​កាន់​តែ​ជិត​ស្និទ្ធ​នឹង​គ្នា​នោះ ចូលចិត្ត​ហៅ​ខ្ញុំ​សឹង​ដាច់ៗ​សាច់ ថា​អាក្រឹតឬ​អាក្សាល។ ខ្ញុំ​ដឹង​ខ្លួន​ឯង​ថា​ជា​ហ្គេហ៍​តាំង​ពី​អាយុ​១៥​ឆ្នាំ(ពេល​នេះ​អាយុ​១៩ឆ្នាំ​ហើយ​បាទ!)។ កាល​ខ្ញុំ​រៀន​នៅ​ថ្នាក់​ទី​១​២​ ខ្ញុំ​មាន​ឱកាស​បាន​​ស្គាល់​​​មិត្ត​ម្នាក់​​ឈ្មោះ​និវឌ្ឍន៍​នៅ​​ក្លិប​កី​ឡា​ប្រចាំ​ខេត្ត​​។ ថ្ងៃ​ដំបូង​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​គេ ​​ភ្នែក​ខ្ញុំបាន​ប្រទាក់​នឹង​​ភ្នែក​គេ​ដូច​ខ្សែ​​ភ្លើង​ឆក់។ ថ្ងៃ​នោះ​​ខ្ញុំ​កំពុង​​លេង​​លើក​អាល់​ទ័រ ចំណែក​និវឌ្ឍ​ន៍​កំពុង​ហែល​ទឹក​នៅក្នុង​អាង​ បង្ហាញ​សាច់​ស​រលោង​​ ចិញ្ចើម​ខ្មៅ បបូរ​មាត់​ស្តើង​ពណ៌​ផ្កា​ឈូក​​​​ស្រស់​ ទុក​សក់​​ខ្លី មុខ​មាត់​ស្អាត​បាត ក៏​ល្មម​ម៉ា​សង្ហា។ ខ្ញុំ​គិត​ថា​បែប​ឡូយ​បាន​ត្រឹម​តែ​មុខ​មាត់​នេះ​ទេ​មើល​ទៅ តែ​លុះ​ពេល​គេ​ងើប​ចេញ​ពី​ទឹក​មក​ស្រាប់​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​​ភ្ញាក់​ស្មារតី​យ៉ាង​ខ្លាំង ​ស្ទើរ​តែ​ជ្រុះដុំ​ដែក​ពី​ដៃ។ រាង​គេ​ខ្ពស់​ស្រលះ​ ខ្ញុំធ្លាប់​​គិត​ថា​ខ្លួន​ឯង​នេះ​​អស់​ខ្ពស់​ហើយ តែ​លុះ​​បាន​ជួប​គេ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​មុខ​ស្លាំង​អស់​ជាតិ​ជៅ​រលីង។ រាង​គេ​ស៊ិចស៊ី​ណាស់​ ស្មារីក​ធំ ដើម​ទ្រូង​ហាប់​ណែន​បើក​ទូលាយ សាច់​ដុំ​ពោះ​​លេច​ក្រឡា​តូចៗ​ល្មម​ស្អាត ​ចង្កេះ​ស្តួច​តែ​មក​រីកសាយ​​ធំ​នៅ​ត្រង់​ត្រគាក​។ គ្រាន់​តែឃើញ​​ប៉ុណ្ណេះ​ បេះ​ដូង​ខ្ញុំ​ក៏​ញ័រ​រញ្ជួយ​រក​ថា​មិន​ត្រូវ​ទៅ​ហើយ! ចង់​ស្គាល់​គេ​ខ្លាំង​ណាស់ តែ​បើ​នៅ​សុខៗ​ទៅ​​និយាយ​ជាមួយ​គេ​ក៏​មិន​កើត។ នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​បន្ទប់​ផ្លាស់​ប្តូរ​សំលៀក​បំពាក់​ ខ្ញុំ​ក៏​ជួប​នឹង​និវឌ្ឍន៍​កំពុង​ពាក់​អាវល្មម​ តែ​មើល​ទៅ​គេ​ចុះ! មុខ​មាត់​​មិន​រាប់​មិត្ត​ឡើយ។

          នេះ​គឺ​ជា​លើក​ដំបូង​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ស្គាល់​និវឌ្ឍន៍ គឺ​ខ្ញុំ​ស្គាល់​តែ​ម្ខាង! ចំណែក​​ខ្លួន​គេ​ផ្ទាល់​បែប​មិន​ដឹង​ខ្លួន​ទេ ថា​មាន​មិត្ត​ថ្មី​ម្នាក់​កំពុង​រង់​ចាំ។ និវឌ្ឍន៍​ចូល​ចិត្ត​មក​ហែល​ទឹក​លេង​នៅ​ក្លិប​នេះ​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​សៅរ៍ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​តែង​តែ​លួច​មើល​គេ​ហែល​ទឹក ​តាម​ជញ្ជាំង​កញ្ចក់​ក្នុង​បន្ទប់​លើក​អាល់​ទ័រជា​ប្រចាំ។    និវឌ្ឍន៍​ប្រហែល​ជា​មិន​មែន​អ្នក​នៅ​ម្តុំ​នេះ​ទេ ព្រោះ​​ខ្ញុំ​មិន​ធ្លាប់​ឃើញ​គេ​សោះ​ពី​មុន​មក។ ហេះៗ…!!! តាម​​ពិត​​ទៅ​ខ្ញុំ​ក៏​នៅ​មិន​ទាន់​ស្គាល់​ឈ្មោះ​របស់​គេ​ដែរ​ តែ​ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​ដែល​ចូល​ចិត្ត​​ដើរ​លេង​តាម​ក្លិប​ច្រើន​ ​ហើយ​នរណា​ដែល​នៅ​ក្នុងខេត្ត​នេះ​មិន​ដឹង​ថា​ ក្លិប​​ដែល​សិស្ស​សាលា​នាំ​គ្នា​ចូលលេង​​កំសាន្ត​ច្រើន​បំផុត​នោះ​គឺ​ជា​ក្លិប​នេះ?!! ចៃ​ដន្យ​ថ្ងៃ​មួយ​ខ្ញុំ​ឃើញ​និវឌ្ឍ​ន៍​ដើរ​​រេរាម្នាក់​ឯង ​ស្រាប់​តែ​ឯក​ដែល​ជា​មិត្ត​​ជិត​ស្និទ្ធ​របស់​ខ្ញុំ​​ក៏​ចូល​ទៅ​សួរ​រាក់​ទាក់។ និវឌ្ឍន៍​មិន​អើ​ពើ​នឹង​ខ្ញុំ​បន្តិច​សោះ​ យ៉ាង​ហោច​ណាស់​ក៏​យើង​ធ្លាប់​ជួប​មុខ​គ្នា​រឿយ​ៗ​នៅ​ឯ​ក្លិប​ដែរ គួរ​ណាស់​តែ​ចាំ​មុខ​គ្នា​បាន​។ ឯក​ក៏​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ម្នាក់​មុខ​ស​រាង​សង្ហា​អំបាញ់​មិញ​នេះ​ឈ្មោះ​និវឌ្ឍន៍​ ជា​មិត្ត​ភក្តិ​ចាស់​ដែល​ធ្លាប់​រៀន​នៅ​សាលា​ជាមួយ​គ្នា។ ខ្ញុំក៏បាន​ស្គាល់​ឈ្មោះ​គេ​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក ​គឺ​បាន​ស្គាល់​​ត្រឹម​តែ​ឈ្មោះ​ពិត​មែន។ និវឌ្ឍន៍​មាន​អាយុ​ស្របាលៗ​ខ្ញុំ​និង​ឯក​ តែ​​មាឌ​គេ​ធំឌាំង​​ជាង​ពួក​យើង​ឆ្ងាយ​ណាស់​​ ព្រោះ​គេ​ជា​កូន​អ្នក​រក​ស៊ី​ធ្វើ​ការ​ហត់​នឿយ​ ទើប​រីក​​មាឌ​ឆាប់​រហ័ស​យ៉ា​ង​នេះ។

          ថ្ងៃ​មួយ​នៅ​ក្នុងក្លិប​កីឡា​នោះ មិន​ដឹង​ជាមាន​ហេតុ​ភេទ​អ្វី​កើត​ឡើង ម៉ោង​ប្រហែល​ជា​១០​យប់​មិន​សូវ​មាន​មនុស្សសោះ បើ​ចាំ​មិន​ខុស​​​ខ្ញុំ​គិត​ថា​មាន​តែ​ខ្ញុំ​ដែល​នៅ​លើក​អាល់​ទែរ​ និង​និវឌ្ឍន៍​ដែល​​​​  ហែល​​​​ទឹក​ក្នុងអាង​តែ​ពីរ​នាក់​នេះ​ប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទប់​ខ្លះ​​ ដូច​ជា​បន្ទប់​លេង​ប៊ូលលីង(Bowling)​ជាដើម​​ក៏​   ​បិ​ទភ្លើង​​​អស់​ហើយ​ដែរ។ បរិយាកាសពេល​នោះ​​​គួរ​ឲ្យ​ព្រឺ​ឆ្អឹង​ខ្នងណាស់​​ ព្រោះ​មាន​តែ​ភ្លើង​បើក​ព្រឹមៗ​ដោយ​​កន្លែង។​ ខ្ញុំ​ដើរ​ទៅ​បន្ទប់​ទឹក​ ដើម្បី​លាង​មុខមាត់​និង​ញើសមុន​នឹង​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ។ ភ្លើង​អំពូល​ព្រាលៗ​ក្នុង​​បន្ទប់​ទឹក​ដែល​ស្ងប់​​ស្ងាត់ រួម​ផ្សំ​នឹង​សំឡេង​ខ្យល់​បក់ស្លឹក​ឈើ​នៅ​ខាង​ក្រៅក្លិប ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បះ​រោម​​ច្រាង​ភ្លាមៗ​​។

          «គ្រឺង!… គ្រឺងងងង!!!» ខ្ញុំ​ភ្ញាក់​បះ​ដៃ​បះ​ជើង។

          គឺ​ជា​សំឡេង​ចេញ​ពី​ទូរស័ព្ទ​របស់​ខ្ញុំ។ មិន​ដឹងជា​​អាខ្មោចយក៍​ណា​តេ​មក ​ក្នុង​បរិយាកាស​កំពុង​ស្ងាត់​ជ្រងំ​បែប​នេះ​។ តាម​និស្ស័យ​របស់​ខ្ញុំ​ បើ​មានការ​ចាំបាច់​ ទោះ​ក្នុង​បន្ទប់​ទឹក​បែប​នេះ ក៏​ខ្ញុំ​ទទួល​ទូរស័ព្ទ​​ដែរ។ ខ្ញុំ​នឹងគេច​ចូល​ទៅសម្ងំ​​និយាយ​ក្នុងបង្គន់ ព្រោះ​ជួន​កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​និយាយ​ទូរស័ព្ទសុខៗ ក៏​មាន​​មនុស្ស​ប្លែក​មុខ​ដើរ​ចូល​មក គឺ​ដូច​ជា​យើង​និយាយ​រឿង​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ស្តាប់​អ៊ីចឹង ខ្ញុំ​មិន​ចូល​ចិត្ត​​សោះ។ ក្រោយ​ពី​ខ្ញុំ​និយាយ​ទូរស័ព្ទ​រួច​រាល់​ហើយ​(ពេល​នេះ​កំពុង​នៅ​ក្នុង​បង្គន់) ក៏​ឮសំឡេង​ជើង​របស់​​នរណា​ម្នាក់​ដើរចូល​មក…

          «កឹក!… កឹក!… កឹក!…» សំឡេង​ជើង​លាន់​ឮ​ឡើងគ្រប់​រយៈ ជា​សំឡេង​ដើរ​ស្រាលៗគឺ​ស្រាល​​រ​ហូត​​ដូច​ជា​គ្មាន​ជើង។

          «ហ៊ើយ! សង្ឃឹម​ថា​… មិន​មែន​ជា​… ខ្មោចណា៎!» ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​ព្រលឹង​ចុង​សក់។ ជុះអាចម៍​ក៏​ជុះ​ទៅ ​នោម​ក៏​នោម​ទៅ​ ម៉េច​ចាំ​បាច់​ធ្វើ​លប​ៗ​យ៉ាង​នេះ!!?

          «កឹក!… កឹក!… ទុប!!» សំឡេង​ឈប់​ដើរ​នៅ​បន្ទប់​ខាងៗ​ខ្ញុំ។

          «អ៊ែតតតតតត…!!» សំឡេង​ទាញ​ទ្វារ​លាន់​ឡើង តាម​ដោយ​សំឡេង​ដើរ​ចូល​ទៅ​ ហើយ​បិទ​ទ្វារ​ថ្នមៗ។

          «នមោទសៈ… នមោទសៈ…» ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​បែក​ញើស ព្រោះ​ធ្លាប់​មើល​កុន​​រឿង​ខ្មោច​ជប៉ុន​ដែល​មាន​ខ្មោច​ចូល​បង្គន់បន្ទប់​ជាប់​គ្នា​​ ហើយ​ឈ្ងោក​មក​មើល​បន្ទប់​យើង​ ដោយមាន​​​មុខ​មាត់​ស្អុយ​រលួយ។ ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​ទទួល​អារម្មណ៍​ខ្លាចទៅៗ រហូត​មិន​ហ៊ាន​កម្រើក​ខ្លួន​​ ហើយ​បិទ​ភ្នែក​ជិតឈឹង​​មិន​ទទួល​ដឹង​ឮ​អ្វី​ទាំង​អស់។

          «ក្រិកកក… ក្រាកកក…»

ខ្ញុំ​បើក​ភ្នែក​ឡើងសន្សឹមៗ។ សំឡេង​នេះ​… គឺ​ជា​សំលេង​ដោះ​ខ្សែ​ក្រវ៉ាត់តើ! យ៉ាង​ហោច​ណាស់​​ក៏​ជា​«មនុស្ស»​ដែរ!! តែ​សំឡេង​ដែល​ចេញ​ពី​បន្ទប់​នោះ​លាន់​ឮប្លែក​ៗ គឺ​ចម្លែក​ខុស​ពី​ធម្មតា… អឺហ៊ឺ… ស្តាប់​មើល​ទៅ​ដូច​ជា​សំឡេង​មនុស្ស​កំពុង​ជួយ​ខ្លួន​ឯង!! ច្បាស់ណាស់! ពិត​ជា​សំឡេង​នរណា​ម្នាក់​កំពុង​ប្រឆឹក​ហើយ។ ខ្ញុំ​ចង់​ដឹង​ថា​អ្នកណាហ្ន៎… ហ៊ាន​មក​ធ្វើ​រឿង​អនាចារ​បែប​នេះ​ នៅ​ក្នុង​ក្លិប​   សាធារណៈ? ខ្ញុំ​ដោះ​ស្បែក​ជើង​ខ្លួន​ឯង ​​ដើម្បី​ប្តូរ​សភាព​ពី​ជើង​មនុស្ស​ទៅជា​ជើង​ឆ្មា ហើយ​ងើប​ឡើង​ជាន់​លើ​​ចានបង្គន់​ស្រាលៗ​មិន​ឲ្យ​អាម្នាក់​នោះ​ដឹង​ខ្លួន។ ​កំពស់​របស់​ខ្ញុំ​គឺ​ជា​ដើម​ទុន​ដ៏​សំខាន់​មួយ​ ដែល​បង្ក​ភាព​ងាយ​ស្រួល​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ អាច​អើត​​ក​មើល​បន្ទប់​ខាង​ៗ​បានដោយ​​មិន​ពិបាក។ រូប​ភាព​ដែល​ខ្ញុំ​ឃើញ​គឺ… ​អា​និវឌ្ឍន៍​កំពុង​​​​ជួយ​ខ្លួន​ឯង​យ៉ាង​ក្រពល់​មុខ។ ខ្ញុំ​ច្បាស់​ចិត្ត​ហើយ ​គឺ​អានិវឌ្ឍន៍​ច្បាស់​ណាស់​ ថ្វី​បើ​ឃើញ​តែ​ទម្រង់​សក់​ពី​ខាង​លើ​ក៏​ដោយ។ អាច្រមក់​របស់​វា​ស្អាត​ណាស់ រីក​មាឌ​ធំ​វែង​ឲ្យ​ទ្រលូ ក្បាល​ក្រឡិត​ចុង​ពណ៌​ស៊ីជម្ពូ​ដូច​នៅ​ក្នុង​វីដេអូ​ហ្គេហ៍​ជប៉ុន។ ​ដំបូង​ខ្ញុំ​គ្រាន់​តែ​ចង់​ដឹងថា​​នរណា​គេ​ប៉ុណ្ណោះ តែ​លុះ​ដឹង​ថា​ជា​និវឌ្ឍន៍ ខ្ញុំ​ក៏​តាំង​ចិត្ត​មើល​យកតែ​មែន​ទែន។ សោក​ស្តាយ​ថ្ងៃ​នោះ​ ខ្ញុំ​គួរ​ណាស់​តែ​យក​ទូរស័ព្ទ​​ថត​វីដេអូ​ទុក តែ​ដោយ​រវល់​តែ​ភ្លឹក​ភ្លាំង​នឹង ​នាគ​រាជ​ក្បាល​ធំទើប​បាន​ជា​ភ្លេច។ និវឌ្ឍន៍​បិទ​ភ្នែក​ព្រឹមៗចាប់​​ប្រដាប់​ខ្លួន​ឯង​​រូត​ចុះ​រូត​ឡើង​​ញាប់​ទៅៗ ទីបំផុត​វា​ក៏​ព្រួស​ទឹក​ស​ខាប់​ៗចេញ​​មក​​ដូច​ទឹក​    ផុស។ ទឹក​វា​ច្រើន​ខ្លាំង​ណាស់ បាញ់​ចេញ​ឆ្វាតៗ​ដូច​បំណងតែ​ម្តង​ហើយ​។ នៅ​ពេល​​ជួយ​ខ្លួន​ឯង​បាន​សម្រេច​ហើយ វា​ក៏​​ស្លៀក​ខោ​វិញ​ហើយ​បើក​ទ្វារ​ដើរ​ចេញ​ពី​បន្ទប់​ទឹក​ទៅ។ ចំណែក​ខ្ញុំ បេះ​ដូង​លោត​ខុស​ចង្វាក់ឌឹបៗ ប្រញាប់​ត្រឡប់​​ទៅ​ផ្ទះ​ហើយ​ប្រឆឹក​ខ្លួន​ឯង​តាម​អានិវឌ្ឍន៍ធ្វើ រួច​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទៅ​ដល់​ឋាន​សួគ៌​ដូច​បំណងដែរ។

តាំង​ពី​ថ្ងៃ​នោះ​មក​ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ស្គាល់​និវឌ្ឍន៍​កាន់​តែ​ច្បាស់​ឡើង (អិអិអិ)មុខមាត់​ក៏​ស្អាត​សង្ហា​ ហេតុ​​​អីក៏​ត្រូវ​មកតុកស៊ិច ​រ​ម្ងាប់​អារម្មណ៍​ក្នុង​បន្ទប់​ទឹក​សាធារណៈ​អ៊ីចឹង? រយៈ​ពេល​នោះ​ខ្ញុំ​ងប់​ងល់​នឹង​និវឌ្ឍន៍​មែន​ទែន។ ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​ឲ្យ​ឯក​បបួល​គេ​មក​ញ៉ាំ​ការ៉េម​ជាមួយ​គ្នា​ ក្រោយ​ពេល​ចេញ​ពីសាលា។ គ្រប់​ពេល​ដែល​និវឌ្ឍន៍​ដើរ​ចូល​ហាង​​ តែង​តែ​ក្លាយ​ជា​ចំណីចក្ខុ​របស់​នារីៗ​និង​ពួក​ខ្ទើយ អាច​មក​ពី​វា​ស្លៀក​ពាក់​​រៀប​រយ​សម​ជា​មនុស្ស​​ចាស់​ទុំ​ជាង​ខ្ញុំ​និងឯក​ក៏​ថា​បាន ព្រោះ​បើ​ពួកយើង​ដើរជាមួយ​គ្នា មើល​ទៅ​​និវឌ្ឍន៍​ប្រៀប​ដូច​ជា​បង​ប្រុស​ខ្ញុំ​និងឯក​អ៊ីចឹង។ ខ្ញុំ​ចូលចិត្ត​​ថ្ងៃ​ដែល​យើង​ជួប​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​សៅរ៍​ជាង​គេ ព្រោះ​ជា​ថ្ងៃ​ដែល​យើង​ស្លៀកពាក់​ខោអាវ​កី​ឡា​ដូច​គ្នា ដែល​​អាច​មើល​ទៅ​ឃើញ​យើង​មិន​តូច​ធំ​ជាង​គ្នា​ប៉ុន្មាន​ទេ។ អ្វី​ដែល​​ពិសេស​ជាងនេះទៅទៀត​នោះ​ គឺ​នៅ​ពេល​ដែល​និវឌ្ឍន៍​ស្លៀកឈុតកីឡា ខ្ញុំ​ឃើញ​នៅ​ត្រង់ចំណុច​សំខាន់​នោះឡើង​ទល់​ប៉ោង​ៗ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​បេះដូង​ខ្ញុំ​ញាប់​ញ័រ​គ្រប់​ពេល។ ម្យ៉ាង​អ្នក​ដែល​ស្លៀក​ខោកីឡា​សាច់ទន់ៗ​ប្រភេទ​នេះ​ នៅពេល​​ឈ្ងោក​​ខ្លួន​ចុះ​​នឹងអាច​មើល​ឃើញរូប​រាងគូទ​យ៉ាង​ច្បាស់ ហើយ​គ្រប់​ពេល​​ដែល​ខ្ញុំ​ឃើញ​គូទហាប់ៗ​របស់​និវឌ្ឍន៍​ ខ្ញុំ​ចង់​តែ​យក​ដំបង​គ្រញូង​ខ្ញុំ​ទៅដោត ​ស្ទើរ​តែ​ទ្រាំ​មិន​បាន​ទៅ​ហើយ។

នៅ​ពេល​នៅ​ជាមួយ​ឯក​តែ​ពីរ​នាក់ ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​សួរ​រឿង​អំពីនិវឌ្ឍន៍​រឿយៗ តែ​ក៏​ត្រូវ​មាន​សិល្បៈ​ក្នុង​ការ​សួរដែរ ដូច​ជាបើ​ខ្ញុំ​ចង់​សួរ​ថា…

«និវឌ្ឍន៍​សង្ហា​ដល់​ហើយហ្ន៎! ខ្ញុំ​លួច​ស្រឡាញ់​គេ​យូរ​ហើយ… គេ​មាន​សង្សារ​ហើយ​ឬនៅ?»

បើ​ខ្ញុំ​សួរ​បែប​នេះ ឯក​ច្បាស់​ជា​ចេញ​ក្អួត​ស្លាប់​ហើយ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​កែ​សម្រួល​ជា​ថ្មីថា…

«អាឃ្វាត់ស្អីគេ​នេះសង្ហា​បស់​វា​ហ្ន៎… មុខ​មាត់​ឡូយ​ចឹង​​ សង្ស័យ​មាន​​តែ​ស្រីស្អាតៗមក​ចោម​រោម​​​ស្រឡាញ់​ទេ!»

ទោះបី​ជា​ភាសា​ដែល​ប្រើ​ខុស​គ្នា​ឆ្ងាយ ដូច​​ផ្កាយ​រណប​​និងរថភ្លើង​ក្រោម​​ដី តែ​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​បាន​ទទួល​​​​ចម្លើយ​ដូច​គ្នាគឺ​   និវឌ្ឍន៍​​នៅ​កំលោះអូឡាក់​ហ្ស៊ីន^^។ ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​មាន​សង្ឃឹមនៅ​ក្នុងចិត្ត ទោះ​បី​ជា​ដឹង​ថា​តិច​តួច​​ក៏​ដោយ។

នៅ​ពេល​រៀន​ចប់​វិទ្យាល័យ ឯក​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថាវា​នឹង​ទៅរៀន​ត​នៅ​សាកលវិទ្យាល័យ​ឯក​ជន​មួយ​នៅ​ភ្នំពេញជាមួយ​និវឌ្ឍន៍។ ឮ​ដូច្នោះ​ខ្ញុំ​ក៏​សុំ​តោង​កន្ទុយ​ពួក​គេ​ទៅ​ជាមួយ​ដែរ។ តាម​ពិត​ទៅ​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​អាហារូបករណ៍​នៅ​សាលារដ្ឋ តែ​ដោយ​សារ​​ខ្ញុំ​ចង់​នៅ​ក្បែរ​និវឌ្ឍន៍​ និង​ចង់​បាន​គេ​មក​ធ្វើ​ជា​សង្សារ​ឆាប់ៗ​ ខ្ញុំ​ក៏​បោះ​បង់​​សិទ្ធិ​នោះ​ចោល​ ហើយ​តាម​ពួក​គេ​ទាំង​ពីរ​ទៅរៀន​សេដ្ឋកិច្ច​ជាមួយ​គ្នា។

រឿង​ដំបូង​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ខំ​ធ្វើ​ចិត្ត​គឺ ឯក​និង​និវឌ្ឍន៍​នៅ​បន្ទប់​តែ​មួយ​ជាមួយ​គ្នា ព្រោះ​បន្ទប់​នោះ​មាន​​តែ​គ្រែ​ពីរ​ និយា​យ​ឲ្យ​ស្រួលស្តាប់​គឺ​គ្មាន​កន្លែង​ទំនេរ​សម្រាប់​ខ្ញុំ។ តាម​ពិត​ទៅ ម្ចាស់​បន្ទប់​ជួល​អនុញ្ញាត​​ឲ្យ​នៅ​បាន​បី​នាក់ តែ​និវឌ្ឍន៍​ធ្វើ​ដូច​ជា​មិន​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នៅ​ជាមួយសោះ ទើប​ខ្ញុំ​ក៏​សម្រេច​ចិត្ត​​​ជួល​បន្ទប់​មួយ​ផ្សេងទៀតនៅតែឯង។ មិន​អី​ទេ! ផ្ទះ​ខ្ញុំ​មាន​លុយ ទោះ​ខ្ញុំ​ចង់​ជួល​បន្ទប់​ថ្លៃ​​ជាង​នេះ​នៅ​ម្នាក់​ឯង​ ក៏​​អ្នក​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​រសើប​ដែរ។ ឯក​ក៏​​ព្រួយ​បារម្ភ​ចំពោះ​ខ្ញុំ​ណាស់​ដែរ ព្រោះ​តាំង​ចិត្ត​មក​​ជាមួយ​គ្នា ​បែរ​ជា​ត្រូវ​​នៅ​បន្ទប់​ផ្សេង​គ្នា​ទៅវិញ។ ឯក​ខ្លាច​​ខ្ញុំ​​អន់​ចិត្ត ទើប​ចូលចិត្ត​មក​អង្គុយ​លេង​នៅ​បន្ទប់​ខ្ញុំ​ជា​ប្រចាំ​ តែ​និវឌ្ឍន៍​មិន​សូវ​មក​ទេ ហើយ​វា​ក៏​មិន​ដែល​និយាយ​រក​ខ្ញុំ​ដែរ។

ចំណែក​រឿង​ស្រី​វិញ ច្បាស់​ណាស់​ខ្ញុំ​ពិត​ជា​មិន​អាច​ស្រឡាញ់​បាន​​​ទេ មាន​ស្រីៗ​គគោក​មក​តាម​ទាក់​ទង​ខ្ញុំ តែ​ខ្ញុំ​មិន​ខ្ចី​រវីរវល់​ជាមួយ​ ព្រោះ​ទោះ​យ៉ាង​ណា​ក៏​ខ្ញុំ​លេប​មិន​ចូល​ដែរ។ ឯក​មុខ​មាត់​វា​ក៏​ស្រស់​សង្ហា(ខ្ញុំ​ថា​មុខ​វា​ដូច ​ឈន សុវណ្ណរាជ ណ៎ា!^^) តែ​អានេះ​ងប់​តែ​នឹង​រឿង​រៀន ទើប​គ្មាន​នរណា​មក​ចាប់​អារម្មណ៍។ ការ​ដែល​វា​អាច​ធ្វើ​ជា​មិត្ត​​របស់​អានិវឌ្ឍន៍​បាន​ ក៏​ប្រហែល​មក​ពី​វា​មិន​​ដែល​ជំទាស់​​​​នឹង​គេហើយ មនុស្ស​ស្អី​ចេះ​តែ​ងក់​ក្បាលរហូត​ មិន​ដែល​ចេះ​ប្រឆាំង​សោះ។ ឯម្នាក់​នោះ​​​ជា​មនុស្ស​ក្រអឺត​​​ក្រទម ចូលចិត្ត​និយាយ​អួត​អាង​ និង​ថែម​ទាំង​មាត់​អាក្រក់​ទៀត ព្រោះ​​ឯក​ចូល​ចិត្ត​ស្តាប់​ហើយ​  និវឌ្ឍន៍​ចូល​ចិត្ត​និយាយ​នេះ​ហើយ ទើប​ពួកគេ​ទាំង​ពីរ​អាច​រស់​នៅ​ជាមួយ​គ្នា​បាន​ស្រួល។ បើ​និយាយ​ឲ្យ​អស់​ទៅ មិត្ត​ពិតៗ​របស់​និវឌ្ឍន៍​ក៏​មាន​តែ​ឯក​ម្នាក់​នេះ​ឯង។ និវឌ្ឍន៍​វា​ក្រអឺត​ក្រទម​ពេក​ទើប​​គ្មាន​នរណា​​ចូល​ចិត្ត​ ហើយ​ចុង​ក្រោយ​វា​ក៏​ត្រូវ​មកជួយ​ខ្លួន​ឯង ​ដោយ​ការ​ស្រមើ​ស្រមៃ​បែប​នេះ​ទៅ។ គិត​ទៅ​គិត​មក​ខ្ញុំ​ក៏​គិត​ទៅដល់​គូព្រេង​របស់​និវឌ្ឍន៍ មុខមាត់​យ៉ាង​ម៉េច​ហ្ន៎?… ហ៎ះហា៎!! មុខ​កំប៉ោង​ ច្រមុះកំប៉ិត ខ្លួន​ខ្មៅ​ក្ងិត រៀន​មិន​ពូកែ​ ម៉ែ​ក៏​ក្រ… សាធុ! សាធុ! សុំ​ឲ្យ​ទៅ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ចុះ។ ខ្ញុំ​ឮ​វា​និយាយ​ប្រាប់​ឯក​ថា សង្សា​វា​បើ​មុខ​មាត់​មិន​ស្អាត រាង​មិន​ស្វែល រៀន​មិន​ពូកែ​ និស្ស័យ​មិន​ល្អ ក្រ​គ្មាន​លុយ​ គ្មាន​សិទ្ធិ​ធ្វើ​ជា​សង្សារ​វា​ដាច់​ខាត (មិន​ដឹង​ជា​ជាតិ​នេះ​ ឯង​រក​សង្សារ​ជួប​​ឬ​អត់​ហ្ន៎?!!) បើ​​​វាយ​ឫក​ក្រអឺត​ក្រទម​បែប​​នេះ​ ទោះ​បី​ជា​សង្ហា​យ៉ាង​ណា​ក៏​គ្មាន​នរណា​មក​​យក​ដែរ។ តែ​យ៉ាង​នេះ​ក៏​ល្អ​ដែរ​ ដើម្បី​ខ្ញុំ​គ្មាន​គូប្រជែង​បេះដូង! ពេល​នេះ​ខ្ញុំ​បាត់​សង្ស័យ​ហើយ ពី​មូល​ហេតុ​ដែល​​វា​ នៅ​មិន​ទាន់​មាន​សង្សារ​នឹង​គេ(ហា៎ស! ហ៎ាស!)​។

មាន​ថ្ងៃ​មួយ​យើង​អង្គុយ​ញ៉ាំ​ស្រា​ជាមួយ​គ្នា​៣នាក់ រហូត​ខ្ញុំ​ស្រវឹង​យ៉ាង​ខ្លាំង​ហើយ​ក៏​ឲ្យ​ឯក​ជួយ​គ្រា​ខ្ញុំ​មក​បន្ទប់។ តែ​ឯក​ស្រវឹង​ខ្លាំង​ជាង​ខ្ញុំ​ទៅ​ទៀត វា​ក៏​សុំ​ឲ្យ​និវឌ្ឍន៍​ជូន​ខ្ញុំ​មក​ជំនួស​។ ដំបូង​និវឌ្ឍន៍​វា​ធ្វើ​ឫក​អេះអុញ​​មិន​ចង់​ជូន​ខ្ញុំ​មក​ទេ តែ​នៅ​ពេល​ឃើញ​ឯក​ដេក​ផ្កាប់​មុខស្តិ​លែង​ក្រោក​ វា​ក៏​ដើរ​ជូន​ខ្ញុំ​មក​ជាន់​ក្រោម។ ខ្ញុំ​សប្បាយ​ចិត្ត​ខ្លាំង​ណាស់​​ ដែល​បាន​និវឌ្ឍន៍​​គ្រា​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ផ្អែក​ស្មា ហើយ​ក្បាល​ខ្ញុំក៏​​​ប៉ះ​យ៉ាង​ប្រកិត​​នឹង​ថ្ពាល់​វា។ យើង​ទាំង​ពីរ​ទើប​តែ​បាន​ជិត​ស្និទ្ធ​នឹង​គ្នា​នៅ​ពេល​នោះ តែ​វា​គ្រាន់​តែ​ជាសេចក្តី​សុខ​បណ្តោះ​អាសន្ន​ប៉ុណ្ណោះ។ នៅ​ពេល​មក​ដល់​មាត់​ទ្វារ​មុខ​បន្ទប់​ខ្ញុំ…

«​លើក​ក្រោយ​បើ​ដឹង​ខ្លួន​ថា​ផឹក​មិន​កើត​ទេ កុំ​ខំ​ខ្លាំង​ពេក ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ពិបាក​ដោយ​សារ!!»

ខ្ញុំ​ឈរ​ស្ងៀមមួយ​សន្ទុះ មិន​គិត​ថា​និវឌ្ឍន៍​នឹង​និយាយបែបនេះ​ជាមួយ​ខ្ញុំ។

«អាឃ្វាត់! ម៉េច​​ក៏​ឯង​និយាយ​បែប​នេះ​ជាមួយ​យើង? ឯង​ស្អប់​យើង​ខ្លាំង​ណាស់​ទៅ​ឬ?»

«អើ!…​​ យើង​ស្អប់​ហ្គេហ៍!!!»

ត្រឹម​ប៉ុណ្ណេះ​ឯង… ត្រឹម​ប៉ុណ្ណេះ​ខ្ញុំ​ក៏​ទប់​ទឹក​ភ្នែក​លែង​ជាប់។ ខ្ញុំ​ទទួល​អារម្មណ៍​​ថាសេចក្តី​ស្រឡាញ់​​របស់​ខ្ញុំ​ដែល​មាន​ចំពោះ​វា​ជាង​មួយ​ឆ្នាំ​មក​នេះ​ ត្រូវ​រលំរលាយ​បាត់​អស់ហើយ។ ពេល​នេះ​ខ្ញុំ​ដឹង​​ហើយ ហេតុ​អី​បាន​ជា​​វា​មិន​និយាយ​រក​ខ្ញុំ? ហេតុ​អី​វា​មិន​មក​លេង​បន្ទប់​ខ្ញុំ​? គឺ​ខ្ញុំ​ល្ងង់​ខ្លួន​ឯង​ដែល​តាម​វា​មក​រៀន​នៅ​ភ្នំ​ពេញ!!!

មានត…

Read Full Post »

អរុណោទ័យ

សួស្តី​បាទ!!! 😀

អ្នក​អាន​គ្រប់​រូប​ទាំង​ស្រី​ទាំង​ប្រុស​ទាំង​ហ្គេហ៍… ថ្ងៃ​នេះ​ខ្ញុំ​មាន​​ប្រលោម​លោក​បែប​អ៊ីរ៉ូទិក​មួយ​ ដែល​និយាយ​ពី​បទ​ពិសោធន៍​ស្នេហា​ដ៏​រោល​រាល​រវាង​បុរស-បុរស​​មក​ជូន​អាន

​ជា​រឿង​រ៉ាវ​​ដែល​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​កំណត់​​ហេតុ​​ពិត​របស់​ហ្គេហ៍​ម្នាក់

តែ​ជា​រឿង​ដែល​ប្រើ​ភាសា​អាស​អាភាស និង​ចំអាស​ចំ​អូង​​អាក្រក់​អាក្រី​ណាស់

ចុង​ក្រោយ​ពេល​អាន​ហើយ​ កុំ​ភ្លេច​ខំមិន(comment)​ជា​​កម្លាំង​ចិត្ត​ណា៎!

បាយ!បាយ!បាយ!​

 

ល័ក្ខខ័ណ្ឌ​នៃ​ការ​អាន 👿 !!!

១. ក្មេង​ក្រោម​អាយុ​១៨​ឆ្នាំ​ហាម​អាន

២. ហាម​ជេរ​គ្នា

៣.ខំ​មិន​ពេល​អាន​ចប់

៤. បើ​ទទួល​យក​មិន​បាន សូម​ចុច​ត្រង់​X ​នៅ​ត្រង់​​ជ្រុង​ស្តាំ​ប៉ែក​ខាង​លើ​ចាក​ចេញភ្លាម​​ទៅ

ល័ក្ខខ័ណ្ឌ​ឬ​ច្បាប់​កំណត់​​ក្នុង​ការ​អាន​​មាន​មិន​ច្រើន​ទេ គឺ​ត្រឹម​ប៉ុណ្ណេះ​ឯង​​។

កុំ​ភ្លេច​តាម​ដាន​អាន​ជា​បន្ត​បន្ទាប់​ផង​ ឆាប់​ៗ​នេះ​ហើយ!!!

Read Full Post »

*ការ​ដាស់​តឿន!!!

>> ក្មេង​អាយុ​ក្រោម​១៨​ឆ្នាំ​ហាម​អាន

>> រឿង​នេះ​ជា​រឿង​ហ្គេហ៍​បែប​អ៊ីរ៉ូទិក(អាសអាភាស) មាន​ប្រើ​ពាក្យ​មិន​គប្បី​​ មិន​សុភាព​ដោយ​អន្លើ ដូច្នេះ​បើ​បង​ប្អូន​មិន​ចូល​ចិត្ត​សូម​កុំ​អាន​ ហើយ​ចុច​រំលង​ទៅ។

 masahista

ខ្ញុំ​និង​វីរបុត្រ​​ ជាមិត្ត​ភក្តិ​និង​គ្នា​តាំង​ពី​រៀន​នៅ​ឯ​ស្រុក។ លុះ​ពេល​មក​រៀន​បន្ត​នៅ​ភ្នំពេញ​ ពួក​យើង​​​ក៏​ជួល​បន្ទប់​មួយ​រស់​នៅ​ជាមួយ​គ្នា។ បន្ទប់​នោះ​ធំ​ទូលាយ​គ្រាន់​បើ​ មាន​តុ​សម្រាប់​រៀន ទូដាក់​ខោអាវ​ និង​គ្រែ​ពូក​ធំ​មួយ​ល្មម​ពួក​យើង​អាច​ដេក​ពីរ​នាក់​បាន។ តែ​តាំង​ពី​ជួល​បន្ទប់​នេះ​មក​ ពួក​យើង​មិន​ដែល​បាន​ដេក​លើ​គ្រែ​តែ​មួយ​ពីរ​នាក់​ទេ ព្រោះ​បុត្រ​ចូល​ចិត្តដើរ​លេង​យប់ៗ​ ហើយ​ពេល​ត្រឡប់​មក​វិញ​ គេ​ក៏​​យក​​ពូក​ទៅ​ក្រាល​ដេក​នៅ​លើ​ឥដ្ឋ ដ្បិត​មិន​ចង់​រំខាន​ដំណេក​ខ្ញុំ។ ស្តាប់​ហេតុ​ផល​នេះ​ដូច​មិន​សូវ​ទំនង​​សោះ ព្រោះ​ទោះ​ជា​គេ​មិនឡើង​មក​​ដេក​នៅ​លើ​គ្រែ​ ​ក៏​គេ​នៅ​​តែរំខាន​ខ្ញុំ​រាល់​យប់​ដដែល ព្រោះ​ពេល​​គេ​មក​ពី​ដើរ​​កណ្តាលៗអធ្រាត្រ​ តើ​នរណា​ក្រោក​ទៅ​បើក​ទ្វារ​ឲ្យ​គេ មិន​មែន​ខ្ញុំ​ឬ?​

          លុះ​មក​ដល់​ថ្ងៃ​មួយ​ ថ្ងៃ​ដែល​គេ​មក​ដល់​កន្លែង​យឺត​ខុស​ពី​ធម្មតា… ខ្ញុំ​ឮ​សំឡេង​ម៉ូតូ​​មក​ឈប់​ង៉ក់​នៅ​មុខ​បន្ទប់ ហើយ​ក៏​ឮ​សំឡេង​ហៅ​ឈ្មោះ​របស់​ខ្ញុំ។ ស្តាប់​សំឡេង​ក៏​ដឹង​ថា មិន​មែន​ជា​វីរបុត្រ​ដែរ គឺ​ជា​មិត្ត​របស់​គេ ដែល​ជូន​គេ​មក។ ខ្ញុំ​បើ​ក​ទ្វារ​ឃើញ​បុត្រ​ស្រវឹង​ទន់​កល្វក់ ផ្តួល​ខ្លួន​ដេក​លើ​ស្មា​របស់​អ្នក​ដែល​ជូន​មក។ ខ្ញុំ​ទទួល​គ្រា​បុត្រ​ចូល​មក​ក្នុង​បន្ទប់ ហើយ​ដាក់​គេ​ឲ្យ​ដេក​នៅ​លើ​គ្រែ​ពូក។ បន្ទាប់​ពី​មិត្ត​របស់​បុត្រ​​ជិះ​ម៉ូតូ​ចេញ​ទៅ​វិញ ខ្ញុំ​អង្គុយ​សម្លឹង​បុត្រ​តាំង​ពី​ក្បាល​ដល់​ចុង​ជើង​ដោយ​អាការ​ហួស​ចិត្ត។

          «ក្តៅ!… ក្តៅ!… ក្តៅណាស់!!!…» បុត្រ​ដេក​មមើមមាយចាប់​ដោះ​អាវ​ចេញ។

          «​បើ​ដឹង​ពិបាក​អ៊ីចឹង​ ម៉េច​ក៏​ចូល​ចិត្ត​ផឹក​ម្ល៉េះ?!!» ខ្ញុំ​រអ៊ូ​​បន្ទាប់​ពី​យក​​កូន​កន្សែង​ជ្រលក់​ទឹក​​មក​បម្រុង​ជូត​ខ្លួនឲ្យ​គេ។

          ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​ប្រឡេះ​ឡេវ​អាវ​ របស់​បុត្រ​ម្តង​មួយៗរហូត​អស់។ អ្ហ៎ា!… ដើម​ទ្រូង​និង​ក្បាល​ពោះ​របស់​បុត្រ​​ស៊ិច​ស៊ី​ណាស់! … ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​ស្រវាំង​ភ្នែក ញ័រ​ដៃ​ទទ្រើក… ម៉េច​ក៏​បេះ​ដូង​ខ្ញុំ​ញាប់​ញ័រ​យ៉ាង​នេះ? ចរន្ត​ឈាម​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​របស់​ខ្ញុំ ​ចាប់​ផ្តើម​រត់​រសឹប​សព្វ​សារពាង្គ​កាយ។ ដៃ​ខ្ញុំ​ចាប់​កាន់​អ្វី​ក៏​លែង​ជាប់​​អស់​ហើយ​ ខ្ញុំ​គិត​តែ​ម្យ៉ាង​គឺ​សម្លឹង​! សម្លឹង​មើល​​យ៉ាង​ភ្លឹក​ភ្លាំង​​លើ​ដង​ខ្លួន​ដ៏​មាំ​មួន​ដែល​កំពុង​ដេក​ស្តូក​ស្តឹង​ចំពោះ​មុខ។ ដើម​ទ្រូង​ណែន​ហាប់​​ស​ស្អាត​អត់​មាន​ទាស់… នៅ​ដើម​ដៃ​លេច​សាច់​ដុំ​ជា​ផ្នត់​ធំៗ​ អម​ដោយ​រោម​ក្លៀក​ខៀវ​ស្រងាត់​ក្រាស​ឃ្មឹក លេច​ចេញ​តាម​ចន្លោះ​ដៃ​ទាំង​ពីរ។ នៅ​ឯ​ក្បាល​ពោះ​មាន​ស្នាម​ផ្នត់​សាច់​ដុំ​ជាកង់ៗ​គួរ​ឲ្យ​ចង់​ចាប់​ស្ទាប​អង្អែល… នៅ​លើ​រន្ធ​ផ្ចិត ​រោម​ស្រមូវ​ដុះ​ជា​ខ្សែ​បន្ត​ចុះ​ទៅក្រោម​យ៉ាងវិចិត្រ ​ស៊ិច​ស៊ី​​សម​ជា​​បុរស​ពេញ​អង្គ។

          កន្សែង​ជ្រលក់​ទឹក​ជ្រុះ​ពី​ដៃ​របស់​ខ្ញុំខ្ពុក​ ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ភ្ញាក់​ខ្លួន​ពី​អារម្មណ៍​រវើ​រវាយ។ ខ្ញុំ​រើស​កន្សែង​មក​ជូត​លើ​ផ្ទៃ​មុខ​របស់​បុត្រថ្នម​ៗ​ ហើយ​បន្ត​ជូត​មក​ខាង​ក្រោម​កញ្ចឹង​ក និង​បង្អូស​យឺតៗ​មក​លើ​ដើម​ទ្រូង​ដ៏​ហាប់​ណែន។ ខ្ញុំ​ជូត​ទៅ​ជូត​មក​នៅ​លើ​ដើម​ទ្រូង​ ដើម​ដៃ … ហើយ​​ក៏​បន្ត​មក​យឺត​ៗ​នៅ​ត្រង់​ក្បាល​ពោះ។ ខ្ញុំ​សង្កេត​ឃើញ​បុត្រ​ប្រតិ​កម្ម​តិចៗ​ ពេល​ខ្ញុំ​ជូត​ត្រង់​​ដើម​ទ្រូង​និង​ក្បាល​ពោះ​របស់​គេ។ មាត់​គេ​ហើប​តិចៗ​ ហើយ​ដង្ហក់​ដង្ហើម​វែង​ខ្លីៗ ជាមួយ​នឹង​ចលនា​ក្បាល​ងាក​ចុះ​ឡើង​ឆ្វេង​ស្តាំ​យឺតៗ។

          «ក្តៅ… ក្តៅ… ក្តៅ…»

          បុត្រ​នៅ​តែ​ស្រែក​មមើ​មមាយ​ថាក្តៅៗ​ដដែល​ បើ​ទោះ​ជា​ខ្ញុំ​ដោះ​អាវ​ជូត​ខ្លួន​ឲ្យ​គេ​ហើយ​ក៏​     ដោយ​។ ជាមួយ​នឹង​ពាក្យ​ថា​ក្តៅៗ បុត្រ​ក៏​ព្យាយាម​ចាប់​ទាញ​ខោ​ខូវ​ប៊យ​ ដែល​ស្លៀក​ជាប់​នឹង​ខ្លួន​ឲ្យ​ឃ្លាត​ចេញ​ពី​ចង្កេះ​។ តែ​ធ្វើ​ម៉េច​នឹង​ស្រាត​ចេញបើ​ម្ចាស់​បិទ​ភ្នែក​ជិត​ ហើយ​​​ខោ​ជាប់​ខ្សែ​ក្រវាត់​រឹត​តឹង​យ៉ាង​នេះ!! ខ្ញុំ​មិន​មើល​នឹង​ភ្នែក ​ក៏​ចាប់​ដោះ​ខ្សែ​ក្រវាត់​ចេញ​ពី​ខោ​គេ​យឺត​ៗ ហើយ​ក៏​ប្រឡេះ​ឡេវ​ខោ​ទាញ​ខ្សែ​រូត​ចុះ…

          ខ្ញុំ​ព្រិល​ភ្នែក​កាន់​តែ​ខ្លាំង​… លី​អូ​ពណ៌​លឿង​ស្រស់​លេច​ឡើង​នៅ​នឹង​មុខ​ខ្ញុំ។ ថ្វី​បើ​អាអូន​​តូច​របស់​គេ​ត្រូវ​បាំង​បិទ​ដោយ​លី​អូ​នេះ​ក៏​ដោយ តែ​ខ្ញុំ​អាច​មើល​ឃើញ​រាង​រៅ​របស់​វា​បាន​យ៉ាង​ច្បាស់ ព្រោះ​វា​ទល់​ឡើង​ត្រង់​ឆ្កឹង​គួរ​ឲ្យ​ចម្លែកចិត្ត… ប្រហែល​ជា​ឈឺ​នោម​ទេ​ដឹង ទើប​បាន​ជា​ខឹង​ឡើង​ទល់​បែប​នេះ? ខ្ញុំ​ចាប់​ទាញ​​ជើង​ខោខូវ​ប៊យ​​របស់​បុត្រ​សម្រូត​ចុះ​បន្តិច​ម្តង​ៗ​ រហូត​រាង​កាយ​ទាំង​មូល​របស់គេនៅ​សល់​តែ​លី​អូ​តូច​មួយ​​បិទ​បាំង​ត្រង់​ចំណុច​សំខាន់។

          ខ្ញុំ​ញាប់​ញ័រ​​អស់​​ទាំង​ប្រាណ… ខ្ញុំ​មិន​ធ្លាប់​ឃើញ​រាង​កាយ​ននល​គក​​ របស់​បុត្រ​បែប​នេះ​ពី​មុន​មក​​ទេ ព្រោះ​ពេល​នៅ​ផ្ទះ​ក៏​គេ​មិន​ដែល​ដោះ​អាវ​ ហើយ​បើ​ងូត​ទឹក​ក៏​ចូល​ទៅងូត​ក្នុង​បន្ទប់។ ពេល​នេះ​ខ្ញុំ​ឃើញ​យ៉ាង​ច្បាស់ រោម​ដែល​ដុះ​ជា​ខ្សែ​ត្រង់​រន្ធ​ផ្ចិត​​ គឺ​វា​ដុះ​បន្ត​ភ្ជាប់​គ្នា​រហូត​មក​ដល់​ខាង​ក្នុងលីអូ។ ខ្ញុំ​ចាប់​​ផ្តើម​ជូត​ខ្លួន​ឲ្យ​វីរបុត្រ​ជា​បន្ត… ដោយ​ម្តង​នេះ​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើមជូត​​ពី​ចុង​ជើង​មក​វិញ​ម្តង។ ខ្ញុំ​ជូត​បង្ហូត     ​ថ្នមៗ​តាម​កំភួន​ជើង​ទាំង​សង​ខាង​ ហើយ​បង្ខិត​សន្សឹមៗ​ឡើង​ទៅ​លើ។ ពេល​ជូត​មក​ដល់​ត្រង់​គល់​ភ្លៅ​​ បុត្រ​​ចាប់​ផ្តើម​ដង្ហក់​ដង្ហើម​វែងៗ​ ហើយ​សំឡេង​ខ្យល់​ដង្ហើម​កាន់​តែ​ឮ​ឡើង​ៗ។ ខ្ញុំ​មិន​ច្បាស់​ក្នុង​ចិត្ត​ថា​​គេ​ដង្ហក់​ខ្យល់​ព្រោះ​ក្តៅ​​ក្នុង​ឬ​យ៉ាង​ណា​ទេ? តែ​បន្តិច​ក្រោយ​មក​ ខ្ញុំ​ក៏​ដឹង​ពីហេតុ​ផល​ច្បាស់!

          ​ដោយ​រវល់​តែ​ឆ្ងល់​ច្រើនពេក​​ ខ្ញុំក៏​​ភ្លេច​សង្កេត​មើល​ត្រង់​ចន្លោះ​ភ្លៅ​ទាំង​ពីរ… មើល​ចុះ! ពេល​នេះ​វា​ឡើង​ទល់​ធំ​យ៉ាង​ចម្លែក… បុត្រ​ប្រហែល​ជា​កំពុង​មាន​អារម្មណ៍​ទេ​ដឹង? ចរន្ត​ឈាម​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​ជ្រួល​ឡើង​មួយ​រំពេច ខ្ញុំ​ប្រហែល​ជា​ទប់​ទៀត​លែង​បាន​ហើយ!! ខ្ញុំ​លូក​ដៃ​ទៅ​ស្ទាប​ត្រង់​លី​អូ… អូ៎យ​! ធំណាស់​!!! ខ្ញុំ​ចាប់​ច្បូត​ថ្នម​ៗ​ ត្រដុស​តិចៗ​… ពេល​នោះ​ប្រុស​ពៅ​របស់​បុត្រ​ងក់​ក្បាល​ផ្ងក់ៗ​ ហាក់​បក់​​​ដៃ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចាត់​ការ​វា​អ៊ីចឹង។ មើល​ចុះវា​រីក​មាឌ​កាន់​តែ​ធំតើ! ​កាន់​តែ​ធំ​កាន់​តែ​វែង​ហ្ន៎… បែប​នេះ​ត្រូវ​ប៉ាន់​ខ្ញុំ​ណាស់!!​

          ខ្ញុំ​ចាប់​ទាញ​លី​អូ​ចុះ​សន្សឹមៗ… នាគ​រាជ​របស់​បុត្រ​វាត់​ក្បាល​បះ​ឆ្កឹង​ឡើង​លើ​ភ្លាមៗ ខណៈ​ដែល​ខោ​​ខ្លី​​តូច​លឿង​ត្រូវ​បាន​ស្រាត​ចេញ។ អ្ហ៎ា… ធំ​ហួស​ពី​ការ​ស្មាន! បាន​ស្ទាប​មួយ​ពាន់​ដង​ពិត​ជា​​មិន​ស្មើ​​នឹង​បាន​ឃើញ​ម្តង​មែន! ស្ទាប​តែ​ខាង​ក្រៅ​ ដឹង​អី​ខាង​ក្នុង​វា​អស្ចារ្យ​ប៉ុណ្ណា… ក្បាល​នាគ​ធំ​ត្រមែង​រលោង​ត្មិល​កំពុង​​ងក់​ក្បាល​ង៉ក់ៗ​ ហាក់​រង់​​ចាំ​ទទួល​ការ​ថ្នាក់​ថ្នម​បបោស​អង្អែល។ ខ្ញុំ​មិន​បង្អង់​យូរ​ក៏​លូក​ដៃ​ទៅ​ចាប់​ត្រង់​ក្បាល​ត្រមែង​នោះ​​ជាប់ ហើយ​វា​ក៏​ប្រតិកម្ម​តប​ត​មក​ខ្ញុំ​ដោយ​​កន្ត្រាក់​ទះ​ផ្ទប់​នឹង​បាត​ដៃ​ខ្ញុំ​តិចៗ​។ អារម្មណ៍​របស់​វីរបុត្រ​បែប​កំពុង​ពុះ​កញ្ជ្រោល​ខ្លាំង​ណាស់​មើល​ទៅទើប​បាន​ជា​អា​ប្អូន​តូច​សំដែង​ឫទ្ធិ​ខ្លាំង​ក្លា​បែប​នេះ។ នៅ​ពេល​ចាប់​ក​វា​ពេញ​ដៃ​កាល​ណា​ហើយ​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​រូត​ចុះ​រូត​ឡើង… ដំបូង​ខ្ញុំ​ច្បូត​យឺតៗ​មួយ​ៗ ហើយ​ក្រោយ​មក​បាន​បន្តិច​ បុត្រ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ដង្ហក់​ដង្ហើម​យ៉ាង​ស្រើប​ស្រាល ខ្ញុំ​ក៏​​ចាប់​រូត​ប្រដាប់​របស់​គេ ​​​​ខ្លាំង​យឺត​ៗ​ទៅ​តាម​ចលនា​ដង្ហើម​។ បើ​ឃើញ​បុត្រ​ដង្ហក់​កាន់​តែ​ញាប់​ខ្ញុំ​​ក៏      ​ប្រឆឹក​ឲ្យ​គេ​​កាន់​តែ​លឿន បើ​គេ​បន្ធូរ​ដង្ហើម​វែង​ៗ​ខ្ញុំ​ក៏​ចាប់​ច្បូត​យឺតៗថ្នមៗ។

          បុត្រ​កញ្ជ្រោល​ខ្លួន​ដង្ហក់​ខ្យល់​កាន់​តែ​ញាប់ តែ​​ភ្នែក​គេ​នៅ​បិទ​ជិត​ឈឹងដូច​ដើម។ ខ្ញុំ​​បន្ធូរ​ដៃ​ពី​​នាគ​រាជ​ដ៏​មាំ​ទាំ​របស់​គេ​មួយ​រយៈ​សិន ហើយ​សន្សឹម​ៗ​​មក​ផ្តិត​យក​ចំហាយ​ក្តៅ​ពី​បបូរ​មាត់​របស់​គេ​យ៉ាង​ថ្នមៗ។ បបូរ​មាត់​របស់​វីរបុត្រ​ស្តើង​​ពណ៌​ស៊ី​ជម្ពូ​ដូច​​លាប​ក្រេម… ខ្ញុំ​ចំពិត​យ៉ាង​យូរ​លើ​បបូរ​មាត់​ដ៏​ស៊ិច​ស៊ី​គួរ​ឲ្យ​ចង់​បឺត​ជញ្ជក់​នោះ។ ខ្ញុំ​ទទួល​អារម្មណ៍​ស្រៀវ​សព្វ​សារពាង្គ​កាយ​នៅ​ពេល​បបូរ​មាត់​ខ្ញុំ​និង​បបូរ​មាត់​របស់​បុត្រ​ប៉ះ​ពាល់​គ្នា​យ៉ាង​នែប​និត្យ​បែប​នេះ។ ខ្ញុំ​ទទួល​ដឹង​​នូវ​ចំហាយ​ក្តៅ​ភាយៗ​ពី​ច្រមុះ​របស់​បុត្រ​​ជះ​ម​ក​លើ​ផ្ទៃ​មុខ​របស់​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ព្រលែង​អណ្តាត​​ថ្នមៗ​ ត្បុល​ចូល​ទៅ​ក្នុង​មាត់​របស់​បុត្រ… អ្ហ៎ា!… កាន់​តែ​ស្រៀវ​​ស្រើប​ញ័រអស់​​ដៃ​​ជើង​តែ​ម្តង​ហើយ!! បុត្រ​ក៏​តប​ត​មក​ខ្ញុំ​វិញ​មិន​ធម្ម​តា​​ បើ​ទោះ​ជា​ភ្នែក​គេ​នៅ​តែ​បិទ​ជិត​ក៏​ដោយ។

          ​ប្រលែង​លេង​នឹង​មាត់​បាន​មួយ​សន្ទុះ ខ្ញុំ​​ក៏​​រំកិល​ច្រមុះ​មក​ស្រង់​ក្លិន​ថើៗ​លើ​ផែន​ថ្ពាល់​ដ៏​សម៉ដ្ឋ។ មាត់​ខ្ញុំ​បឺត​ជញ្ជក់​សព្វ​រស​ជាតិ​តាម​ផែន​ថ្ពាល់ គុម្ព​ត្រជាក់​ និង​កញ្ចឹង​ក… មក​ដល់​ត្រង់​​នេះ​បុត្រ​ស្រាប់​តែ​ស្រវា​មក​ចាប់​ឱប​ខ្ញុំ​ជាប់តាម​អារម្មណ៍​រវើ​រវាយ​ ព្រោះភ្នែក​របស់គេ​​នៅ​តែ​បិទ​ជិត​នៅ​ឡើយ។​​ ​ខ្ញុំ​សន្សឹមៗ​ថើប​ជញ្ជក់​សម្រូត​ចុះ​មក​ក្រោម​រឿយៗ… ដើម​ទ្រូង​ដ៏​ហាប់​ណែន​មាន​មន្ត​ស្នេហ៍ ក្បាល​សាច់​ដុំ​ពោះ​ដែល​លេច​ឡើង​ជា​ផ្នត់ៗ​​ រន្ធ​ផ្ចិតដុះ​រោមយ៉ាង​ស៊ិច​ស៊ី​​​ខៀវ​ស្រងាត់​​​… អណ្តាត​ខ្ញុំ​វាត់​គ្រវាស​សព្វ​សាច់​គ្មាន​ខ្វះ​ចន្លោះ​រហូត​មក​ដល់​ជំ​រុំ​នាគ។

          ម្តង​នេះ​អណ្តាត​ខ្ញុំ​​ចាប់​ផ្តើម​លិទ្ធ​ក្បាល​នាគ​​យ៉ាង​តក់​ក្រហល់​។ ខ្ញុំ​បឺត​ជញ្ជក់​ចុះ​ឡើង​ញាប់​ស្អេក​ដូច​​កូន​ក្មេង​ដាច់​ទឹក​ដោះ​ម្តាយ​រាប់​អាទិត្យ។ នាគ​រាជ​នេះ​ពិត​ជា​ធាត់​ត្រលុក​ត្រលន់ ហើយ​មាំ​ទាំ​ល្អ​ណាស់ វា​ប្រឹង​សម្តែង​ឫទ្ធិ​ជាមួយ​មាត់​របស់​ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​រុញ​រា។ វីរបុត្រ​ទៀត​សោត​ក៏​កំពុង​ពុះ​កញ្ជ្រោល​ស្ទើរ​ស្លាប់​ស្ទើរ​រស់ គេ​ក្រញែង​ខ្លួន​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ហើយ​ដៃ​ទាំង​ពី​រ​ចាប់​ក្បាល​ខ្ញុំ​ជាប់ ទាញ​រុញ​ចុះ​ឡើង ជាមួយ​នឹង​ចលនា​ចង្កេះ​របស់​គេ​ដែល​រុញ​ដកៗ​ឥត​ឈប់។ ពេល​នេះ​ហើយ​ ខ្ញុំ​ក៏​នៅ​តែ​មិន​ដឹងច្បាស់​​ថា បុត្រ​​កំពុង​តែ​​រវើ​រវាយ​​ក្នុង​សុបិន​ ឬ​គេ​​​បាន​ភ្ញាក់ដឹង​​ស្មា​រតី​ទៅ​ហើយ​​ ព្រោះ​ភ្នែក​របស់​គេ​ក៏​បើក​ចំហ​ព្រឹមៗ ហើយ​មាត់​​ក៏​ដង្ហក់​ខ្យល់​ខ្សាវៗ…

          «អ្ហ៎ា… ស្រៀវ… ហ៎ា… ស្រៀវ… ហ៎ា…»

          បុត្រ​ចាប់​បោច​សក់​ក្បាល​ខ្ញុំ​ក្រញុក​ក្រញូវ​ ដោយ​អាការ​ស្រៀវ​ស្រើប។ គេ​រុញ​ចង្កេះ​បុក​នាគ​រាជ​ចូល​​មាត់​ខ្ញុំ​ញាប់​ទៅៗ​ ឯ​ខ្ញុំ​ក៏​ខំ​គ្រវាស​​គ្រវាត់​អណ្តាតមិន​បង្អន់​ដៃ។ ជិត​មួយ​ម៉ោង​ទៅ​ហើយ​នាគ​រាជ​របស់​បុត្រ​នៅ​មិន​ទាន់​ខ្ជាក់​ពិស​ទៀត… ​មនុស្ស​ស្រវឹង​អាច​ត្រូវ​ការ​ពេល​វេលា​យូរ​បន្តិច​ដើម្បី​​ឈាន​ទៅ ដល់​ចំណុច​សុខ​ស្រួល​កំពូល។ តែ​ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ ខ្ញុំ​ក៏​មិន​រុញ​រា​ក្នុង​ការ​បឺត​ជញ្ជក់​ដុំ​សាច់​ដ៏​ធាត់​ត្រលុក​ត្រលន់​មួយ​នេះ​ដែរ។ ខ្ញុំ​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ធ្វើ​ពលិកម្ម​គ្រប់​បែប​យ៉ាង​ ដើម្បី​សេច​ក្តី​សុខ​ដ៏​ព្រឺ​ព្រួច​នេះ។

          «អ្ហា៎… ស្រួល​ណាស់… ស្រួល​ណាស់… ញាប់​បន្តិច​ឡើង​… ញាប់​ឡើង… អ្ហ៎ា… អូ៎យ! ស្រួល​ណាស់!!!»

          ទី​បំផុត​បុត្រ​ក៏​ព្រួស​ទឹក​អម្រឹត​ដាក់​ពេញ​មាត់​ខ្ញុំ។ រស​ជាតិ​ឆ្ងាញ់​ណាស់! ខ្ញុំ​លេប​ចូល​ទៅ​ទាំង​អស់​ ដោយ​មិន​ឲ្យ​ឃ្លាត​ចេញ​ពី​មាត់​មួយ​តំណក់។ ពេល​នេះ​មក​ដល់​វេន​វីរបុត្រ​ជួយ​ខ្ញុំ​វិញ​ម្តង​ហើយ! តែ​គេ​ដូច​ជា​មិន​​បាន​ដឹង​ខ្លួន​សោះ ព្រោះ​គេ​គ្រាន់​តែ​បន្សល់​ទុក​នូវ​ខ្យល់​ដង្ហើម​ខ្សាវៗ ហើយ​បោះ​ដៃ​ជើង​ច្រងេង​ច្រងាង​ដោយ​អាការ​អស់​កម្លាំង។ ខ្ញុំ​មិន​ខ្ចី​ខ្វល់​ច្រើន! ដឹង​ខ្លួន​ឬ​មិន​ដឹង​ខ្លួន​ក៏​ហី​ចុះ តែ​យ៉ាង​ណាៗ​ក៏​ត្រូវ​ជួយ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ដល់​គោល​ដៅ​សិន​ដែរ។ ខ្ញុំ​ចាប់​រំកិល​ដៃ​ស្តាំ​របស់​បុត្រ​ឲ្យ​មក​ចាប់​​អា​ច្រមក់​របស់​ខ្ញុំ… មនុស្ស​ស្រវឹង​ច្រើន​តែ​មិន​សូវ​ដឹង​រឿង​ដឹង​រ៉ាវ​ ដល់​អ៊ី​ចឹង​ខ្ញុំ​ចង់​ធ្វើ​ម៉េច​ជាមួយ​គេ​ក៏​បាន​ដែរ។ ខ្ញុំ​ចាប់​ដៃ​នោះ​ឲ្យ​មក​ក្តោប​របស់​ខ្ញុំ​ជាប់ ហើយ​វា​ក៏​រីក​មាឌ​ពេញ​ដៃ​របស់​បុត្រ​ដូច​គ្នា។ ដៃ​របស់​បុត្រ​នៅ​ក្តោប​របស់​ខ្ញុំ​ជាប់​គ្រាន់​តែ​មិន​ប្រឆឹក តែ​ខ្ញុំ​ក៏​ចម្លែក​ចិត្ត​មិន​តិចដែរ ព្រោះ​ដៃ​របស់​គេ​​​កាន់​តែ​​ក្តោប​របស់​ខ្ញុំ​តឹង​ឡើងៗ រហូត​អាច្រមក់​របស់​ខ្ញុំ​ងើប​ក្បាល​បះ​ឆ្កឹង​ឡើង​ពេញ​ទី។

គ្រាន់​តែ​បុត្រ​ចាប់​កាន់​របស់​ខ្ញុំ​​​យ៉ាងនេះ​ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​សុខ​ស្រួល​រក​ថា​មិន​ត្រូ​វ​ដែរ… គឺ​ស្រួល​ ស្រៀវ​ ស្រើប​ រក​នឹង​ពិពណ៌នា​ពុំ​បាន។ ខ្ញុំ​បណ្តែត​អារម្មណ៍​ឲ្យ​ហោះ​ហើរ​មួយ​សន្ទុះ ក៏​យក​ដៃ​ម្ខាង​ទៀត​មក​​ក្តោប​ពី​លើ​ដៃ​របស់​បុត្រ​ ហើយ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​រូត​ចុះ​រូត​ឡើង​តិចៗ ​តាម​លំដាប់​ពីយឺត​ទៅ​ញាប់​។ ខ្ញុំ​ទទួល​អារម្មណ៍​សុខ​ស្រួល​ខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំ​មិន​ធ្លាប់​មាន​សេចក្តី​សុខ​បែប​នេះ​ពី​មុន​មក​ទេ ម្តង​នេះ​ពិត​ជា​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ញ៉ាម ​​បាន​ភ្លក្ស​ហើយ​ចង់​ភ្លក្ស​ទៀត​មិន​ឈប់​មិន​ឈរ​ទេ។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ ខ្ញុំ​ក៏​ព្រួស​ទឹក​ចេញ​មក​ដាក់​ពេញដៃ​របស់​បុត្រ។ យ៉ាង​នេះ​ហើយ ​បុត្រ​នៅ​តែ​មិន​ព្រម​ដក​ដៃ​ចេញ​ពី​​អាពៅ​របស់​ខ្ញុំ​ទៀត ទាល់​តែ​ខ្ញុំ​ចាប់​ទាញ​ចេញ​ទើប​គេ​​ព្រម​ដេក​ស្ងៀម។ ក្រោយ​​ពី​យក​កន្សែង​មក​ជូតសំអាត​​ទឹកស​នោះ​ចេញ​អស់ ខ្ញុំ​ក៏​ដេក​ឱប​បុត្រ​យ៉ាង​មាន​សេច​ក្តី​សុខ​រហូត​ទល់​ភ្លឺ…

ចង់​ដឹង​ទេ… ថា​ពេល​ភ្ញាក់​ឡើង​ បុត្រ​គេ​និយាយ​យ៉ាង​ម៉េច? ចង់​ដឹង​ ណាត់​ជួប​ខ្ញុំ​ទៅ​ ខ្ញុំ​នឹង​ប្រាប់!!! ^^ lolz

Read Full Post »

***ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​​អ៊ីមែល​មួយ​​ពី​ប្រិយ​មិត្ត​ម្នាក់ ​ដែល​ចូលចិត្ត​​​មក​អាន​​នៅ​ប្លក់​នេះ​។ គេ​ជាម្នាក់​ដែល​ជឿព្រះគ្រីស្ទ​ តែ​គេ​​ត្រឡប់​ជា​ធ្វើ​ផ្ទុយ​នឹងព្រះ​គម្ពីរ​​​ ដោយ​​លួច​ស្រឡាញ់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្លួន​ឯង​ ដែល​​ជា​ប្រុស​ដូច​គ្នា។ អាន​រឿង​រ៉ាវ​របស់​គេ​​ហើយ​ ខ្ញុំ​នឹក​អាណិត​គេ​យ៉ាង​ខ្លាំង តែ​មិន​ដឹង​ជួយ​យ៉ាងម៉េច មាន​តែ​​សូម​ឲ្យ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​​ជួយ​ផ្តល់​យោបល់​ដល់​គេ​ផង ថា​តើ​គេ​គួរ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​នេះ​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច?​

          ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​មក​ចូល​មើល​ប្លក់​របស់​បង​សុបិន​​គ្រប់​ពេល តែ​ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ហ៊ាន​បញ្ចេញ​មតិ​យោបល់​អ្វី​ទេ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ខ្លាច​គេ​ស្គាល់​ខ្ញុំ​ថា​ជា​អ្នក​ណា? ខ្ញុំ​យល់​ចិត្ត​ដល់​អ្នក​ដែល​មាន​បញ្ហា​នៅ​ទី​នេះ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ក៏​កំពុង​មាន​បញ្ហា​​ដូច​ពួក​គេ​ដែរ។ យ៉ា​ង​ណាៗ​សូម​បង​សុបិន​ជួយ​ណែ​នាំ​ខ្ញុំ​ផង ឬ​ជួយ​​ផ្សាយ​រឿង​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​ប្លក់​របស់​បង​ផង តែ​មិន​ចាំ​បាច់​ប្រាប់​អ៊ី​មែល​របស់​ខ្ញុំ​​ឲ្យ​គេ​ដឹង​ទេ។ ខ្ញុំ​សូម​អរគុណ​ទុក​ជាមុន​ណ៎ា!

          ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​ខ្លួន​ឯង​គឺ​ជា​ហ្គេហ៍ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​លួច​ស្រឡាញ់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្លួន​ឯង ដែល​ជា​ប្រុស​ដូច​គ្នា​តាំង​ពី​នៅ​រៀន​ថ្នាក់​ទី​១០​ ​ពេល​នេះ​ខ្ញុំ​រៀន​ថ្នាក់​ទី​១២​ហើយ។ ខ្ញុំ​ស្គាល់​មិត្ត​ម្នាក់​នេះ​តាំង​ពី​រៀន​ថ្នាក់​ទី​៧ យើង​និយាយ​​ត្រូវ​មាត់​ត្រូវ​ក​គ្នា​ណាស់ ផ្ទះ​ក៏​នៅ​ជិត​គ្នាតែ​​​និស្ស័យ​មិន​សូវ​ត្រូវ​គ្នា​ប៉ុន្មាន​ទេ។ ទី​បំផុត​យើង​ក៏​​ក្លាយ​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​ស្និទ្ធ​ស្នាល​នឹង​គ្នា ​តែ​ក៏​​មិន​ដឹង​ថា​កើត​ឡើង​ដោយ​របៀប​ណា​ដែរ។​ យើងញ៉ាំ​បាយ​​​​      ​ធ្វើ​ការ​ងារ​សាលា ទៅ​​រៀន​គួរ​ពិសេស ទៅ​មើល​កុន ទៅ​ចូល​រួម​បុណ្យ​នៃ​ការ​អាន និង​ធ្វើ​អ្វីៗ​ផ្សេងៗ​ទៀត​ជាមួយ​គ្នា​​យ៉ាងច្រើន ហើយ​ក៏​ក្លាយ​ជា​សម្ព័ន្ធភាព​មួយ​យ៉ាង​ជ្រាល​ជ្រៅ​ ដែល​ខ្ញុំ​​មិន​ធ្លាប់​គិត​សោះ​ពី​មុន​មក។

​យូរ​ៗ​ទៅ​ខ្ញុំ​ក៏​បាក់​ចិត្ត​ស្រឡាញ់​គេ​ទាល់​តែ​បាន។ គេ​ជា​មនុស្ស​ល្អ​ណាស់ គេ​តែង​ធ្វើ​ល្អ​ដាក់​ខ្ញុំ​រឿយៗ​ រហូត​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​​ស្រឡាញ់​គេ​លើ​ស​ពីមិត្ត​ភក្តិ​ទៅហើយ។​​ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថាខ្ញុំ​កំពុង​ក្បត់​មិត្ត​ភាព​របស់​គេ​ឬ​យ៉ាង​ណា​នោះ​ទេ ខ្ញុំ​ដឹង​តែ​ម្យ៉ាង​ថា​ខ្ញុំ​ពិត​ជា​មិន​អាច​ហាម​ឃាត់​ចិត្ត​ខ្លួន​ឯង​បាន​ពិត​មែន។ ​និយាយ​តាម​ត្រង់​ទៅ ខ្ញុំ​មិន​ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ផ្លូវ​ភេទ ​ជាមួយ​ស្រីៗ​​ម្តង​ណា​ទេតាំង​ពី​កើត​មក។ ខ្ញុំ​មិន​ចូល​ចិត្ត​ស្រី​ៗ​សោះ ទាំង​និស្ស័យ​ ទាំង​​ការ​និយាយ​ស្តី គឺពួក​​ស្រីៗ​ចូលចិត្ត​និយាយ​​តែ​រឿង​គ្មាន​ប្រយោជន៍ ​និង​ចូលចិត្ត​​និន្ទា​ឈ្នានីស​និយាយ​ដើម​គេ​ឯង(ស្រីៗមួយ​ចំនួន​ប៉ុណ្ណោះ)។ ស្រីៗ​ភាគ​ច្រើន​រញ៉ាំរញ៉ូវ កិក​កុក​ច្រើន​ និយាយ​មិន​សូវ​ស្តាប់​គ្នា​ទេ គួរ​ឲ្យ​រំខាន​និង​​ធុញ​ទ្រាន់បំផុត។

បើ​សួរ​ខ្ញុំ​ថា តើ​ខ្ញុំ​ចង់​​ធ្វើ​​ជា​ហ្គេហ៍​ឬ​ទេ? ខ្ញុំ​សុំ​ឆ្លើយ​តាម​របៀប​កូន​ប្រុស​ថា «ទេ!» គ្មាន​នរណា​ចង់​ខុស​គេ​ខុស​ឯង​របៀប​នេះ​ទេ!! ខ្ញុំ​សុំ​និយាយ​មិន​សុភាព​បន្តិច​ទៅ​ចុះ គឺ​ខ្ញុំ​ព្យាយាម​ប្រាប់​ខ្លួន​​ឯង​ថា ខ្ញុំ​មិន​មែន​ជា​ហ្គេហ៍ ខ្ញុំ​ជា​ប្រុស​ពេញ​តួហើយ​ចូល​ចិត្ត​ដើរ​មើល​​ស្រីៗ តែ​ពេ​ល​​មក​ជួប​បុរស​សង្ហាៗ​​ ខ្សែ​ភ្នែក​ខ្ញុំ​ក៏​ត្រូវ​​ទាញ​​​ទៅភ្លាមៗ គឺ​វា​កែ​ប្រែ​មិន​បាន​ឡើយ។ សុំ​និយាយ​មិន​សុភាព​ម្តង​ទៀត​ចុះ គឺ​ពេល​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ផ្លូវ​ភេទ​ម្តងៗ​ ខ្ញុំ​តែង​ព្យាយាម​សម្រេច​បំណង​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ដោយ​ការ​ស្រមើ​ស្រមៃ​ទៅ​រក​រូប​​ភាព​របស់​ស្រីៗ​តែ​គ្រប់​យ៉ាង​ក៏​ត្រូវ​រលំរលាយ លុះ​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​ទៅ​នឹក​ស្រមៃ​រក​បុរស​វិញ​ម្តង ខ្ញុំ​ក៏​កើត​អារម្មណ៍​មក​ភ្លាមៗ។

ខ្ញុំ​តែង​នឹក​តូច​ចិត្ត​នឹង​ខ្លួន​ឯងថា ហេតុ​អ្វី​ក៏​ខ្ញុំ​ត្រូវ​កើត​មក​ជាហ្គេហ៍? តើ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ខុស​អី? ហេតុ​អ្វី​ក៏​ព្រះ​ដាក់​ទណ្ឌកម្ម​ខ្ញុំ​បែប​នេះ? ខ្ញុំ​ធ្លាប់​អាន​អត្ថបទ​ស្រាវជ្រាវ​ផ្នែក​ជីវសាស្ត្រ​ផ្សេងៗ គេ​ប្រាប់​ថា​មនុស្ស​ដែល​ជា​ហ្គេហ៍ ព្រោះ​មាន​ក្រូម៉ូសូម​កំណត់​ភេទ​ហ្គេហ៍ គឺ​ born to be gay គឺ​ជា​ហ្គេហ៍​តាំង​ពី​កំណើត ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​គិត​ថា តើ​​​ក្រូម៉ូសូម​អាច​ប្រែ​ប្រួល​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​បាន​យ៉ាង​ម៉េច?

សុំ​ទោស​គ្រប់​គ្នា​​ដែល​ខ្ញុំ​​សរសេរ​វែង​អន្លាយ​បែប​នេះ ព្រោះ​​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ពិត​មែន មិន​ដឹង​ថា​​គួរ​ទៅ​ប្រឹក្សា​​ជាមួយ​អ្នក​ណា​ល្អ? ខ្ញុំ​ចង់​ល្បាយ​អារម្មណ៍​ដែល​ខ្លួន​ឯង​មាន​ចេញ​មក​ឲ្យ​អស់ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​យំ​ម្នាក់​ឯង​រាប់​ភ្លេច​មក​ហើយ ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​​ទុក្ខ​សោក​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​ទ្រូង​ខ្ញុំ​បាន​ធូរ​ស្រាល​ខ្លះ ខ្ញុំ​ត្រូវ​ការ​ផ្លូវ​ដោះ​ស្រាយ​ ខ្ញុំ​​មិន​ត្រូវ​ការ​មក​អង្គុយ​រង​ទុក្ខ​​ស្អប់​ខ្លួន​ឯងបែប​នេះ​ទេ!

ឲ្យ​ខ្ញុំ​សុំ​ប្រឹក្សា​សុំ​យោបល់ពីរឿង​​ស្នេហា​​បន្តិច​ណ៎ា… គឺ​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​មិត្ត​ម្នាក់​នេះ​ខ្លាំង​ណាស់ ស្រឡាញ់​ពិត​មែន ស្រឡាញ់​រហូត​ដក​ខ្លួន​មិន​រួច​ទៅ​ហើយ តែ​​ប្រហែល​ជា​​​មិន​អាច​ទៅ​រួច​ទេ​ ព្រោះ​គេ​ក៏​​ជា​ប្រុស​ដូច​ខ្ញុំ​ដែរ​។ ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​សុខណាស់​ដែល​បាន​នៅ​ជិត​គេ ហើយ​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​​​ត្រូវ​​ឃ្លាត​ចេញ​​ពី​​គ្នា ខ្ញុំទទួល​អារម្មណ៍​មួយ​​​កណ្តោចកណ្តែង​ណាស់ និង​រង់​ចាំ​មើល​តែ​ថ្ងៃ​ដែល​យើង​នឹង​ត្រូវ​មក​ជួប​គ្នា​វិញទេ។ វា​ជា​អារម្មណ៍​ដែល​ស្រឡាញ់​លើស​លប់​​បំផុត ជ្រាល​ជ្រៅ​ខ្លាំង​ណាស់ គឺ​ជា​អារម្មណ៍​​​ដែល​ជ្រួត​ជ្រាប​ចេញ​ពី​បេះដូង​ពិតៗរបស់​ខ្ញុំ។

អារម្មណ៍​មួយ​ទៀត​ខ្ញុំ​កំពុង​ភ័យ​ខ្លាច​ថា បើ​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​ ព្រះ​នឹង​មិន​អភ័យ​ទោស​ឲ្យ​​ខ្ញុំ​ជា​ដាច់​ខាត ព្រោះ​ព្រះ​បង្កើត​មនុស្ស​មក​ដោយ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ តាម​គំរូ​របស់​ព្រះអង្គ ខ្ញុំ​ក៏​ដឹង​ថា​ខ្លួន​ឯង​ជា​មនុស្ស​មាន​បាប។ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​គិត​​ចុះ​គិត​ឡើង​យ៉ាង​ស្មុគ​ស្មាញ​​ដោយ​​ខ្លួន​ឯងថា បើ​ខ្ញុំ​រៀប​ការ​ជាមួយ​មនុស្ស​ស្រី​ រឿង​រ៉ាវ​ច្រើន​យ៉ាង​អាច​នឹង​ងាយ​ចប់ តែ​ខ្ញុំ​ខ្លាច​ថា​ខាង​ស្រី​នឹង​ត្រូវ​គ្រាំ​ចិត្ត​ខ្មាស​អៀន​នៅ​ពេល​ដឹង​ការ​ពិត ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​កាន់​តែ​មាន​បាប។

ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​មិត្ត​ម្នាក់​នេះ​ពិត​មែន ​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​​ចង់​ក្លាយ​ជាហ្គេហ៍ តែ​ខ្ញុំ​ក៏​ត្រូវ​ការ​គេ​មក​ធ្វើ​ជា​គូ​ជីវិត​។ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថាគេ​ជា​ហ្គេហ៍​ដូច​ខ្ញុំ​ដែរ​ឬ​ក៏​ទេ។ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា តើ​គួរ​សម្រេច​ចិត្ត​យ៉ាង​ណា​ល្អ? គួរ​បន្ត​ជីវិត​បែប​ណាទើប​ត្រូវ? ហើយ​បើ​ខ្ញុំ​ជាហ្គេហ៍​ តើ​ព្រះ​នឹង​​បញ្ជូន​ខ្ញុំ​ទៅ​នរក​ឬទេ? សូម​ជួយ​រក​ផ្លូវ​ដើរ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផង ជួយ​ផ្តល់​យោបល់​ដល់​ខ្ញុំផង! សុំ​ទោស​ដែល​​​​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​ត្រូវ​អាន​​​រឿង​រ៉ាវ​ដែល​គ្មាន​ប្រយោជន៍​បែប​នេះ ហើយ​ក៏​សូម​អរគុណ​ដែល​ខំព្យាយាម​អាន​រហូត​ចប់៕

Read Full Post »

Boy Meets Boy

Boy Meets Boy ជា​ភាពយន្ត​ហេ្គហ៍​ខ្នាត​ខ្លី​បែប​រ៉ូមែន​ទិក​របស់​កូរ៉េ​មួយ​ ដែល​​មាន​បច្ចេក​ទេស​ថត​បាន​ល្អ​ណាស់។ តួអង្គ​ក្នុង​រឿង​មិន​បាន​និយាយ​គ្នា​មួយ​ម៉ាត់​ទេ តែ​អ្នក​មើល​​អាច​យល់​បាន​ពីអារម្មណ៍​របស់​តួអង្គ​ម្នាក់ៗ​ តាម​រយៈ​ទឹក​មុខ​និង​កាយ​វិការ។ កាន់​តែ​មើល​កាន់​តែ​ជក់​ចិត្ត… ជា​ភាព​យន្ត​ហ្គេហ៍​បែប​រ៉ូមែន​ទិក​ស្ងប់​ស្ងាត់…

Read Full Post »