Posted in រឿងហ្គេយ៍ on ខែកុម្ភៈ 11, 2010|
1 Comment »
ថ្ងៃដំបូងដែលខ្ញុំបានជួប«គេ»… «គេ»ធ្វើឲ្យខ្ញុំស្អប់! ស្អប់! ស្អប់! សឹងបើពេលនោះខ្ញុំមានកំលាំងនិងមាឌប៉ុនគ្នា ខ្ញុំនឹងតស៊ូនឹង«គេ»ឲ្យដឹងសខ្មៅតែម្តង។
តែថ្ងៃក្រោយដែលខ្ញុំជួប«គេ»… «គេ»ដែលខ្ញុំមិនដឹងថាជា«គេ»ម្នាក់នោះ… បេះដូងខ្ញុំស្រាប់តែព្រមទទួលយកសេចក្តីស្រឡាញ់ពី«គេ»ដោយមិនដឹងខ្លួន។
ថ្ងៃដែលខ្ញុំយល់ព្រមដាក់កាយប្រគល់ចិត្តស្រឡាញ់«គេ» ថ្ងៃនោះហើយដែលខ្ញុំដឹងថាសេចក្តីស្រលាញ់ដែល«គេ»មានចំពោះខ្ញុំ គឺគ្រាន់តែជាល្បែងលេងសើចរបស់«គេ»ប៉ុណ្ណោះ!
«គេ» ចង់ឈ្នះមនុស្សប្រុសម្នាក់នោះ! មនុស្សប្រុសម្នាក់នោះ ដែលលួចស្រឡាញ់ខ្ញុំតែមិនហ៊ានសារភាព។ នៅពេល«គេ»ដឹងថាមនុស្សប្រុសម្នាក់នោះស្រឡាញ់ខ្ញុំ គេក៏យកខ្ញុំជាល្បែងភ្នាល់គ្នា ពង្វក់បញ្ឆោតខ្ញុំឲ្យលង់ខ្លួនស្រឡាញ់គេ ហើយទីបំផុតគេក៏ប្រាប់ខ្ញុំថា គេគ្រាន់តែចង់យកឈ្នះ«មនុស្សប្រុសម្នាក់នោះ»តែប៉ុណ្ណោះ!
«គេ»ពិសពុលណាស់! តែមនុស្សប្រុសម្នាក់នោះគួរឲ្យអាណិត! មនុស្សប្រុសម្នាក់នោះរងគ្រោះព្រោះខ្ញុំ! មនុស្សប្រុសម្នាក់នោះត្រូវគេលាបពណ៌សឲ្យក្លាយជាខ្មៅ!
«គេ» គឺអន្ធិកា សិស្សបាតសាលាប្រចាំវិទ្យាល័យ តែជាកំពូលបុរសសង្ហាគ្មានគូប្រៀបដែលនរណាឃើញហើយ ក៏ត្រូវតែភ្លឹកភ្លាំង រហូតភ្លេចដកដង្ហើម។
«ខ្ញុំ» គឺសុរិយេ និយាយមិនអួតទេ ជាកំពូលសិស្សពូកែគណិតវិទ្យាប្រចាំសាលា ដែលនរណាមិនស្គាល់ឈ្មោះ សួរមកចុះ!
តែ…
«មនុស្សប្រុសម្នាក់នោះ» គឺសន្ធិយា កំពូលសិស្សអច្ឆរិយៈផ្នែកគណិតវិទ្យា ដែលខ្ញុំធ្លាប់គោរពបូជានៅក្នុងចិត្ត តែមិនធ្លាប់ស្គាល់មុខ… រហូតថ្ងៃមួយដែលខ្ញុំបានជួប…
ពីស្អប់ទៅជាស្រលាញ់… ពីស្រឡាញ់ទៅជាស្អប់… តើទីបញ្ចប់នឹងទៅជាយ៉ាងណា???
សូមរង់ចាំអានរឿង «ផ្តើមដោយស្អប់ បញ្ចប់ដោយស្រឡាញ់» ក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ បន្ទាប់ពីរឿង «ព្រោះថ្ងៃស្អែក… រស់គ្មានឯង»!
Read Full Post »
