Deleted…
Archive for ខែមិថុនា, 2010
រូបភាពហ្គេយ៍ខ្មែរពីFacebook!!
Posted in រូបភាពប្រចាំថ្ងៃ, រឿងរ៉ាវតារា on ខែមិថុនា 29, 2010| 2 Comments »
សហាយជាមួយប្តីបង(១)
Posted in រឿងហ្គេយ៍, រឿងអ៊ីរ៉ូទិក(១៨+) on ខែមិថុនា 29, 2010| 10 Comments »
នេះជារឿងមួយដែលខ្ញុំខ្លួនឯងក៏ដឹងថាមិនត្រឹមត្រូវ តែខ្ញុំនៅតែមិនអាចហាមឃាត់ចិត្តខ្លួនឯងបាន។ ខ្ញុំឈ្មោះវិបុល ពេលនេះអាយុ១៨ឆ្នាំ កំពុងលួចស្រលាញ់មនុស្សប្រុសម្នាក់ដែលមានឋានៈជាបងថ្លៃរបស់ខ្ញុំ គឺគាត់ជាប្តីរបស់បងចរិយា(កូនរបស់អ៊ំ)ឈ្មោះរ៉ាយុទ្ធ។ បងចរិយាទៅធ្វើការនៅភ្នំពេញទើបតែមកលេងផ្ទះក្នុងឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីនេះ ដោយបាននាំទាំងប្តីដែលមិនបានរៀបការមកជាមួយផង ធ្វើឲ្យអ្នកស្រុកអ្នកភូមិនាំគ្នានិយាយរចេចរចូចអស់មួយរយៈធំ។
បងយុទ្ធ ទាំងសង្ហាទាំងស៊ិចស៊ី ត្រូវចិត្តខ្ញុំខ្លាំងណាស់។ សម្បុរស្បែកក៏ស សក់រួញទឹករលក អាយុ២៦ឆ្នាំ ខ្ពស់ជិត១,៨០ម៉ែត្រ រូបរាងមាំទាំ កំភួនជើងធំៗ ចន្លោះភ្លៅទល់ប៉ោង ឃើញហើយស្រៀវដល់ចុងសក់។ ខ្ញុំតែងដៀងភ្នែកលួចសម្លឹងគាត់រហូត ហើយថែមទាំងបានលួចមើលគាត់ពេលកំពុងងូតទឹកផងដែលកាន់តែធ្វើឲ្យខ្ញុំក្រហល់ក្រហាយ នឹកចង់ផ្តេកផ្តិតនឹងកំពូលបុរសម្នាក់នេះកាន់តែខ្លាំង។ ខ្ញុំតែងបានឃើញដំបងដែកដ៏ធំវែងរបស់គាត់ជាញឹកញយ នៅពេលគាត់ងូតទឹកហើយលូកដៃទៅ ចាប់ដុសលាងរូតចុះលូតឡើងយ៉ាងភ្លើតភ្លើនអារម្មណ៍។ បើខ្ញុំទាយមិនខុសទេគ្រប់ពេលដែលគាត់យកវាមកដុសលាងនោះ ច្បាស់ជាធ្វើឲ្យគាត់កើតមានអារម្មណ៍នឹកចង់ជាមិនខាន បើមិនដូច្នោះមិនមែនវារីកមាឌធំប៉ុនកដៃលេចក្បាលត្រងិលឡើងក្រហមងាំងនោះទេ។
ថ្ងៃបន្ទាប់មក បងយុទ្ធបបួលខ្ញុំជិះម៉ូតូមើលជុំវិញភូមិ ដ្បិតបងចរិយាមិនចង់ចេញទៅឲ្យអ្នកស្រុកឃើញ ព្រោះអ្នកជិតខាងចូលចិត្តនិយាយនិន្ទាពេបជ្រាយ ដល់កូនក្រមុំផ្ទះណាដែលទៅភ្នំពេញហើយបានប្តីត្រលប់មកវិញ។ ដូច្នេះវាក៏ក្លាយជាឱកាសមាសរបស់ខ្ញុំ។ ពេលនោះខ្ញុំជាអ្នកឌុប ឯបងយុទ្ធជិះពីក្រោយ។ គាត់អង្គុយអែបកៀកនឹងខ្ញុំខ្លាំងណាស់ រហូតដល់ពេលចាប់ហ្វ្រាំងធ្វើឲ្យអាវុធត្រង់ចន្លោះភ្លៅគាត់រុញមកបុកគូទខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង។ វាមានសភាពទន់ៗទល់ៗ ធ្វើឲ្យញ័រខ្លួនចំប្រប់នឹកដល់សភាពវាពេលឡើងរឹងពេញទី។ បងយុទ្ធក៏មិនរំកិលខ្លួនចេញ ហើយបបួលខ្ញុំនិយាយរឿងនេះរឿងនោះទៅរឿយៗ រហូតមួយសន្ទុះក្រោយមកខ្ញុំក៏ទទួលអារម្មណ៍ថា ដំបងដែកដែលកប់នៅក្នុងខោគាត់នោះចាប់ផ្តើមរីកមាឌធំឡើងៗជាលំដាប់ ហើយរុលមកចាក់គូទរបស់ខ្ញុំយ៉ាងដឹងច្បាស់។ ពេលនោះខ្ញុំធ្វើជាអង្គុយយ៉ាងព្រងើយដូចជាគ្មានដឹងអីសោះ តែបងយុទ្ធក៏រំកិលខ្លួនថយក្រោយវិញ ធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកសោក ស្តាយយ៉ាងខ្លាំង តែក៏មិនហ៊ានខិតថយក្រោយតាម។ បន្ទាប់មកបងយុទ្ធក៏និយាយដល់រឿងបបួលខ្ញុំទៅធ្វើការនៅភ្នំពេញជាមួយ តែខ្ញុំមិនទាន់អ៊ឺអើថាយ៉ាងម៉េចទេគឺចាំសួរយោបល់ម៉ែសិន។
លុះមកដល់ផ្ទះខ្ញុំក៏សុំម៉ែ ឲ្យមកនិយាយជាមួយបងចរិយា ហើយបងយុទ្ធក៏ជួយនិយាយដែររហូតបងចរិយាទទួលពាក្យ ដោយខ្ញុំត្រូវស្នាក់នៅជាមួយបងទាំងពីរសិន។ លុះឱកាសចូលឆ្នាំកន្លងផុតខ្ញុំក៏ឡើងទៅភ្នំពេញ ដាក់ពាក្យចូលធ្វើការនៅរោងចក្រ ដែលបងចរិយានិងបងយុទ្ធកំពុងធ្វើ។ បងយុទ្ធជាជាងជួសជុលគ្រឿងចក្រនៅទីនោះ ឯបងចរិយាធ្វើការនៅផ្នែកវេចខ្ចប់ទំនិញ ចំណែកខ្ញុំដែលចូលថ្មីធ្វើការនៅផ្នែកផ្សេងទៀត។ តាមរយៈការនៅជិតស្និទ្ធជាមួយគ្នារាល់ថ្ងៃអស់រយៈពេលជិតមួយខែធ្វើឲ្យខ្ញុំកាន់តែស្និទ្ធស្នាលជាមួយបងយុទ្ធកាន់តែខ្លាំងឡើងហើយបងយុទ្ធផ្ទាល់ក៏ប្រហែលជាទទួលអារម្មណ៍មិនខុសពីខ្ញុំដែរ។
នៅថ្ងៃមួយពេលបងយុទ្ធត្រលប់មកដល់ផ្ទះ ក៏និយាយរឿងនេះរឿងនោះប្រាប់ខ្ញុំថាមានក្រមុំៗលួចស្រលាញ់ខ្ញុំច្រើនណាស់ ព្រោះពេលគាត់ទៅណាមកណាម្តងៗ មានតែអ្នកសួរនាំអំពីខ្ញុំរហូត។ ខ្ញុំបានតែញញឹមមិនមាត់កថាអ្វី តែពេលនោះខ្ញុំភ្ញាក់យ៉ាងខ្លាំងនៅពេលឃើញបងយុទ្ធស្រាតខោចេញនៅសល់តែលីអូខ្លីពណ៌សតូចកំប៉ិតលិតមួយ។ គាត់ឈរបង្ហាញរាងកាយយ៉ាងស៊ិចស៊ីនៅចំពោះមុខខ្ញុំ ភ្លៅគាត់មាំធំៗពោរពេញទៅដោយរោមខ្មៅដុះសព្វកន្លែង ពិសេសរោមនៅទីកំបាំងក៏លេចចេញតាមជាយខោយ៉ាងរវាម។ ខោតូចខ្លីសាច់ស្តើងៗរឹបផ្លែសាវម៉ាវពីរគ្រាប់ មើលឃើញរាងរៅយ៉ាងច្បាស់ នៅពីលើជាដំបងគ្រញូងធំទ្រមែង ផ្តេកបញ្ឈិតខ្លួនរហូតដល់ចង្កេះខោ។ ឯរោមខ្មៅក៏ដុះជាខ្សែបន្តឡើងទៅលើរហូតដល់ផ្ចិត ឃើញហើយព្រឺរោមដល់ចុងសក់។ បងយុទ្ធមានរូបរាងធំមាំមានសាច់ដុំតាមដើមដៃនិងកំភួនជើងយ៉ាងសមសួន។ តាមចង្អូរពោះមានសាច់ដុំលេចរលកជាផ្នត់ៗ ឡើងរហូតទៅដល់ដើមទ្រូងដែលរីកសាយធំក្រអាញ មានក្បាលដោះក្រហមក្រមៅឃើញហើយចង់តែបឺតជញ្ជក់។ ខ្ញុំមិនដឹងថាបងថ្លៃនិយាយអ្វីខ្លះទេ ព្រោះរវល់តែភ្លឹកភ្លាំងនឹងសម្រស់រាងកាយដ៏ស៊ិចស៊ីមាំមួន គ្រប់លក្ខណៈជាបុរសពេញអង្គរបស់គាត់។ តែខ្ញុំក៏ត្រូវភ្ញាក់ស្មារតីឡើងវិញនៅពេលងើបមុខឡើងមកប្រសព្វភ្នែកនឹងបងយុទ្ធយ៉ាងច្បាស់ ហើយខ្ញុំក៏ប្រញាប់គេចខ្សែភ្នែកចេញយ៉ាងរហ័ស តែគិតថាគាត់ប្រហែលជាដឹងហើយថាខ្ញុំសម្លឹងកាណុងគាត់។ មិនដឹងថាគាត់មានចេតនាចង់បង្ហាញខ្ញុំឬក៏អត់នោះទេ ព្រោះបន្ទាប់ពីនោះគាត់ក៏ទាញចង្កេះខោចុះបែបបង្ហាញឲ្យខ្ញុំឃើញពេញៗភ្នែកតែម្តង ហើយក៏ដើរចូលបន្ទប់ទឹកដោយស្រែកប្រាប់ថា៖
«ថ្ងៃនេះចរិយាធ្វើការបន្ថែមម៉ោង មកដល់ផ្ទះប្រហែលជាម៉ោង១១, ១២ឯនោះ អ៊ីចឹងចាំចេញទៅញ៉ាំបាយនៅខាងក្រៅទាំងអស់គ្នា បងងូតទឹកសិន!»
ពេលគាត់ចេញពីបន្ទប់ទឹកមកវិញ ស្រាប់តែខ្ញុំត្រូវកន្ត្រាក់ស្មារតីម្តងទៀត នៅពេលគាត់ដើរចេញមកខ្លួនននលគកកំពុងឱនជូតក្បាលជង្គង់ បង្ហាញឲ្យដំបូងយក្សធាត់ទ្រលុកទ្រលន់អមដោយផ្លែសាវម៉ាវពីរគ្រាប់គ្រវីគ្រវាត់ចុះឡើងតាមចង្វាក់ដើរ។ ខ្ញុំពិតជានឹកប្លែកចិត្តខ្លាំងណាស់ ហេតុអ្វីថ្ងៃនេះគាត់ហ៊ានបង្ហាញឲ្យខ្ញុំឃើញស្រស់ៗយ៉ាងនេះដោយគ្មានការខ្មាសអៀន?
មានត…
ផ្តើមដោយស្អប់បញ្ចប់ដោយស្រលាញ់^^(៩)
Posted in រឿងហ្គេយ៍ on ខែមិថុនា 24, 2010| 1 Comment »
[តួអង្គសន្ធិយា, គូប្រជែងបេះដូងដ៏ស្លូតសុភាពរបស់អន្ធិកា]
ថ្ងៃនោះស្ទើរតែពេញមួយថ្ងៃនៅក្នុងម៉ោងរៀន ខ្ញុំហ៊ានប្រាប់តែម្តងថាជាថ្ងៃដំបូង… ថ្ងៃដំបូងពិតមែនដែលខ្ញុំអង្គុយរៀនមិនដឹងរឿង។ ក្នុងចិត្តគិតនេះគិតនោះជាប់រហូត គឺគិតតែរឿងរបស់បងអន្ធិកាមិនឈប់… ថាគាត់មានអារម្មណ៍យ៉ាងណាជាមួយខ្ញុំឲ្យប្រាកដទៅ? ឬមួយចង់គិតលេងសើចឬក៏ធ្វើអ្វីជាមួយខ្ញុំបន្ត? តែភាគច្រើនខ្ញុំចូលចិត្តគិតចូលមកខាងខ្លួនឯងច្រើនជាង ថាបងអន្ធិកាពិតជាមិនមកសម្តែងធ្វើជាមានអារម្មណ៍ល្អជាមួយយើងទេ តែក៏មិនប្រមាទព្រោះខ្ញុំក៏ធ្លាប់ទទួលរឿងអាក្រក់ៗពីគាត់ច្រើនមកហើយដែរ ធ្វើឲ្យមិនសូវទុកចិត្តពេញមួយរយ។
ក្រោយពេលចេញពីរៀន ខ្ញុំក៏ឡើងទៅអង្គុយធ្វើកិច្ចការសាលា នៅលើបណ្ណាល័យដូចរាល់ថ្ងៃ។ មិនមែនព្រោះបងអន្ធិកាប្រាប់ទើបខ្ញុំមករង់ចាំគាត់នោះទេ តែវាជាទម្លាប់ទោះបីជាថ្ងៃណាលោកប៉ាមិនមកទទួលហើយខ្ញុំត្រូវត្រលប់ទៅផ្ទះវិញដោយខ្លួនឯងក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំមកអង្គុយនៅទីនេះរហូតដល់ម៉ោងបួនកន្លះទើបត្រលប់ទៅផ្ទះ។
ថ្ងៃនោះហាក់ដូចជាមិនបានអានមេរៀន ឬក៏ធ្វើកិច្ចការគ្រូអ្វីបន្តិចសោះ ចិត្តចេះតែនៅមិនស្ងប់ម្យ៉ាងដូចប្រាប់អ៊ីចឹងថ្ងៃនេះរៀនមិនដឹងរឿងអីសោះ ខ្ញុំក៏អង្គុយគិតនេះគិតនោះនៅត្រង់ហ្នុងទៅរឿយៗរហូតម៉ោង៤ជាងទេដឹង សំឡេងទូរស័ព្ទក៏លាន់ឡើង តែលើកនេះជាលេខទូរស័ព្ទដៃ ខ្ញុំគិតថាច្បាស់ជាបងអន្ធិកាប្រាកដណាស់។ ខ្ញុំក៏ចុចទទួលធម្មតា… គាត់ពិតមែន ស្មានអីដែលខុស!^^៖
«សុំទោសណា… ពេលនេះកំពុងចាំបងនៅលើបណ្ណាល័យមែនទេ?»
«ទេ!» ខ្ញុំតប។
«ទេហ្នឹង បានន័យថាម៉េច?… អត់នៅលើបណ្ណាល័យទេអ៊ីចឹង?» គាត់សួរដោយចាប់ផ្តើម តម្លើងសំឡេងធំ។
«អត់ទេ! ដែលខ្ញុំថាទេនេះគឺមិនបានន័យថាខ្ញុំមិនបាននៅលើបណ្ណាល័យនោះទេ តែទេព្រោះខ្ញុំមិនបានចាំបង!» ខ្ញុំនិយាយផ្គឺនទៅគាត់វិញយ៉ាងស្រស់ ហេះហេ^Q^…។
បងអន្ធិកាសើចហើយក៏និយាយបែបអស់សំណើចចេញមកថា៖
«យើងនេះឌឺឆ្ងាញ់ពិតមែន!» ហើយគាត់ក៏និយាយត «អឺ… គឺពេលនេះបងនៅឯស្រះហែលទឹក! បងជាប់រវល់បង្រៀនពួកប្អូនៗនៅខាងក្រៅ មករកបងនៅទីនេះបានទេ?»
អឺ… កម្មមែន! (>.<)!! ជាប់រវល់បង្រៀនហែលទឹកក៏មិនព្រមប្រាប់ បណ្តោយឲ្យគេនៅរង់ចាំ!… អឺ… ឈប់សិន! ឈប់សិន! មិនមែនអ៊ីចឹងទេ កុំប្រញាប់យល់ច្រឡំ!! \(O.O)/ គឺបណ្តោយឲ្យខ្ញុំអង្គុយធ្វើកិច្ចការសាលាលើបណ្ណាល័យតែម្នាក់ឯង បើកុំអីត្រលប់ទៅផ្ទះតាំងពីយូរ! ហិហិហិ… នៅនិយាយធ្វើគ្រាន់បើទៀត! ^ / / / ^ តាមពិតទៅខ្ញុំពិតជារង់ចាំគាត់មែន! ឃើញទេ? ^_^;
ខ្ញុំក៏មិនដឹងពីអារម្មណ៍ខ្លួនឯងដូចគ្នា! សង្ស័យចង់ជួបប្រឈមមុខ នឹងចរិតឌឺពូកែរករឿងរបស់គាត់ទេដឹង? ខ្ញុំប្រហែលជាលួចជាប់ចិត្តតិចៗស្អិតទ្រូងតួចៗហើយ! អិអិ..អិអិ… ស្រលាញ់គេងាយដល់ហើយញ៉ុម! កម្មពៀរពិតមែន!! (_ _*)
ខ្ញុំតបទៅបងអន្ធិកាថា៖
«ចាំថ្ងៃក្រោយចុះ នេះល្ងាចណាស់ហើយ ខ្ញុំត្រលប់ទៅផ្ទះវិញល្អជាង!» កាច់ឫកកាច់រាងណាស់អានេះ! O_<
«យេ កុំឲ្យសោះណ៎ា! ភ្លេចហើយឬថាបងគឺជាអ្វី?~(>.,<)~» គាត់និយាយកាត់សម្តីខ្ញុំសំឡេងធំ «មកឥឡូវនេះភ្លាម បងបញ្ជា! កុំធ្វើឲ្យខឹងឲ្យសោះណា៎ ភ្លេចហើយឬថាបើខឹងនឹងត្រូវជួបអ្វី? អូខេណ៎ា បងនៅរង់ចាំទីនេះ ប្រញាប់មកឲ្យលឿនៗ!»
និយាយចប់ក៏ដាក់ទូរស័ព្ទចុះភ្លាម! គ្មានសុជីវធម៌ជាមួយខ្ញុំពីរដងហើយណ៎ះ ចំពោះការដែលដាក់ទូរស័ព្ទចុះដោយអត់ក្បាលអត់កន្ទុយបែបនេះ! \(^A^)/ តាមពិតក្នុងជម្រៅចិត្តរបស់ខ្ញុំ មិនបានបដិសេធស្រាប់ទៅហើយក្នុងការដែលទៅរកគាត់នោះ គ្រាន់តែធ្វើជាមាត់គ្រាន់បើប៉ុណ្ណឹងឯង^Q^។
មិនលើសពី១០នាទីខ្ញុំក៏ទៅដល់ស្រះហែលទឹក។ ពេលទៅដល់ធ្វើព្រងើយៗមិនបានធ្វើជាមកតាមពាក្យបញ្ជាអ្វីទេព្រោះខ្ញុំមានមន្ទិលសង្ស័យថា គាត់ប្រហែលជាកំពុងលួចមើលខ្ញុំពីកន្លែងណាមួយនៅម្តុំៗនេះហើយ។ ពេលកំពុងដើរចូលទៅស្រាប់តែខ្ញុំបានជួបនឹងបងសន្ធិយា។ សុំនិយាយបើកវង់ក្រចកពីបងសន្ធិយាបន្តិចចុះ! បងសន្ធិយារៀននៅថ្នាក់ទី១១ដូចបងអន្ធិកាដែរ តែនៅថ្នាក់គណិតវិទ្យាដូចខ្ញុំ។ គាត់ជាសិស្សដែលរៀនពូកែក្នុងលំដាប់លើគេទាំងអស់ ជាសិស្សតំណាងឲ្យសាលាទៅប្រកួតប្រជែងប្រលងមុខវិជ្ជាផ្សេងៗច្រើនលើកច្រើនសាមកហើយ ជាពិសេសគណិតវិទ្យា។ គាត់ពូកែគណិតវិទ្យាខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំសុំទទួលស្គាល់ថាគាត់ពិតជាពូកែមែន។ ខ្ញុំធ្លាប់ទៅប្រលងជាមួយគាត់ច្រើនលើកមកហើយដែរតែខ្ញុំប្រលងថ្នាក់មធ្យមសិក្សាបឋមភូមិ ឯគាត់ប្រលងថ្នាក់មធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ។ ប៉ុន្តែបើសួរថាខ្ញុំស្និទ្ធស្នាលនឹងគាត់ឬទេ? សុំតបថាមិនបានស្និទ្ធស្នាលសោះ ព្រោះគាត់ជាមនុស្សស្ងប់ស្ងាត់មិនសូវមាត់ក ឬជជែកលេងជាមួយនរណាទេបើមិនធ្លាប់ស្គាល់គ្នា គឺដូចខ្ញុំអ៊ីចឹង! ដល់ពេលស្ងាត់និងស្ងាត់ជួបគ្នាក៏ទៅជាស្ងៀមឈឹងអ៊ីចឹងទៅ! តែក៏និយាយរកគ្នាតាមបែបសុជីវធម៌ខ្លះដែរពេលទៅប្រលងជាមួយគ្នាម្តងៗ។
បងសន្ធិយាចូលមកនិយាយរាក់ទាក់នឹងខ្ញុំ៖
«ម៉េចហើយ ត្រៀមខ្លួនទៅប្រលងហើយឬនៅ?»
នៅសល់តែពីរអាទិត្យទៀតប៉ុណ្ណោះ នឹងដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំត្រូវទៅប្រលងគណិតវិទ្យាហើយ គឺជាការប្រលងជម្រុះសិស្សពូកែថ្នាក់ខេត្តនៅក្នុងសាលារៀនមួយ។
«នៅមិនទាន់បានត្រៀមផង ម្យ៉ាងនៅមានមេរៀនខ្លះក៏មិនទាន់យល់។»
«បើអ៊ីចឹងមានអីមិនយល់ត្រង់ណាអាចសួរបងបានណ៎ា!»
«បាទ! អរគុណបង ចាំមើលខ្ញុំត្រលប់ទៅអានខ្លួនឯងម្តងទៀតសិនល្អជាង បើនៅតែមិនយល់ខ្ញុំច្បាស់ជាមករំខានបងមិនខានទេ!»
គាត់ក៏ប្រាប់ទៀតថាបើមិនយល់ត្រង់ណាឲ្យមកសួរបានគ្រប់ពេល។ ខ្ញុំក៏អរគុណគាត់ រួចក៏សុំខ្លួនចូលទៅក្នុងស្រះហែលទឹក។ បងសន្ធិយាប្រហែលជាឆ្ងល់ហើយទើបសួរខ្ញុំថា៖
«មកទីនេះធ្វើអី? មកហែលទឹកឬ?»
«អត់ទេ! មិត្តភក្តិណាត់មកនិយាយគ្នាបន្តិចបន្តួច។»
«មកជជែកគ្នានៅស្រះហែលទឹកអ៊ីចឹងឬ?» គាត់បន្តសួរដោយសង្ស័យ។
ខ្ញុំក៏មិនដឹងថានិយាយកែខ្លួននឹងគាត់ថាម៉េច ក៏និយាយកាត់សម្តីគាត់ប្តូររឿងឲ្យគាត់ភ្លេចទៅវិញថា៖
«ចុះបងយាត្រលប់ទៅផ្ទះវិញយ៉ាងម៉េច?»
«ជិះរ៉ឺម៉កឌុបទៅ!»
«អ៊ីចឹងបងប្រញាប់ទៅចុះ ប្រយ័ត្នទៅដល់ផ្ទះយឺត នាំឲ្យខាតពេលវេលាមើលរំឭកមេរៀន គណិតវិទ្យាដែលត្រូវត្រៀមប្រលងផង។»
ទីបំផុតគាត់ក៏សុំខ្លួនទៅ… ហ៊ឺយ! ខ្ញុំនេះបានធូរទ្រូងខ្លាំងមែនទែនទម្រាំតែរកលេសកែស្ថានការណ៍ឲ្យបងយាត្រលប់ទៅផ្ទះបាន…
ស្អីគេនៀកកក… ម៉េចក៏ស្មុគស្មាញយ៉ាងនេះហ្ន៎ គ្រាន់តែមករកអាបងអន្ធិកាឆ្កួតៗម្នាក់នេះ!!! YAY!
ក្រោយពីបងសន្ធិយាត្រលប់ទៅ ខ្ញុំក៏ចូលទៅខាងក្នុងតែធ្វើខ្លួនមិនចុះនឹងគេសោះ ព្រោះម្នាក់ៗសុទ្ធតែស្លៀកពាក់ឈុតហែលទឹកទាំងអស់ ចម្លែកតែខ្ញុំដែលស្លៀកពាក់ឯកសណ្ឋានសិស្ស។ ចិត្តមួយគិតថាចង់ឡើងទៅលើបន្ទប់ហ្វឹកហាត់ល្អទេ? តែលុះគិតម្តងទៀតគឺ… មិនបានទេ! ធ្វើអ៊ីចឹងនាំតែបងអន្ធិកាបានចិត្តថាយើងឡើងទៅរកគាត់! គិតដូច្នេះស្រេច ខ្ញុំក៏ដើរចូលទៅអានកាសែតក្នុងបន្ទប់អង្គុយលេង… តែមិនដឹងជាឆ្កួតអីឲ្យតែដល់ស្ថានការណ៍បែបនេះពេលណាតែងតែឈឺនោមជានិច្ច នេះបានចំកម្ម!! TT///TT រអ៊ូចប់សព្វគ្រប់ខ្ញុំក៏ដើរចូលទៅនោមក្នុងបន្ទប់ទឹកខាងក្នុង។
បន្ទប់ទឹកនៅទីនោះរាងសើមៗបន្តិច ងងឹតដូចមេឃស្រទុំហើយមិនសូវមានមនុស្សទេ បែបដូចនេះគ្រប់តែកន្លែងហើយ ព្រោះជាបន្ទប់ទឹករបស់ស្រះហែលទឹក។ ថ្ងៃនោះខ្ញុំមិនបាននោមនៅកន្លែងថូនោមទេគឺបានតាំងចិត្តទុករួចហើយ… មិនប្រាកដដែរ… ព្រោះតាំងពីថ្ងៃនោះមក(ថ្ងៃដែលខ្ញុំភ្លាត់ស្នៀត^^) ខ្ញុំក៏ទទួលអារម្មណ៍ខ្លាចៗហើយត្រូវតែប្រយ័ត្នប្រយែងទាំងអស់ ម្យ៉ាងនៅទីនេះទៀតកាន់តែធ្វេសប្រហែសមិនបានឡើយ! ខ្ញុំច្បាស់ក្នុងចិត្ត១០០%តែម្តងថា បងអន្ធិកាពិតជានៅក្នុងបរិវេណដែលខ្ញុំនៅនេះមិនលើសពី១០០ម៉ែត្រយ៉ាងប្រាកដ! ខ្ញុំពិតជាមិនរើសកន្លែង ដែលប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់បែបនោះទៀតទេ! (>,<)
ខ្ញុំដើរចូលទៅនោមក្នុងបង្គន់ ដោយរើសបន្ទប់ដែលនៅដំបូងគេតាមទម្លាប់ ហើយក៏ឈរនោមតាមធម្មតា។ ប្រាប់តាមត្រង់ចុះថា ពេលនោះខ្ញុំមិនបានគិតខ្វល់អ្វីទាំងអស់ ព្រោះមិនបាននោមនៅខាងក្រៅ ឯចិត្តមួយទៀតក៏គិតថា បងអន្ធិកាប្រហែលជាកំពុងបង្រៀនក្មេងហែលទឹកនៅឯស្រះហើយ ទើបមិនបាននឹកពិភាល់។
នោមរួចកាលណាខ្ញុំក៏បើកទ្វារចេញមក។
តែ…
(O|O)!!!
មានត…
រឿងពិតរបស់មនុស្សបីនាក់
Posted in រឿងហ្គេយ៍, អ្នកមានវិបត្តិស្នេហ៍ on ខែមិថុនា 22, 2010| 66 Comments »
*** នេះជារឿងរ៉ាវជីវិតពិតរបស់ប្អូនប្រុសKanaដែលបានផ្ញើរឿងនេះមកដល់ខ្ញុំ។ ដូច្នេះសូមប្រិយមិត្តរីករាយអាននិងជួយបញ្ចេញមតិយោបល់ដល់ប្អូនផង។
កាលពីក្មេងខ្ញុំជាក្មេងប្រុសម្នាក់ គួរឲ្យស្រលាញ់ហើយគួរឲ្យក្នាញ់ផងដែរ។ ខ្ញុំអាចចំាបានថាពេល នោះខ្ញុំមានអាយុ៥ឆ្នាំ បងប្រុសជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំបានបីខ្ញុំទៅគេងជាមួយគាត់។ នៅពេលយប់ជ្រៅគាត់បានយកដៃខ្ញុំទៅកាន់របស់គាត់ដែលសើមហើយរអិល។ ខ្ញុំអត់ដឹងទេថា មានអារម្មណ៍យ៉ាងណា តែគាត់ជាមនុស្សប្រុសពេញលក្ខណៈ។ បន្ទាប់ពីថ្ងៃនោះគាត់តែងតែយកខ្ញុំទៅគេងនៅផ្ទះគាត់ស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃរយៈពេលប្រហែលជាពីរខែ។ រហូតមកដល់ខ្ញុំមានអាយុប្រហែលជា១២ឆ្នាំ ក៏បានគេងជាមួយគាត់ម្តងទៀត។យប់នោះគាត់គ្រាន់តែលេងរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ដែលធ្វើអោយមានអារម្មណ៍ស្រៀវស្រើបយ៉ាងខ្លាំង។ ចាប់ពីពេលនោះមកខ្ញុំតែងតែចង់ឲ្យគេកាន់របស់ខ្ញុំលេងជានិច្ច។ ដោយសារការខ្មាសអៀនខ្ញុំមិនដែលឲ្យអ្នកណាប៉ះឬឃើញឡើយ។
រហូតដល់ខ្ញុំពេញវ័យអាយុ១៧ឆ្នាំរៀនថ្នាក់ទី១២ នៅចុងឆ្នាំជិតប្រលងបានស្រលាញ់ស្រីម្នាក់។ពួកយើងមិនដែលធ្វើអីផ្តេសផ្តាសទេ។ នៅពេលប្រលងជាប់ថ្នាក់ទី១២ ក៏បានសុំលោកឪពុកមករៀនបន្តនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ គាត់បានឆ្លើយតបមកវិញថាពុកមិនមានលុយទេកូន នៅធ្វើស្រែចម្ការជាមួយពុកទៅ។ គាត់និយាយទាំងហូរទឹកភ្នែក ខ្ញុំក៏យល់ចិត្តគាត់ដែរព្រោះការដែលខ្ញុំបានរៀនពីថ្នាក់ទី១ដល់ទី១២គឺលោកយាយរបស់ខ្ញុំជាអ្នកចិញ្ចឹមនិងផ្តល់ប្រាក់ឲ្យក្នុងការរៀនសូត្រ។ ពេលខ្ញុំនៅជាមួយលោកយាយគឺមានអារម្មណ៍ថារងារខ្វះភាពកក់ក្តៅពីឪពុកម្តាយ ព្រោះយាយគាត់កាចណាស់ខ្ញុំមិនដែលបានដើរលេងទៅណាទេក្រៅពីទៅរៀននិងត្រលប់មកផ្ទះវិញ។ ដោយសារផ្ទះនៅឆ្ងាយពីសាលា នៅឆ្នាំប្រលងថ្នាក់ទី១២ខ្ញុំរៀនគួរ៥ម៉ោងនិងម៉ោងរៀននៅសាលាផង ដូច្នេះហើយជារៀងរាល់ថ្ងៃ គឺព្រលឹមបាត់ព្រលប់ឃើញ។ លោកយាយគាត់តែងតែចាំខ្ញុំជារៀងរាល់ល្ងាចនៅមុខផ្ទះ ឲ្យតែមកយឺតគឺគាត់បារម្ភហើយសំណួរដែលគាត់សួរគឺ រវល់ឆៀងចូលទៅណាបានព្រលប់ទើបតែមកដល់ផ្ទះ? នៅពេលសុំពុកហើយគាត់មិនឲ្យមករៀនខ្ញុំក៏ទៅសុំលោកយាយបន្តហើយយាយគាត់ឆ្លើយថា «អើទៅរៀនចុះយាយឲ្យឯងរៀន ទោះត្រូវលក់ដីលក់ស្រែក៏យាយលក់ដែរ។»
មកដល់ភ្នំពេញ ខ្ញុំត្រូវមកស្នាក់នៅជាមួយបងជីដូនមួយដែលបាននិយាយពីខាងលើ។ ការរស់នៅមានការលំបាក បើនិយាយវែងណាស់ហើយអាចមានអ្នកខ្លះយំ។ ដូច្នេះសុំនិយាយដល់រឿងស្នេហាជាមួយស្រីម្នាក់វិញ ដែលជាសង្សាកាលរៀនថ្នាក់ទី១២ឆ្នាំ២០០២បន្តដល់២០០៨ត្រូវបានបញ្ចប់។ ពីឆ្នាំ២០០៨ដល់២០០៩មានសង្សារស្រីម្នាក់ទៀត ពួកយើងយល់ចិត្តគ្នាខ្លាំងណាស់ ធ្លាប់យំសើច ឈឺចាប់ សប្បាយ ទីបញ្ចប់ចុងឆ្នាំ២០០៩ពួកយើងក៏ត្រូវបញ្ចប់ទាំងអាល័យ ម្នាក់ៗពោរពេញដោយទឹកភ្នែក។ ក្រោយពេលបញ្ចប់ស្នេហាជាមួយនាង ខ្ញុំនៅតែនឹកអាល័យនាងជានិច្ច។ យប់មួយខ្ញុំបានចេញពីកន្លែងធ្វើការ មិត្តម្នាក់បានតេហៅឲ្យទៅដើរលេងជាមួយហើយខ្ញុំក៏ទៅ។ មិត្តខ្ញុំប្រាប់ថាទៅលេងផ្ទះរបស់មិត្តគេ ព្រោះមិត្តគេមានពិធីជប់លៀងនៅទីនោះ។ នៅពេលទៅដល់ក៏បានជួបមិត្តភក្តិរបស់មិត្តខ្ញុំជាច្រើន តែមានបងប្រុសម្នាក់មករាក់ទាក់ជាមួយហើយគាត់ជាមនុស្សរាក់ទាក់គួរឲ្យរាប់អាន។ នៅពេលចប់កម្មវិធី មិត្តខ្ញុំនិងខ្ញុំក៏បានត្រលប់មកផ្ទះវិញ ពេលមកដល់ផ្ទះគាត់គ៏បានមីសេចមកមិត្តខ្ញុំថា ចង់បានលេខទូរស័ព្ទរបស់ខ្ញុំ ហើយមិត្តខ្ញុំក៏ប្រាប់ខ្ញុំថាគាត់ចង់បានលេខរបស់ឯង តើឲ្យគាត់ទេ? ខ្ញុំក៏ប្រាប់ថាឲ្យគាត់ទៅ។ ស្អែកឡើងគាត់ក៏បានតេមកនិយាយលេងជាមួយខ្ញុំ។ ថ្ងៃបន្ទាប់ៗមក គាត់និងខ្ញុំតែងតែណាត់ជួបគ្នាជារៀងរាល់ថ្ញៃ គាត់តែងតែធ្វើអោយខ្ញុំសប្បាយចិត្តស្របពេលដែលខ្ញុំកំពុងតែឈឺចាប់។
១ខែកន្លងទៅ… ថ្ងៃមួយគាត់តេមកប្រាប់ខ្ញុំថា មិត្តរបស់គាត់ជាជនជាតិបរទេសម្នាក់ត្រូវទៅធ្វើការនៅអូស្រ្តាលី ដោយផ្ទះដែលជនបរទេសនោះជួលអត់មានអ្នកណានៅទេ គឺរយៈពេល១អាទិត្យដូច្នេះគាត់ត្រូវទៅជួយមើលថែ ហើយគាត់ក៏ប្រាប់ទៀតថាស្អែកគាត់ក៏ត្រូវទៅស្រុកកំណើតដែរ ហើយថ្ងៃសៅរ៍គាត់នឹងត្រលប់មកវិញស្របពេលដែលមិត្តគាត់ចេញទៅអូស្រ្តាលី នឹងយកខ្ញុំទៅគេងជាមួយដែរហើយខ្ញុំក៏យល់ព្រមជាមួយគាត់។ គាត់តែងតែតេនិយាយលេងជាមួយខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ញៃរហូតថ្ញៃសៅរ៍ឈានមកដល់ គាត់និងខ្ញុំក៏បានជួបគ្នានៅម៉ោង៨កន្លះ ហើយបាននាំគ្នាទៅញ៉ាំអី រួចក៏ទៅគេងនៅផ្ទះនោះ។ នៅព្រឹកម៉ោងប្រហែល៣ មិត្តអ្នកអានប្រហែលជាដឹងហើយថា បុរសគ្រប់រូបមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? គាត់គឺជាអ្នកចាប់ផ្តើម ខ្ញុំទាំងភ័យទាំងកក់ក្តៅទាំងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងកំពុងតែធ្វើខុស។ តែអ្វីទាំងអស់នេះមិនអាចដើរថយក្រោយបានទេ គឺវាត្រូវទៅមុខរហូតទាល់តែចប់។ នៅពេលព្រឹកម៉ោង៦គាត់និយាយថា បងត្រូវទៅបង្រៀនអូននៅផ្ទះណា ហើយយើងត្រូវនៅញ៉ាំបាយជាមួយគ្នា ហើយខ្ញុំតបទៅវិញថា បាទ! ខ្ញុំនឹងដាំបាយនិងធ្វើម្ហូបចាំញ៉ាំបាយជាមួយគ្នា។ គាត់ក៏ចេញទៅហើយត្រលប់មកវិញនៅម៉ោង១១ ពួកយើងក៏បានញ៉ាំបាយជុំគ្នា។ ពេលកំពុងញ៉ាំបាយខ្ញុំមានអារម្មណ៏ថា ខ្លួនឯងប្លែកៗយ៉ាងម៉េចមិនដឹងទេ។ នៅពេលញ៉ាំបាយជិតហើយ មិត្តរបស់គាត់ម្នាក់បានមកដល់លើផ្ទះនេះដែរ ហើយក៏បាននិយាយទៅគាត់ថា ស្អាតណាស់វ៉ឺយ! ឯងពិតជាពូកែមែន មិនខ្លាចសង្សារដឹងទេអី? ពេលនោះខ្ញុំក៏ចាប់អារម្មណ៍ និងយល់នូវអ្វីដែលពួកគាត់និយាយគ្នាទាំងអស់។ ពេលនោះមិនដឹងហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមិនខឹងនឹងគាត់ តែមានអារម្មណ៍ថាខ្លាចរអាទៅវិញ។ បន្តិចក្រោយមកក៏មានបុរសម្នាក់ឡើងមកដល់លើផ្ទះនេះដែរ ហើយម្នាក់នោះហៅគាត់ថាបងហើយស្និទ្ធស្នាលទៀតផង។ នៅពេលម៉ោង១ថ្ងៃ ខ្ញុំក៏សុំឲ្យមិត្តរបស់គាត់ជូនខ្ញុំមកផ្ទះ។ តាមផ្លូវមិត្តគាត់សួរខ្ញុំថា កក់ក្តៅទេយប់មិញ? ហើយខ្ញុំក៏តបទៅវិញថា បាទអត់អីទេ! ហើយមិត្តគាត់ក៏បានប្រាប់ខ្ញុំទៀតថា បុរសនោះជាសង្សារបស់គាត់។ ពេលនោះខ្ញុំគ្រាន់តែឆ្លើយថាបាទប៉ុណ្ណោះ ព្រោះខ្ញុំមិនមានចិត្តស្រលាញ់គាត់ដូចជាសង្សាស្រីរបស់ខ្ញុំផង គ្រាន់តែចិត្តខ្ញុំរាងប្លែកបន្តិច។ ពេលទៅដល់ផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏និយាយទៅមិត្តរបស់គាត់ថា អរគុណបងដែលជូនខ្ញុំមកដល់ផ្ទះ ហើយគាត់ក៏តបមកវិញថា មិនអីទេ បងទៅវិញហើយណា។ នៅពេលល្ងាចបងនោះ ក៏បានតេមកនិយាយលេងជាមួយខ្ញុំតាមទម្លាប់រាល់ដង។ ស្អែកឡើងពេលល្ងាច គាត់បានទៅលេងខ្ញុំនៅកន្លែងធ្វើការ រហូតដល់ម៉ោង៨កន្លះជាម៉ោងដែលខ្ញុំចេញពីធ្វើការ។ ពួកយើងក៏នាំគ្នាទៅញ៉ាំអីនៅផ្សារអូរឫស្សី និយាយលេងសើចធម្មតា ហើយក៏ត្រលប់ទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួន។ ពេលដែលខ្ញុំទៅដល់ផ្ទះ គាត់បានតេទៅខ្ញុំប្រហែលជាម៉ោងជាង១០យប់ គាត់សួរថា មិនទាន់គេងទេអី? ខ្ញុំក៏តបវិញថាម៉ោង១១យប់ទើបចូលដេក ព្រោះខ្ញុំកំពុងអានសៀវភៅនិងតាមទម្លាប់គឺម៉ោង១១ទើបខ្ញុំចូលដេក។ ខ្ញុំក៏សួរគាត់វិញថាពេលណាទើបបងចូលគេងហើយគាត់ឆ្លើយថា បន្តិចទៀតចូលគេងហើយ នៅកែលំហាត់សិស្សបង្ហើយសិន។ ខ្ញុំក៏និយាយថាបានហើយចឹង take your time, good night បង! ហើយគាត់និយាយថា បាទ good night ។ ស្អែកពេលល្ងាចគាត់មកជួបខ្ញុំទៀត មើលទៅមុខគាត់មិនរីករាយទេ ខ្ញុំក៏សួរគាត់ថាបងកើតអីហ្នឹង? មុខមិនរីកសោះ សង្សាររករឿងមែនទេ? គាត់ក៏ឆ្លើយថា ម៉េចក៏ដឹង? ខ្ញុំនិយាយថា គឺគ្រាន់តែស្មាន ហើយខ្ញុំសួរទៀតថា តើបងអាចប្រាប់រឿងរបស់បងឲ្យខ្ញុំដឹងបានទេ? ហើយគាត់ក៏ប្រាប់រឿងទាំងអស់របស់គាត់ឲ្យខ្ញុំបានដឹង។ គឺដោយសង្សារគាត់ដឹងថាគាត់មានទំនាក់ទំនងជាមួយខ្ញុំ ហើយគេខឹងនឹងគាត់ជាខ្លាំង។
ក្រោយមកគាត់តែងតែមកជួបខ្ញុំ តាមបែបលួចលាក់ពីសង្សារគាត់។ គាត់មិនមានពេលវេលាច្រើនទេគឺគាត់ទំនេរតែម៉ោង១២ទៅ១និង៧ទៅ៨កន្លះប៉ុណ្ណោះ ហើយគាត់បានយកពេលវេលាដែលគាត់មានជាមួយសង្សាររបស់គាត់ គឺយកមកជួបខ្ញុំ៧០ភាគរយទៅហើយ។ ដូចនេះការប្រចណ្ឌរបស់សង្សារគាត់គឺមានកាន់តែច្រើន ទំនាស់កាន់តែខ្លាំងឡើងជាលំដាប់។ ជួនកាលពេលដែលគាត់មិនសប្បាយចិត្តខ្ញុំក៏ធ្វើឲ្យគាត់សប្បាយចិត្ត។ ទំនាក់ទំនងគាត់និងខ្ញុំក៏កាន់តែស្និទ្ធស្នាលទៅៗ ខ្ញុំក៏ស្រលាញ់គាត់ដោយមិនដឹងខ្លួន។ មែនហើយ ដោយសារតែការ take care របស់គាត់ធ្វើអោយខ្ញុំចាញ់ស្នេហ៍របស់គាត់ដោយមិនដឹងខ្លួន។នៅមុនថ្ងៃពួកម៉ាកគាត់វិលត្រលប់ពីអូស្រ្តាលីវិញ គាត់ សង្សារគាត់ និងខ្ញុំបានទៅគេងផ្ទះនោះទាំងអស់គ្នា។ កាយវិកាសង្សាររបស់គាត់បញ្ជាក់ថាស្អប់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់ តែគេនិយាយលេងជាមួយខ្ញុំធម្មតា។ ពួកយើងគេងបន្ទប់មួយ៣នាក់។ ពេលគេងសង្សារគាត់នៅខាងស្តាំគាត់ខ្ញុំនៅខាងឆ្វេងគាត់ហើយដៃរបស់គាត់ម្ខាងកាន់ដៃសង្សាររបស់គាត់ ម្ខាងទៀតកាន់ដៃខ្ញុំ។ យប់នោះគឺខែភ្លឺ ពន្លឺជះតាមបង្អួចអាចធ្វើអោយពួកយើងមើលគ្នាឃើញ។ សង្សារគាត់បានដោះដៃពីគាត់ ហើយដេកបែរខ្នងដោយការប្រចណ្ឌនឹងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏បែរមុខទៅមើលមុខគាត់ ហើយគាត់ក៏មើលខ្ញុំវិញដែរ។ ប្រហែលជា២នាទីខ្ញុំក៏និយាយទៅគាត់ថា បង! ពួកយើងឈប់ទាក់ទងគ្នាទៅ។ ពេលនោះទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំក៏ហូរចុះមកកាត់ថ្ពាល់ខ្ញុំ គាត់មើលមុខខ្ញុំគាត់យកដៃជូតទឹកភ្នែកឲ្យខ្ញុំ ធ្វើអោយខ្ញុំកាន់តែរន្ធត់ចិត្តទឹកភ្នែកកាន់តែហូរ។ ពេលនោះសង្សារគាត់ក៏បានយំហើយក្រោកឡើងដើរទៅខាងក្រោយផ្ទះ។ ពេលនោះហើយទើបខ្ញុំដឹងពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯងយ៉ាងច្បាស់ថាស្រលាញ់គាត់ខ្លាំងណាស់ ហើយក៏ជាមនុស្សអាក្រក់ដែលមកជ្រៀតជ្រែកស្នេហារបស់គេ ខ្ញុំជាអ្នកធ្វើអោយពួកគេទាំងពីរគ្មានក្តីសុខ ពិសេសសង្សាររបស់គាត់ហើយគាត់ក៏យំដែរ ពួកយើងយំទាំងបីនាក់។ គាត់ក៏ដើរទៅហៅសង្សារគាត់មកនិយាយគ្នាទាំងបីនាក់ គាត់និយាយថាបងសុំទោសដែលធ្វើឲ្យអ្នកទាំងពីរឈឺចាប់។ ខ្ញុំនិយាយតបទៅវិញថា វាមិនមែនជាកំហុសបងតែម្នាក់នោះទេ ខ្ញុំមានកំហុសធ្ងន់ជាងគេព្រោះខ្ញុំជាអ្នកទីបីជាអ្នកមកក្រោយ ដូច្នេះខ្ញុំជាអ្នកដើរចេញហើយខ្ញុំក៏ប្រាប់ទៅសង្សារគាត់ថា ខ្ញុំលែងទាក់ទងគាត់ទៀតហើយចាប់ពីស្អែកតទៅ ហើយពួកយើងក៏បានគេងប្រហែលជាម៉ោង១២យប់។ ពេលព្រលឹមឡើងខ្ញុំក៏បានទៅផ្ទះ ហើយនៅពេលរសៀលគាត់ក៏បានតេទៅរកខ្ញុំជាច្រើនដង តែខ្ញុំអត់លើកទូរស័ព្ទគាត់ទេ។ ពេលយប់គាត់ក៏បាន message ទៅខ្ញុំដោយពាក្យសុំទោសដែលបងធ្វើអោយអូនយំបងចង់ញ៉ាំបាយជាមួយអូនបានទេ? និងពាក្យលួងលោមជាច្រើនទៀត ហើយខ្ញុំក៏ reply message ទៅគាត់វិញថាOK។ ស្អែកឡើងពេលថ្ងៃត្រង់ ខ្ញុំនិងគាត់ក៏បានទៅញាំបាយជាមួយគ្នា។ ខ្ញុំនិងគាត់ក៏ត្រូវគ្នាវិញ ហើយក៏សួរគាត់ថាបងស្រលាញ់ខ្ញុំទេ? គាត់ឆ្លើយវិញនូវពាក្យបញ្ឆិតបញ្ឆៀងថាស្រលាញ់តែខ្ញុំអត់ចង់បានពាក្យទាំងនេះទេ។ ខ្ញុំក៏សួរគាត់ជាលើកទី២ គាត់នៅតែឆ្លើយដូចលើកទី១ ហើយខ្ញុំក៏សួរគាត់ជាលើកទី៣។ លើកទី៣ប្រសិនជាគាត់ឆ្លើយនូវពាក្យដែលខ្ញុំមិនចង់បាននោះ ខ្ញុំនិងគាត់គ្មានអ្វីដែលត្រូវនិយាយទៀតទេ។ នេះជាពាក្យដែលខ្ញុំគិតនៅក្នុងចិត្ត។ ទីបំផុតគាត់ក៏ឆ្លើយនូវពាក្យដែលខ្ញុំចង់បានពិតមែនគឺបងស្រលាញ់អូន។ នៅពេលដែលខ្ញុំបានឮពាក្យនេះ អ្វីៗដែលខ្ញុំបានសន្យាជាមួយសង្សាររបស់គាត់គឺខ្ញុំបំភ្លេចចោលទាំងអស់ ក៏ព្រោះតែតម្រូវការបេះដូង ព្រោះតែក្តីស្រលាញ់ខ្ញុំក្លាយជាមនុស្សអាត្មានិយម ព្យាយាមសាងស្នេហ៍លួចលាក់ទាំងដឹងថា វាឈឺចាប់ក៏នៅតែធ្វើ។ ពេលដែលគាត់នៅក្បែខ្ញុំមានក្តីសុខ ពេលដែលគាត់នៅក្បែរសង្សាររបស់គាត់គឺខ្ញុំឈឺចាប់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែព្យាយាមលាក់កំហឹង លាក់ការប្រចណ្ឌទុកនៅក្នុងចិត្តជានិច្ច ព្យាយាមធ្វើឲ្យគាត់សប្បាយចិត្ត។
មិនយូរប៉ុន្មាន សង្សារគាត់ក៏ដឹងនូវទំនាក់ទំនងរវាងខ្ញុំនិងគាត់។ ពេលនោះរឿងរ៉ាវកាន់តែកើតឡើងទ្វេដងរវាងគាត់និងសង្សារបស់គាត់។ រាល់លើកឲ្យតែគាត់មកជួបខ្ញុំពេលណា គាត់តែងតែប្រាប់ខ្ញុំថាមានរឿងមិនសប្បាយចិត្ត ហើយខ្ញុំតែងតែបង្កើតបរិយាកាសរីករាយដល់គាត់ជានិច្ច។ ខ្ញុំក៏អាណិតសង្សារគាត់ដែរ តែខ្ញុំអត់ដឹងទេថាត្រូវធ្វើបែបណាល្អ? ខ្ញុំតែងតែព្យាយាមធ្វើចិត្តបំភ្លេចគាត់ចោល តែខ្ញុំធ្វើមិនបាន កាន់តែបំភ្លេចគឺកាន់តែនឹក។ ខ្ញុំស្រក់ទឹកភែ្នកម្នាក់ឯងស្ទើរតែរៀងរាល់ថ្ងៃ ក្រោយមកគាត់ក៏ដឹងដែរថាខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្ត។ ថ្ងៃមួយសង្សារគាត់បានតេមកខ្ញុំ ហើយនិយាយពាក្យអាក្រក់ៗជាច្រើន ហើយខ្ញុំក៏បានយកពាក្យទាំងអស់នោះទៅប្រាប់គាត់ ដើម្បីអោយគាត់ពិចារណាឡើងវិញ នូវកំហុសដែលគាត់បានធ្វើចំពោះសង្សារគាត់។ ខ្ញុំប្រាប់គាត់ថាខ្ញុំសុំដើរចេញពីជីវិតបង សូមបងឈប់ចងជីវិតខ្ញុំទៅ ពេលនោះគាត់និងខ្ញុំស្រក់ទឹកភែ្នកទល់ខ្នងគ្នា។ ខ្ញុំនិយាយទៀតថាបងត្រូវថែរក្សាគេឲ្យបានល្អ ទោះបីបងស្រលាញ់ខ្ញុំជាងគេតែខ្ញុំមិនអោយបងជ្រើសរើសយកខ្ញុំទេ ព្រោះខ្ញុំជាអ្នកទី៣ជាអ្នកមកក្រោយ ខ្ញុំត្រូវដើរចេញដោយខ្លួនឯង។ យប់នោះយើងទាំងពីរគេងនៅផ្ទះសំណាក់ នៅពេលភ្លឺឡើងគាត់និងខ្ញុំទៅផ្ទះរៀងខ្លួន។ មួយអាទិត្យដែលខ្ញុំមិនតេទៅគាត់សូម្បីតែ Message ក៏ដោយចំពាះគាត់វិញគឺ call to me everyday , But I never pick up . and messages to me everyday ,but I cheek it . every time I see massage , I am cry រយៈពេល១អាទិត្យខ្ញុំគិតថាអាចព្យាយាមបំភ្លេចគាត់បានហើយ តែផ្ទុយស្រលះពីការគិតនិងការធ្វើខ្ញុំមិនអាចយកឈ្នះចិត្តខ្លួនឯងបាន ដោយសារតែគាត់យកចិត្តទុកដាក់ គឺធ្វើអោយខ្ញុំទន់ចិត្តម្តងទៀតក្តីស្រលាញ់កាន់តែកើនឡើងទ្វេដង ពួកយើងលួចលាក់ទាក់ទងគ្នាជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ តាំងពីចំណុចចាប់ផ្តើមរហូតដល់ត្រង់ចំណុចនេះខ្ញុំដឹងថា អ្នកអានប្រាកដជាថាខ្ញុំជាមនុស្សមិនល្អ ជាអ្នកឆក់យកបេះដូងគេ មនុស្សមានជាច្រើននៅលើលោកហេតុអ្វីបានជាមិនទៅយក បានមកយកមនុស្សដែលមានសង្សារហើយ(ពាក្យនេះសង្សារគាត់បាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំ ខ្ញុំអត់មានពាក្យអ្វីនិយាយតបទៅគេវិញទេ បានត្រឹមតែនៅស្ងៀម ហួសចិត្តនូវអ្វីដែលខ្លួនបានធ្វើទៅប៉ុណ្ណោះ បានត្រឹមស្រក់ទឹកភ្នែកស្អប់ខ្លួនឯង ព្រោះអ្វីដែលគេនិយាយសុទ្ធតែជាការពិត)។ ក្រោយមកសកម្មភាពជួបគ្នាគឺគាត់បែងចែកពេលវេលាសំរាប់ខ្ញុំនិងសង្សាររបស់គាត់។ ភាពឈឺចាប់មានរហូតដល់ថ្ងៃ ដែលគាត់ចេញទៅរៀនបន្តនៅប្រទេសអូស្ត្រាលី។ គាត់ទៅប្រទេសអូស្ត្រាលីនៅថ្ងៃទី ខែមករា ឆ្នាំ២០១០ ម៉ោង៥ល្ងាច។ មុនថ្ងៃគាត់ចេញដំណើរបីថ្ងៃគាត់បាននាំខ្ញុំទៅផ្ទះគាត់ហើយឲ្យខ្ញុំអ៊ុតខោអាវឲ្យ។ បន្ទាប់មកក៏ឲ្យខ្ញុំពាក់អាវឲ្យគាត់ ពេលនោះខ្ញុំនិងគាត់ទាំងពីរនាក់ឱបគ្នាយ៉ាងខ្លាំងហើយគាត់និយាយថា បងទៅតែ២ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ឈប់យំទៅ! អូនមិនដឹងទេឬ? ឲ្យតែពេលណាបងឃើញអូនយំគឺបងឈឺចាប់ណាស់។ នៅពេលដែលឮពាក្យនេះ ខ្ញុំស្រាប់តែយំកាន់តែខ្លាំងទំរាំតែបាត់យំភ្នែករបស់ខ្ញុំឡើងហើម។ គាត់ថាពេលណាក៏ខ្ញុំនាំគាត់យំដែរ ហើយគាត់ថាខ្ញុំយំដូចកូនក្មេង ហើយគាត់និយាយលេងទៀតថា ចាំបងទិញស្ករគ្រាប់ឲ្យញ៉ាំ។ ពេលនោះខ្ញុំយំលាយសំណើច(គាត់ក៏ជាមនុស្សពូកែលួងនឹងធ្វើអោយសើចផងដែរ រាល់ពេលដែលខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្ត)។ មុនថ្ងៃគាត់ចេញទៅគាត់បានយកពេលវេលាចុងក្រោយ មកនៅជាមួយគ្នាទាំង៣នាក់ចាប់តាំងពីពេលព្រឹករហូតដល់យប់ហើយពួកយើងបានទៅគេងនៅផ្ទះសំណាក់ជាមួយគា្នទាំង៣នាក់។ ពេលនោះពួកយើងទាំងបីនាក់និយាយរឿងជាច្រើនរហូតខ្ញុំនិយាយដល់ពាក្យមួយថា អគុណដែលបងនិយាយពាក្យថាស្រលាញ់ដល់ខ្ញុំ! តើអ្នកអានដឹងទេថាហេតុអ្វីបានជាសង្សារគាត់យំយ៉ាងខ្លាំង? ដល់ពេលព្រឹកឡើងពួកយើងបានទៅផ្ទះរៀងខ្លួន ពេលព្រឹកប្រហែលជាម៉ោង៦កន្លះ គាត់បានតេហៅខ្ញុំឲ្យទៅឲ្យចំណីព្រាបជាមួយគ្នា ជាកន្លែងដែលខ្ញុំនិងគាត់ធ្លាប់ទៅ តើអ្នកទាំងអស់គ្នាដឹងទេថាពេលនោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍បែបណា? ពេលដែលត្រលប់មកដល់ផ្ទះរបស់គាត់ម៉ោង១១ជាង សង្សារគាត់រង់ចាំគាត់នៅទីនោះ តើអ្នកអានដឹងទេថាពេលនោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍បែបណា? ហើយពួកយើងបានញ៉ាំបាយជាមួយគ្នា នៅពេលញ៉ាំហើយខ្ញុំប្រាប់គាត់ថា បងខ្ញុំទៅផ្ទះហើយណា គាត់តបមកវិញថាបាទទៅចុះ។ ខ្ញុំក៏បានចេញទៅ នៅតាមផ្លូវទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំហូរមកទោះបីជាខំហាមយ៉ាងណាក៏មិនអាចទប់បាន។ ខ្ញុំបានជិះម៉ូតូចូលវត្តមួយដែលនៅឆ្ងាយពីផ្ទះរបស់គាត់ប្រហែល៧០ម៉ែត្រ។ ខ្ញុំអង្គុយយំម្នាក់ឯងប៉ុន្មាននាទីក្រោយមក ខ្ញុំក៏តេហៅគាត់ឲ្យមកជួប គាត់ក៏មក។ គាត់អង្អែលក្បាលខ្ញុំហើយនិយាយថា ឈប់យំណាបងទៅតែ២ឆ្នាំទេ! បងមិនទៅរហូតឯណា យំដូចកូនក្មេងចឹង ពេលនោះគាត់ក៏ស្រក់ទឹកភ្នែកដែរ ហើយគាត់និយាយថា បងថើបមួយជាចុងក្រោយមុនពេលបងចេញទៅ អូនខំរៀនភាសារអង់គ្លេសណា ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថាបាទ! ហើយគាត់ប្រាប់ទៀតថាទៅផ្ទះកុំគិតច្រើនណា ហើយល្ងាចជូនបងឡើងយន្តហោះទេ? ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថាទេ ព្រោះអីខ្ញុំនិងនាំឲ្យបងយំប្រសិនជាខ្ញុំទៅ។ បានហើយខ្ញុំទៅផ្ទះហើយ ហើយខ្ញុំក៏ចេញទៅ។ ចាប់ពីវេលានោះ ខ្ញុំនិងគាត់ក៏ទាក់ទងគ្នាតាមតែទូរស័ព្ទប៉ុណ្ណោះ រាល់ពេលដែលនិយាយគឺមានតែពាក្យ បាទនិងថែខ្លួនរួមជាមួយនឹងទឹកភ្នែកកំដរចិត្តនឹកនិងភាពឯកោ។ តាំងតែគាត់ទៅដល់ប្រទេសអូស្រ្តាលីខ្ញុំនិងគាត់ទាក់ទងគា្នតាមរយៈ internet yahoo, skype។ ក្រោយពេលគាត់ទៅបាន១អាទិត្យ សង្សារគាត់ក៏មានអ្នកថ្មី ហើយគាត់ក៏ដឹងដែរពួកគេទាំងពីរលែងទាក់ទងគ្នា។
រឿងមានបន្តរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន ហើយនៅពេលអនាគតជីវិតរបស់ខ្ញុំនិងគាត់ ក៏មិនដឹងទៅជាយ៉ាងណាដែរ។ បងសុបិន! ប្រសិនជាខ្ញុំនិយាយឲ្យបងស្តាប់ប្រហែលបងគេងលក់ម្តងដឹងខ្លួនវិញ ខ្ញុំនិយាយមិនទាន់អស់ផងមើលទៅ។ អរគុណបងសុបិនផងណា ជូនពរបងឲ្យមានក្តីសុខនិងជោគជ័យទាំងការងារជីវិតនិងស្នេហា៕
ពេលដែលព្រហ្មចារីយ៍បាត់បង់…
Posted in អ្នកមានវិបត្តិស្នេហ៍ on ខែមិថុនា 6, 2010| 19 Comments »
»»» ខាងក្រោមនេះ គឺជាអត្ថបទរបស់ប្អូនស្រីម្នាក់ដែលបានផ្ញើមកកាន់ខ្ញុំដើម្បីសុំមតិយោបល់។ ដោយប្អូនស្រីមិនក្លាហានក្នុងការបង្ហាញអាសយដ្ឋានអ៊ីមែលផ្ទាល់ខ្លួន ដូច្នេះបើបងប្អូនណាចង់ផ្តល់យោបល់ជូននាង គឺអាចសរសេរក្នុងមតិយោបល់នៅទីនេះបាន។
ខ្ញុំគឺជានារីដ៏ស្លូតបូតម្នាក់ ដែលស្រលាញ់ឪពុកម្តាយ ស្រលាញ់ការសិក្សា ស្រលាញ់ខ្លួនប្រាណ…។ ប៉ុន្តែភាពស្លូតបូតរបស់ខ្ញុំ មិនអាចជួយការពារភាពស្រស់បំព្រង នៃរាងកាយវ័យក្រពុំពីមនុស្សប្រុសចិត្តខ្មៅម្នាក់នោះឡើយ។ ខ្ញុំដឹង… ថាខ្ញុំក៏មានចំណែកខុសនៅក្នុងរឿងនេះដែរ! តែកំហុសដែលខ្ញុំមានទៅនោះ ក៏ព្រោះតែខ្ញុំស្រលាញ់គេ… តើសេចក្តីស្រលាញ់របស់មនុស្សស្រីម្នាក់ មិនអាចកែប្រែបេះដូងព្រាននារីរបស់គេបានទេឬ?
ក្រោយពីមនុស្សប្រុសម្នាក់នោះ បានខ្លួនប្រាណរបស់ខ្ញុំទៅ នៅក្នុងថ្ងៃដែលខ្ញុំភ្លើតភ្លើនព្រោះសេចក្តីស្រលាញ់… គេក៏ដើរចេញពីខ្ញុំទៅទាំងគ្មានអាល័យ! តើខ្ញុំល្ងង់ណាស់មែនទេ ដែលភ្លើចាញ់បោកសម្តីលួងលោមរបស់គេ។ គេមាន… គេសង្ហា… គ្រាន់តែគេនិយាយផ្អែមដាក់បន្តិច ខ្ញុំក៏លង់ជឿ! ឱ… ចំណេះដឹងដែលខ្ញុំខំរៀន១២ឆ្នាំមកនេះ ពិតជាមិនអាចជួយបំភ្លឺភ្នែកដល់ស្រីល្ងង់ម្នាក់នេះបានទេឬ? ឯណាទៅភាពស្លូតបូតរម្យទមរបស់ខ្ញុំ?… ធ្លាប់តែឮគេពោលសរសើរខ្ញុំថាជានារីត្រឹមត្រូវ ជាកូនដោយគន្លងធម៌… ចុះបើពេលនេះ គ្រប់គ្នាដឹងថាខ្ញុំជានារីដ៏ស្មោកគ្រោកម្នាក់ ជានារីដែលគ្មានភាពស្អាតស្អំនៅក្នុងខ្លួន… តើពួកគេនឹងខ្ពើមរអើមខ្ញុំយ៉ាងណាទៅ?
ក្រោយពីព្រឹត្តិការណ៍ថ្ងៃនោះកើតឡើង សុបិនអាក្រក់ទាំងឡាយតែងតែតាមមកលងបន្លាចខ្ញុំគ្រប់ពេល។ ខ្ញុំគេងមិនដែលលក់ស្រួលម្តងណាទេ… ស្រមោលអាក្រក់ទាំងនោះតែងតែអន្ទោលតាមប្រាណខ្ញុំជាប់ជានិច្ច។ ខ្ញុំនិងមនុស្សប្រុស ហាក់ដូចជារស់នៅក្នុងពិភពលោកពីរដាច់ដោយឡែកពីគ្នា។ ខ្ញុំឈប់និយាយជាមួយមនុស្សប្រុស ខ្ញុំឈប់លែងចង់មានស្នេហា… តែទីបំផុតខ្ញុំក៏នៅតែមិនអាចជំនះធម្មជាតិបាន! ហើយអ្វីដែលខ្ញុំតែងតែនឹកព្រួយបារម្ភរហូតមក… ក៏បានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ!
បុរសម្នាក់ដែលសូម្បីតែចុងម្រាមដៃខ្ញុំមិនហ៊ានប៉ះ បុរសម្នាក់ដែលលះបង់គ្រប់បែបយ៉ាងដើម្បីខ្ញុំ បុរសម្នាក់ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំញញឹមនៅក្នុងពេលដែលកំពុងយំ… បុរសម្នាក់ដែលនិយាយសុំខ្ញុំរៀបការយ៉ាងសុភាព ខណៈដែលខ្លួនប្រាណខ្ញុំអស់ភាពបរិសុទ្ធស្អាតស្អំ…
តើឲ្យខ្ញុំសម្រេចចិត្តយ៉ាងណា? តើឲ្យខ្ញុំឆ្លើយថាយល់ព្រមជាមួយគេឬ? ចុះបើថ្ងៃនោះគេបានដឹងការពិតពីខ្លួនខ្ញុំច្បាស់ តើខ្ញុំហ៊ានប្រឈមមុខជាមួយគេទេ? ខ្ញុំពិតជាមិនអាចយកខ្លួនប្រាណដ៏ស្មោកគ្រោករបស់ខ្លួនឯងទៅបំផ្លាញអំពើល្អរបស់គេបានទេ… ខ្ញុំពិតជាមានការខ្មាសអៀនណាស់! ខ្ញុំពិតជាមិនហ៊ានប្រឈមមុខនឹងគេ បើថ្ងៃនោះគេដឹងថា ភាពស្លូតបូតរបស់ខ្ញុំមានតែសម្បកក្រៅ!
ជាតិក្រោយ… សូមឲ្យខ្ញុំបានជួបគេឆាប់ជាងនេះបន្តិចបានទេ?
ពីស្រីល្ងង់ម្នាក់
-
-
ទំព័រ
វិចារថ្មីៗ
david joun លើ បងថ្លៃ(២) ounly លើ បងថ្លៃ(២) ក លើ តើការរួមភេទតាមមាត់មានគ្រោះថ្នា… Jeng លើ ព្រោះថ្ងៃស្អែក… រស់គ្មាន… seyha លើ ថ្នាំសម្រើប(ប+ស)១៨+ -
អត្ថបទផ្សាយថ្មីៗ
Top Posts
ចំណាត់ក្រុម
បណ្ណសារ
- ខែមករា 2013 (2)
- ខែតុលា 2012 (4)
- ខែកញ្ញា 2012 (1)
- ខែសីហា 2012 (1)
- ខែកក្កដា 2012 (1)
- ខែមីនា 2012 (2)
- ខែកុម្ភៈ 2012 (1)
- ខែមីនា 2011 (1)
- ខែកុម្ភៈ 2011 (12)
- ខែមករា 2011 (2)
- ខែធ្នូ 2010 (2)
- ខែសីហា 2010 (1)
- ខែកក្កដា 2010 (7)
- ខែមិថុនា 2010 (5)
- ខែឧសភា 2010 (10)
- ខែមេសា 2010 (4)
- ខែមីនា 2010 (13)
- ខែកុម្ភៈ 2010 (14)
- ខែមករា 2010 (25)
- ខែធ្នូ 2009 (12)
- ខែវិច្ឆិកា 2009 (11)
- ខែតុលា 2009 (7)
- ខែកញ្ញា 2009 (3)
- ខែសីហា 2009 (1)
- ខែកក្កដា 2009 (9)
- ខែមិថុនា 2009 (1)
- ខែឧសភា 2009 (3)
- ខែមេសា 2009 (1)
- ខែកក្កដា 2008 (2)
- ខែឧសភា 2008 (1)
- ខែមីនា 2008 (2)
- ខែមករា 2008 (4)
- ខែធ្នូ 2007 (9)
- ខែតុលា 2007 (6)
- ខែកញ្ញា 2007 (5)
តំណភ្ជាប់
Blogroll
សួនសុបិន 